Καληνύχτα 2008

Πρόσφατα - προ μηνός περίπου - ο Robert Prechter εμφανίστηκε στη Συνέλευση των Αντιπροσώπων της Πολιτείας της Georgia για να εκφράσει - μεταξύ και άλλων ομιλητών - τις εκτιμήσεις του για την "κρίση".

Παρέθεσε αναρίθμητα στοιχεία και πίνακες, εκ των οποίων 2 είναι τα πλέον εντυπωσιακά, τα οποία και αναπαράγω:

Τι βλέπουμε;

Ότι τα Bailouts, οι διασώσεις των ναυαγοσωστικών Bernanke και Σία, συνολικά ανέρχονται σε $2.8 τρις ΚΑΤΑΒΛΗΘΕΝΤΑ, με άλλα $6 τρις περίπου, στην ουρά για το συσίτιο.

Σύνολο: $8,7 τρις για τις τράπεζες και το καρμοίρικο σύστημα.

100 φορές η κοινοτική βοήθεια προς την Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια.

30 φορές το ΑΕΠ της Ελλάδας.

$8,7 τρις για μια χώρα όπου 40 περίπου εκατομύρια άνθρωποι είναι κάτω από το όριο της φτώχειας.

$8,7 τρις όσο το ετήσιο ΑΕΠ της Ρωσίας, της Βραζιλίας, της Κίνας, της Ινδίας, του Πακιστάν, του Μπαγκλαντές, της Ινδονησίας, της Νιγηρίας. Των 9 (μαζί με την Ιαπωνία, 10) πολτπληθέστερων κρατών στον κόσμο: Σύνολο 3.500.000.000 άνθρωποι.

$8,7 τρις όσο κόστισαν σε ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ τιμές, ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος, το Σχέδιο Μάρσαλ, το New Deal, ο πόλεμος της Κορέας, ο πόλεμος στο Βιετνάμ, ο "Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας", ο Πόλεμος του Κόλπου, η Αποστολή στο φεγγάρι, η Savings & Loans Crisis της δεκαετίας του '80, η αγορά της Louisiana (για όσους δεν το ξέρουν η Louisiana αγοράστηκε από τους Γάλλους το 1803, μια έκταση 2 εκατ. τετραγωνικών χιλιομέτρων)...

Κάποιοι φίλοι απορούν για την εμμονή προς το τραπεζικό σύστημα.

Ελπίζω να τους λυθούν οι απορίες όλες, όταν ολοκληρωθεί η "Επικούρεια Διαδρομή".

Αυτό το σύστημα που έσπευσαν να (δια)σώσουν τάχα πολιτικοί και τραπεζίτες, με ατέλειωτα χρήματα που θα πληρώσουν τα δις ανθρώπων για αυτούς τους ολίγους, πάμπλουτους, αδίστακτους και ανίκανους - αυτούς τους μικρούς, τους τίποτα.

Το πρόβλημα με το φυσιολογικό είναι ότι γίνεται διαρκώς χειρότερο όπως είχει πει κάποιος.

Με αυτά τα χρήματα σε 5 χρόνια ΙΣΩΣ θα είχαμε βρει λύση για όλες τις ασθένειες που κατατρέχουν τον κόσμο μας και οι οποίες διαιωνίζονται ΙΣΩΣ για να μπορούν κάποιες εταιρείες να διαιωνίζουν παρομοίως τα κέρδη τους (άλλο τεράστιο θέμα).

Θα είχαμε ΙΣΩΣ λύσει το παγκόσμιο πρόβλημα αναλφαβητισμού, την πρόβαση σε πόσιμο νερό, θα είχαμε καταπολεμήσει την παιδική θνησιμότητα και θα είχαμε την αναγκαία χρηματοδότηση για τον εμβολιασμό κατά μιας ασθένειας της οποίας το εμβόλιο έχει βρεθεί εδώ και 50 χρόνια αλλά η οποία, ταυτόχρονα, είναι η πρώτη θανατηφόρα ασθένεια στον κόσμο, ΣΗΜΕΡΑ: την ελονοσία.

Και θα είχαμε κι απόθεμα.

Στο βιβλίο του Ιγνάσιο Ραμονέ “Πόλεμοι του 21ου Αιώνα”, διευθυντή της ίσως πιο «πνευματικής» έκδοσης σε εφημερίδα, της Le Monde Diplomatique διαβάζουμε:

Από τα 6 δις στον πλανήτη (ήδη 6,7 δις), τα 500 εκ. ζουν με άνεση ή σχετική άνεση, ενώ τα υπόλοιπα 5,5 εκ. ζουν στην στέρηση ή στην απόλυτη στέρηση,
ότι τα εισοδήματα των 225 πλουσιοτέρων ανθρώπων ισοδυναμούν με το ετήσιο ΑΕΠ του μισού σχεδόν (47%) των φτωχότερων χωρών του πλανήτη (2,5 δις άνθρωποι) ενώ τα εισοδήματα των 3 πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο ισοδυναμούν με το ΑΕΠ των 48 φτωχότερων χωρών του κόσμου,
ότι το 20% του πλουσιότερου παγκόσμιου πληθυσμού έχει 80 φορές μεγαλύτερο εισόδημα από το 20% του φτωχότερου πληθυσμού (30 φορές περισσότερο απ' ό,τι ήταν το 1960),
ότι η γιγάντωση των εταιρειών – κολοσσών έχει οδηγήσει σε υδροκεφαλισμούς του τύπου ο τζίρος της πετρελαϊκής Exxon Mobil να ξεπερνάει το ΑΕΠ της Αυστρίας, ο τζίρος της General Motors το ΑΕΠ της Δανίας, της Toyota το ΑΕΠ της Πορτογαλίας – και καθεμία από αυτές φυσικά το ΑΕΠ της Ελλάδας (κλπ,κλπ), ότι οι 100 μεγαλύτερες εταιρείες παγκόσμια ελέγχουν το 70% του παγκόσμιου εμπορίου,
ότι για να κερδίζουν και να ξανακερδίζουν αυτές οι εταιρείες χρησιμοποιούν ανενδοίαστα για εργασία φθηνά χέρια με αμοιβή $1 την ημέρα σε χώρες του τρίτου υπανάπτυκτου κόσμου και φυσικά παιδιά, με αποτέλεσμα στη Λατινική Αμερική να εργάζεται 1 στα 5 παιδιά, στην Αφρική 1 στα 3 και στην Ασία 1 στα 2.
Τέλος, αναφέρει ότι η οικουμενική ικανοποίηση των διατροφικών και υγειονομικών αναγκών του πλανήτη θα απαιτούσε ένα ποσό περί τα 13 δις ευρώ ετησίως, το ΜΙΣΟ από όσο ξοδεύουν οι πολίτες της ΕΕ και των ΗΠΑ σε αρώματα!
Και ακόμη: αν οι 225 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο δώριζαν το 4% της περιουσίας τους, αυτό θα αρκούσε να δοθεί σε όλον τον πληθυσμό του πλανήτη πρόσβαση στις βασικές βιοτικές του ανάγκες (διατροφή, πόσιμο νερό, εκπαίδευση, υγεία)...
Περίπου €100 δις.

€100 δις για τους ανθρώπους, για τα ελάχιστα αγαθά, τα αυτονόητα ενός πολιτισμού της "παγκοσμιοποίησης".

Δεκαετίες ολόκληρες, αγνοημένες ανάγκες και δήθεν "ανεπάρκεια πόρων".

Και ξαφνικά, από μια χώρα, σε λίγους μήνες τρέχει "για βοήθεια" 90 φορές αυτό το ποσό.

Βοήθεια, στο όνομα της υγείας της τσέπης κάποιων, τα λεφτά (μας) τρέχουν ποτάμι.

Στο όνομα της (πραγματικής) υγείας, των αληθινών λύσεων στα καθημερινά προβλήματα των κοινωνιών, οι δικαιολογίες πάνε σύννεφο.

Μην ξεχάσετε, όταν οι αγορές ανέβουν, να πανηγυρίσετε. Ο κόσμος - κομφετί θριάμβευσε και πάλι.

Καληνύχτα 2008.

______________
* τα σκίτσα είναι των σκιτσογράφων Ben Heine και Pkunczy

Έφυγε ο Χάρολντ Πίντερ

...σήμερα Χριστούγεννα του 2008, χτυπημένος, από την επάρατη νόσο.

Σαν ελάχιστο φόρο τιμής στον κορυφαίο Βρετανό θεατρικό συγγραφέα και έναν από τους μεγάλους και ζωηρούς μαχητές της αλήθειας, αναπροβάλλω το βίντεο που είχαμε δείξει τότε στον Επίκουρο, από την βράβευση του με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, το 2005.

Κάθε φορά που ένας τέτοιος φάρος σβήνει, εμείς, οι πομποδέκτες, οφείλουμε να αναπαράγουμε θαρρώ το λαμπρό φως της ύπαρξης του.

Την προσδοκία τους για μια πραγματική αλλαγή.

Καλό ταξίδι Χάρολντ, άνθρωποι σαν εσένα σπανίζουν.

Αφιερωμένο το περίφημο ποιήμα του Κίπλινγκ, το "Αν":

Αν μπορείς να κρατάς την ψυχραιμία σου
όταν οι άλλοι χάνουν τη δική τους
και ρίχνουν σε σένα την ευθύνη
και την αιτία της αδυναμίας τους.

Αν έχεις πίστη στον εαυτό σου
όταν οι άλλοι αμφιβάλλουν για σένα
και δε σε πειράζει αυτή η δυσπιστία τους

Αν μπορείς καρτερικά να περιμένεις
χωρίς να σε κουράζει η αναμονή,
ή όταν διαδίδουν ψέματα για σένα
να μην ξεπέφτεις και συ στο ψέμα,
ή όταν φανερά σου δείχνουν μίσος
να μην αφήσεις το μίσος να σε καταλάβει,
κι όμως να μη φαίνεσαι πολύ αγαθός
μήτε πολύ στοχαστικός στα λόγια.

Αν να ονειρεύεσαι είσαι ικανός
δίχως να γίνεσαι σκλάβος των ονείρων

Αν να δέχεσαι μπορείς τον θρίαμβο και τον όλεθρο το ίδιο
και να αντιμετωπίζεις παρόμοια και τα δύο

Αν είσαι σε θέση να υπομένεις
ακούοντας την αλήθεια που συ είπες,
να επαναλαμβάνεται αλλοιωμένη από πονηρούς
που επιδιώκουν έτσι να παγιδέψουν αφελείς,
ή να παρατηρείς αυτά που συ τους έδωσες ζωή,
σπασμένα να κείτονται και παραπεταμένα
και να φτιάχνεις εξαρχής με εργαλεία φθαρμένα.

Αν τολμάς όλα σου τα πλούτη μαζεμένα
να τα παίζεις κορώνα-γράμματα μεμιάς,
να χάνεις κι απ' την αρχή να ξεκινάς
χωρίς να μέμφεσαι για τη μοίρα σου κανέναν

Αν μπορείς να κάνεις καρδιά, νεύρα και μυς
να σε υπηρετούν ακόμα κι όταν έχουν καταρρεύσει,
και γερά να κρατάς, ενώ δεν υπάρχει εντός σου
τίποτε πέρα από τη θέληση που τους λεει "βαστάτε!"

Αν μπορείς να μιλάς με χιλιάδες
κι όμως να κρατάς την αρετή σου,
ή να περπατάς με κυβερνήτες
κι όμως να μην αλλάζεις την απλή ζωή σου.

Αν ούτε εχθροί σε βλάψουν μπορούν,
μα ούτε και κοντινότεροι φίλοι

Αν όλοι έχουν την ίδια αξία για σένα
και κανείς πιο πολύ από τους άλλους

Αν μπορείς να γεμίζεις τη μέρα σου
με εικοσιτέσσερις ώρες αξίας ζωής,
τότε δική σου θα είναι όλη η Γη
με όλα της τα αγαθά κι ακόμη:

Αληθινά θα είσαι Άνθρωπος παιδί μου.

Καλά Χριστούγεννα

Κάποιοι άνθρωποι δουλεύουν ανιδιοτελώς για όλους τους άλλους.

Καλές γιορτές σε όλους.

"...μου τα πες με το πρώτο σου το γάλα"

"...να σας παραπέμψω σε μια ομιλία του «Ελικοπτερά» Ben Bernanke εν έτει 2002, όταν ο πραγματικός κίνδυνος του Deflation, ήδη υπήρχε στις ΗΠΑ και ο Ben ήταν ακόμη ένας απλός οικονομολόγος.

Στην περίφημη αυτή ομιλία, ο Ben καταρχάς λέει ότι το Deflation είναι κάτι που «καλύτερα να το αποφύγεις παρά να το γιατρέψεις». Δεν το θέλει ούτε ο - τραπεζικός - διάβολος. Προκειται για μια ταχεία απαξίωση (μείωση) των τιμών. Λέει ότι σε περίπτωση που έρθει (ήταν ήδη παρόν), «πράγμα απίθανο για το μέλλον των ΗΠΑ» (ουδέν σχόλιο) τότε η FED είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει ΟΠΟΙΟ μέσο ή ΕΡΓΑΛΕΙΟ είναι διαθέσιμο.

Από το να επέμβει ευθέως στις «ανοικτές» αγορές, να καπελώσει τις αγορές ομολόγων, να βάλει πλαφόν στα ομόλογα, να δανείσει άτοκα, να φτάσει το επιτόκιο της στο 0%, να αγοράσει μετοχές, κλπ κλπ. Να κάνει τα ΠΑΝΤΑ. Τι πρόβλημα να’χει. Όσα λεφτά χρειάζονται, τυπώνουν. Flat currency.

Παύση: Για ποιο λόγο να «κάνει τα πάντα;». Για να μας σώσει; Να διατηρήσει την παγκόσμια ευημερία μας; Να πάμε τον κόσμο μπροστά;

Επίσης: Η FED ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ. ΠΩΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ Η FED ΝΑ ΚΑΝΕΙ Ο,ΤΙ ΠΡΟΑΝΗΓΓΕΙΛΕ Ο BEN TOTE; ΣΕ ΤΙ ΝΟΜΟΥΣ ΥΠΑΚΟΥΕΙ; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΤΟΥ; ΑΝ Ο ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΜΙΑΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΜΕΓΑΛΟΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΕΧΕΙ ΤΟΣΕΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΟΣΕΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΥΤΕ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΥΤΕ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ, ΤΟΤΕ...

«ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;»

Από τον Επίκουρο της 18ης Οκτωβρίου.

Και συνεχίζαμε:

"Ο Ben δεν σταμάτησε εκεί, ξετυλίγοντας το ανατριχιαστικό κουβάρι των παρεμβάσεων στις οποίες «ενδεχομένως» θα μπορούσε η FED να προβεί. Βάσισε όλη την επιχειρηματολογία του στο εξής:

«...(Στα πλαίσια) ενός επίπεδου νομισματικού συστήματος (flat money system) δηλαδή έγχαρτου (σ.σ. Paper assets δηλ. κονφετί), μια κυβέρνηση (στην πραγματικότητα μια κεντρική τράπεζα και άλλες υπηρεσίες) έχουν την δυνατότητα πάντα να δημιουργουν αυξανόμενη κατανάλωση και πληθωρισμό, ακόμα και εάν τα επιτόκια είναι στο μηδέν».

«under a fiat (that is, paper) money system, a government (in practice, the central bank in cooperation with other agencies) should always be able to generate increased nominal spending and inflation, even when the short-term nominal interest rate is at zero.»

Με απλά λόγια: Τυπώνουμε όσο χρήμα θέλουμε. Ακόμα και αν λόγω Deflation φτάσουμε τα επιτόκια στο 0%. Φουσκώνουμε όσο θέλουμε, όποτε θέλουμε. Πάμε παρακάτω.

Και συνεχίζει: «Η Αμερικάνικη Κυβέρνηση (σ.σ. πριν μας είπε ότι εννοεί «μια κεντρική τράπεζα και άλλες υπηρεσίες») έχει μια τεχνολογία που λέγεται εκδοτικές μηχανές, που της επιτρέπει να τυπώνει όσα δολάρια θέλει, χωρίς κόστος (...) Συμπεραίνουμε ότι μια αποφασισμένη κυβέρνηση μπορεί πάντα να δημιουργεί αυξανόμενη κατανάλωση και επομένως, πληθωρισμό. Φυσικά, η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν πρόκειται να τυπώσει χρήμα και να το μοιράσει όπου να’ ναι (αν και υπάρχουν πολιτικές γι’ αυτό). «Κανονικά», τα χρήματα εισάγονται στην οικονομία, μέσω των αγορών χρεογράφων από την FED.»

Με το σχόλιο πως οι τύποι είναι η δικτατορία του χρήματος και πως "αν θέλετε να δείτε τι συμβαίνει σήμερα και τι πρόκειται ακόμα να συμβεί, διαβάστε αυτήν την ομιλία. Και αναρωτηθείτε γιατι έβαλαν αυτόν τον άνθρωπο στην FED το 2005 και γιατί το 2006 σταμάτησαν να μας λένε τι χρήμα κυκλοφορεί, πόσο χρήμα σπρώχνουν. Και επίσης, για το πόσο «ξαφνικά» ήταν γι ‘αυτούς όλα όσα συμβαίνουν", έκλεινε τότε μέρος της παράθεσης.

Χτες η FED ανακοίνωσε πως ρίχνει το επιτόκιο στο 0,25% (σχεδόν στο μηδέν, όπως είχε προαναγγελθεί τότε). Πως πρόκειται να αγοράσει προβληματικά assets και μετοχές.

Τι τρελός κόσμος... Αυτοί οι άνθρωποι τυπώνουν τσάμπα χαρτούρα. "Χρήμα" την λέμε . Την χαρτούρα αυτή - το χρήμα - εσύ φίλε αναγνώστη την κερδίζεις ως ανταμοιβή των κόπων σου και με αντίδωρο την εργασία σου, τον χρόνο και την ψυχική σου υγεία. Αυτοί όμως δεν έχουν ανάγκη τέτοια. On/Off οι μηχανές. Οι μεν (FED) τυπώνουν χρήμα, οι δε (Κυβέρνηση) τυπώνει ομόλογα. Η μεν αγοράζει τα δε. Ανταλλάσουν χαρτάκια. Μετά η Κυβέρνηση, με το "ζεστό χρήμα" πληρώνει τα χρέη της και έπειτα για να πληρώσει τους τόκους ζητά φόρους. Και τέρμα τα χρέη. Δήθεν.

Αυτό το αλητήριο σύστημα χτες γιόρτασε μια νέα ακόμα επιτυχία. Την μείωση του επιτοκίου. Φτηνό και εύκολο χρήμα για όλους. Καταναλώστε και χρεωθείτε.

Έλεγε τότε (το 2002) ο Bernanke:

«A money-financed tax cut is essentially equivalent to Milton Friedman's famous "helicopter drop" of money»

«μια μείωση της φορολογίας είναι αντίστοιχη με την διάσημη (φράση) του Milton Friedman, για την ρίψη χρημάτων με ελικόπτερο».

Τι εννοούσε με αυτό ο Ben;

Αναπαρήγαγε απλώς την φράση του Milton Friedman, Νομπελίστα oικονομολόγου της ‘ελεύθερης αγοράς’, τον οποίο ακολούθησαν με ευλάβεια η Θάτσερ, ο Ρίγκαν, ο Πινοσέτ...

Είχε πει λοιπόν ο Μίλτον ότι, «deflation can be fought against by "dropping money out of a helicopter". Ο αποπληθωρισμός, μπορεί να αντιμετωπιστεί ρίχνοντας χρήματα από ελικόπτερο...

To "helicopter drop" είναι άποψη, είναι θέση και είναι και στρατηγική. Ο Bernanke δεν μπορούσε να το πει έτσι χύμα, οπότε η ανάφορα του έγινε ‘πλαγίως’ και μάλιστα μιλώντας για μείωση φόρων (τάχαμου) και «όσοι κατάλαβαν».
Εξ άλλου η ομιλία του ήταν στην ένωση οικονομολόγων." Σε μια ένωση υποψιαμένων.

Φίλοι,

Κάποιοι βρίσκουν ενδιαφέρουσες τις παραθέσεις μας. Το ζήτημα είναι, όμως, πως δεν έχει γίνει αντιληπτό ακόμα το τι ακριβώς συμβαίνει. Αν είχε, η χτεσινή μείωση των επιτοκίων θα έπρεπε να έχει σηκώσει θύελλα αντιδράσεων.
Διότι ουσιαστικά υποθάλπει μια μέγιστη απάτη, ένα σύστημα που έχει καταδυναστεύσει δισεκατομύρια ζωές ανθρώπων - οι περισσότεροι λόγοι έχουν παρατεθεί στο blog μας κατά καιρούς. Ο πιο βασικός όμως είναι ότι είναι αδιανόητο στο όνομα οποιουδήποτε ιδιωτικού - άρα μεμονωμένου - συμφέροντος να υποφέρει το σύνολο. Διότι το σύνολο στην πραγματικότητα άγεται και φέρεται από αυτές τις πολιτικές. Τις οποίες εν τέλει τις καθορίζουν άνθρωποι που ούτε λογοδοτούν στο σύνολο ούτε εκλέγονται από κανένα, παρά είναι υπηρέτες των συμφερόντων που τους διορίζουν ή τους παύουν. Είναι ο ορισμός της ολιγαρχίας. Οι λίγοι, μη αιρετοί καθορίζουν τις τύχες των άλλων, των πολλών.

Έναντι τούτων, κανένας αντίλογος, καμία αντιπαράθεση. Αντιθέτως, υπάρχει ενθάρρυνση και παρότρυνση σε κάθε τέτοια κίνηση. Έτσι, η μείωση των επιτοκίων (και άλλα παρόμοια μέτρα) εκλαμβάνεται ως "θετικό" μέτρο "τόνωσης της ρευστότητας της αγοράς και της οικονομίας" ενώ στην πραγματικότητα είναι μια προσπάθεια να επιβιώσουν οι ΙΔΙΟΙ οι αληθινά κρατούντες, όχι εσείς ή εγώ η οι άλλοι.
Πώς στ' αλήθεια να πιστέψω - αφού δυστυχώς δεν είμαι όσο ηληθίος θα ήθέλαν να είμαι - ότι αυτοί οι άνθρωποι νοιάζονται για το σύνολο όταν επί δεκαετίες το μόνο για το οποίο μερίμνησαν ήταν η τσέπη τους, η εξουσία, η επιρροή και η καταστρατήγηση (έως εξεφτελισμός) κάθε έννοιας δικαίου, η ίντριγκα, η σπέκουλα, η ασυδοσία;

Πρέπει να καταλάβουμε ποιος είναι ο αντίπαλος. Και πρέπει να υπάρχει ξεκάθαρη επιχειρηματολογία. Βασικά: ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ με αυτό το fractional reserve τραπεζικό σύστημα.
Να τελειώνουμε με την έκδοση του χρήματος από τους ιδιώτες-μεγαλοτραπεζίτες. Να τελειώνουμε με την υπερχρέωση των κρατών - άρα και των πολιτών/φορολογουμένων. Το χρήμα θα πρέπει να το εκδίδει και να το κυκλοφορεί το κράτος ΜΟΝΟ.
Τη νομισματική πολιτική να την καθορίζουν αιρετοί από τον "λαό" και όχι τυχάρπαστοι ή μαριονέτες. Οποιοσδήποτε ασχολείται με τα δημοσιονομικά με οποιαδήποτε ιδιότητα να μπορεί να ερευνηθεί άμεσα και χωρίς άλλη διατύπωση για το πόθεν έσχες του και κάθε προσώπου συνδεδεμένου με αυτόν, σύμφωνα με τους σχετικούς νόμους.

Έχουμε φτάσει σε εποχή που η οικονομική ελευθερία είναι η πρώτη και κυριαρχη αρχή.

Λάθος. Η συνταγματική ιεράρχηση των ατομικών δικαιωμάτων δεν φέρει την οικονομική ελευθερία πρώτη.

Πρώτη αρχή και πυρήνας όλων, είναι ο σεβασμός στην ανθρώπινη αξία. Τα Δυτικά Συντάγματα και οι Καταστατικοί Χάρτες και Διακηρύξεις βάσισαν την ύπαρξη τους σε μια κεντρική ιδέα: τον κοινωνικό ανθρωπισμό. Στο επίκεντρο το σύνολο, όχι το άτομο σε βάρος του συνόλου. Τα άτομα έχουν δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό, στην αυτοδιάθεση, μόνο στον βαθμό που δεν βλάπτουν το σύνολο.

Είναι πολύ απλό και απόλυτα κατανοητό για τον καθένα.

Σήμερα το καρτέλ του πετρελαίου, μείωσε ιλιγγιωδώς την παραγωγή για να αυξήσει τις τιμές.
Πρόκειται για αμιγή (pura) χειραγώγηση των τιμών από μια οντότητα σε βάρος τους συνόλου.

Για να καταδείξω το μέγεθος της υποκρισίας, σύμφωνα με το άρθρο 82 της Συνθήκης της Ε.Ε. απαγορεύεται η κατάχρηση δεσπόζουσας (μονοπωλιακής) θέσης στην αγορά. Απλά ,τούτο σημαίνει ότι όποιος έχει μια σχετική δύναμη σε οποιαδήποτε αγορά, δεν μπορεί να την χρησιμοποιεί σε βάρος των άλλων ή του "καταναλωτικού κοινού". Δεν μπορεί να έχει και το μαχαίρι και το καρπούζι. Το σχολικό παράδειγμα αναφέρεται στην "χειραγώγηση των τιμών". Είναι δηλ. η πιο καθαρή μορφή παραβίασης και παρανομίας και θα έλεγα βασικός πυλώνας της Συνθήκης.
Όταν σε ένα από τα βασικότερα καταναλωτικά αγαθά υπάρχει χειραγώγηση (ή έστω απόπειρα χειραγώγησης) σε τέτοιο βαθμό και με τόσο ξερό και απροκάλυπτο τρόπο, για ποια Συνθήκη, ποιο Διεθνές Δίκαιο, ποια Ε.Ε. και ποια αξιοπιστία μιλάμε;

Όταν το 2004 είχε επιβληθεί (σωστά) στην Microsoft (μετά από 5ετή έρευνα!) το υψηλότερο πρόστιμο (€497 εκατ.) για "κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης" (η απόφαση εδώ), πόσο μεγάλο πρόστιμο ή ποιο άλλο κυρωτικό μέτρο θα έπρεπε να επιβληθεί στον ΟΠΕΚ;

Πως λοιπόν νοείται εν τοις πράγμασιν αυτή η συνεχής υποδούλωση μας στο συμφέρον των ολίγων;

Πως δικαιολογείται η διαρκής αποδοχή αυτής της απαράδεκτης και σαθρής κατάστασης;

Και τέλος, πως και ο κόσμος δεν αντιδρά απέναντι σε αυτήν την υπέρτατη σκλαβιά;
Και γιατί μας κάνει εντύπωση όταν κάποιοι αντιδρούν;(Δεν αντιδρά κανείς υπερβολικά. Υπερβολική είναι η καταπάτηση των στοιχειωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών μας. Της νοημοσύνης μας στο τέλος-τέλος.)

Θέστε τα ερωτήματα ο καθένας στον εαυτό του.

Όπως λέει και ο Αριστοτέλης στη Ρητορική, "έλευθερους άφηκε πάντας ο Θεός, ουδένα δούλο η φύσις πεποιηκε" .

Με σειρά προτεραιότητας

Ο Φαύλος, χτες στο Ιράκ



Κι ο Παύλος... (πια στα σύννεφα)

Από http://mantinada-unicorn.blogspot.com/

Ζωή κλεμμένη

Η ΖΩΗ ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΦΑΣΕΙΣ:

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗ, ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ.

ΞΕΚΙΝΑΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΚΑΝΑΛΙΑ (Αρκάς)

_________________________________

Το πιο ενδιαφέρον οικονομικό γεγονός της προηγούμενης εβδομάδας παγκόσμια δεν ήταν ότι ΚΑΙ ΟΙ 3 αυτοκινητοβιομηχανίες των ΗΠΑ είναι στα πρόθυρα πτώχευσης, όπως πολλές φορές εγκαίρως έχει επισημανθεί.

Όπως επίσης έχει επισημανθεί ότι κάποιοι μέσω των CDS, των εργαλείων αυτών που και καλά δημιουργήθηκαν για να εξισορροπήσουν το σύστημα (κρατηθείτε λίγο) θα βγουν κερδισμένοι από την σπέκουλα στα προϊόντα αυτά κατά αρκετά δις.
Ο λόγος είναι ότι "επένδυσαν" στην πτώχευση αυτών των εταιρειών και τώρα θα "δρέψουν" τους καρπούς τους. Με την διαφορά ότι, αυτοί που επένδυσαν, είναι οι ίδιοι που τους χρηματοδότησαν (τώρα γελάστε).

Το πιο ενδιαφέρον γεγονός της εβδομάδας είναι ότι τα έντοκα γραμμάτια του Αμερικάνικου Δημοσίου, για πρώτη φορά στην ιστορία διαπραγματεύονταν την προηγούμενη εβδομάδα με αρνητική απόδοση.
Οι δανειστές δηλαδή εμφανίζονταν διατεθειμένοι να δανείσουν τα χρήματα τους υπό τον όρο να λάβουν λιγότερα από αυτά που δανείζουν κατά την λήξη των γραμματίων αυτών.
Το καταλάβατε;
Ήταν τέτοια η ζήτηση για αγορά αυτών των αξιών, (τέτοιο δηλαδή το εύρος του πανικού και η ανυποληψία και αναξιοπιστία του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος) που κάποιοι τοποθέτησαν χρήματα ΚΑΠΟΥ, εν γνώσει τους ότι θα πάρουν πίσω λιγότερα. Έντοκα γραμμάτια φίλοι, δεν αγοράζει ο Επίκουρος και ο Παυσίλυπος. Έντοκα γραμμάτια αγοράζουν τα μεγάλα σπίτια. Αυτή η εξέλιξη που έμεινε στη μούγκα, αποτελεί τον οδυνηρότερο προπομπό για το τι θα ακολουθήσει μετά από μια ανάπαυλα "ευθυμίας" μέσα στο 2009.
Η προσφορά για έντοκα γραμμάτια ήταν $32 δις. Η ζήτηση: 4 φορές πάνω στα $126 δις.
Τεράστια ζήτηση για δανεισμό χρημάτων όπου ξέρεις ότι θα σου επιστραφούν λιγότερα απ' όσα δάνεισες!... Πως λέγεται αυτό; (Deflationary) Depression ενόψει.

Κι εμείς εδώ (και σε όλον τον κόσμο, βεβαίως) λέμε τάχα για πακέτα στήριξης και κουραφέξαλα. €66 δις στην Ελβετία (15% του ΑΕΠ) τα $60 δις από αυτά στην UBS. $586 δις στο Κινέζικο Θαύμα (16% του ΑΕΠ). $209 δις στη "Ρωσική Αρκούδα", 12% του ΑΕΠ. $450 δις στη (Μεγάλη) Βρετανία, 21% του ΑΕΠ. $111 δις στην Ισπανία, 8% του ΑΕΠ., κλπ. (τα στοιχεία από το Businessweek 1.12.2008).
Δεν θα φτάσουν τα χρήματα, τελεία και παύλα. Η τραπεζοκεντρική προσπάθεια διάσωσης στην οποία επιδίδεται η οικουμένη, θα είναι τραγική για το μέλλον αυτών που την επωμίζονται: των φορολογουμένων και κατ' επέκταση των κρατών. Αυτοί που καταρρέουν είναι όπως έχουμε ξαναπεί "Too Big to Bailout".

Οι ταγοί που τάχα είναι αυτοί που θα μας "βγάλουν από το αδιέξοδο" είναι τα ίδια πιράνχας ή μαριονέτες που μας έφεραν ως εδώ. Είπα ότι πολλοί από αυτούς στο ζοφερό μέλλον θα πίνουν το τσάι τους σε κάποια λέσχη ενώ εμείς θα βγάζουμε τα μάτια μας. Μια από αυτές, η λέσχη Μπίλντεμπεργκ, του φίλου μας του Ροκφέλερ και λοιπών, που πολλοί έχουν κατηγορήσει ως παγκόσμια κυβέρνηση (ήμαρτον) - αυτοί λένε είναι μια δεξαμενή ιδεών (ένα βαθύ ιδεολογικό λαρύγγι θα έλεγα) - φιλοξενεί κατά καιρούς όλα τα είδη και τις ράτσες πολιτικών, επιχειρηματιών και ανώτατων στελεχών της παγκόσμιας αφρόκρεμας.

Εκεί συζητούν.Τι συζητούν; Α, δεν μπορώ να σου πω (που λέγαμε μικρά). Γιατί; Διότι τα μέλη και οι συμμετέχοντες ενώνονται με όρκο σιωπής. Δηλαδή, οι πολιτικοί (άσε τους άλλους) οι οποίοι εκλέγονται δήθεν στο όνομα της λαϊκής κυριαρχίας και οι οποίοι λογοδοτούν στον "κυρίαρχο λαό", αδυνατούν (συγνώμη) να μας ενημερώσουν τι λένε, τι μαγειρεύουν σε αυτό το παγκόσμιο τσουκάλι. Μάλλον θα λένε για το που θα πάνε διακοπές.

Φέτος, η συνάντηση της "Λέσχης" έγινε στο Chantilly της Virginia των ΗΠΑ μεταξύ 5 έως 8 Ιουνίου. Εκεί συνευρέθηκαν για να συζητήσουν για τις επικείμενες θερινές διακοπές τους, περί τα 140 άτομα, μεταξύ των οποίων και 5 Έλληνες. (Δείτε την λίστα από εδώ). Ο υπουργός Οικονομικών μας κ. Αλογοσκούφης πέρασε για 4η συνεχόμενη φορά την πόρτα τα τελευταία χρόνια. Είναι μια μεγάλη εθνική επιτυχία. Ειδικά αν φανταστείς ότι στο αεροπλάνο δεν ήταν μόνος να κοιτά τα σύννεφα από το παράθυρο αλλά μαζί του ήταν η κ. Άννα Διαμαντοπούλου του ΠΑΣΟΚ, αυτή για 4η φορά τα τελευταία 5 χρόνια. Αυτή θα ταξίδεψε για τον σοσιαλισμό. Συμπτωματικά ήταν και η Επίτροπος της Ελλάδας στην Ε.Ε.
Το θέμα είναι γιατί την καλούν, τόσο συχνά. Μάλλον γιατί η αντίθετη φωνή, η δυναμική, η ανεξάρτητη, η σοσιαλιστική βρε παιδί μου, τους ιντριγκάρει. Άλλωστε αυτό είχε υποστηρίξει και ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Ν. Αθανασάκης, όταν ο "Γιώργος" παραβρέθηκε για 4η φορά (...) εκεί το 2005. Πιο πριν εκλήθη όταν τύχαινε να είναι - συμπτωματικά - υπουργός εξωτερικών της χώρας «Το ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρός του Γιώργος Παπανδρέου δεν έχουν τον φόβο μήπως αλλοιωθούν από την επαφή με διαφορετικές απόψεις. Έχουν, αντιθέτως, τη δύναμη να αναμετρώνται με αυτές, με βάση τις γνωστές θέσεις οι οποίες διατυπώνονται, ούτως ή άλλως, σε κάθε περίπτωση." Με τρομάζει αυτή η δύναμη του Γιώργου και του ΠΑΣΟΚ. Τιτάνια...

Τυχαία και συμπτωματικά πέρασε να πει για τις διακοπές και τα νέα του και ο πρωθυπουργός μας Κώστας Καραμανλής, εν έτει 1998 ως νεοεκλεγείς πρόεδρος της ΝΔ. Τυχαία είπε να πει ένα γεια και η κ. Ντόρα Μπακογιάννη, συμπτωματικά λίγο πριν γίνει υπουργός εξωτερικών, το 2003. Πριν γίνουν Πρόεδρος των ΗΠΑ και Πρωθυπουργός της Βρετανίας, πήγαν και ο Μπιλ Κλίντον (η εξαπατημένη Χίλαρι είναι τώρα ΥπΕξ στη "νέα διακυβέρνηση") και ο Τόνι Μπλαιρ - ο ειρηνιστής. Τι έκαναν πριν εκεί; Ανάμεσα σε 140 άτομα, 2 "άσημοι¨; Fame Story η Μπίλντεμπεργκ. Εκτροφείο ταλέντων. Μόνο που εκεί δεν ψηφίζει το κοινό.

Εκεί και ο πολύς Θεόδωρος Πάγκαλος (ως υπουργός εξωτερικών), η πιο ασυμβίβαστη δημόσια φιγούρα μετά τον Παύλο Σιδηρόπουλο και τον Βαγγέλη Γιαννόπουλο, πήγε από εκεί 3 φορές.

Τους φαντάζομαι όλους αυτούς να δίνουν κάποια συνέντευξη σε κανέναν Παπαχελά και να τους ρωτά γιατί πήγαν στην Λέσχη, τι είπαν, τι έκαναν. Αλλά δυστυχώς, ο κ. Αλέξης Παπαχελάς, ως ο μόνος Ελληνας δημοσιογράφος που παραβρέθηκε ποτέ στην λέσχη και μάλιστα δυο φορές (μία φέτος και μία το 2002) θα το απέφευγε όπως ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος θα απέφευγε να κάνει θέμα τα Ι-5 στο στρατό. "Προσωπικές ευαισθησίες", καταλαβαίνετε...
Ο κύριος αυτός (ο Παπαχελάς) είναι διευθυντής της Καθημερινής, θυμίζω. Και μας ήρθε "ξαφνικά" από τις ΗΠΑ την δεκαετία του 1990. Ταχεία εξέλιξη είχε το παιδί και μπράβο του.

Ξυπνάτε.

Βγαίνουν πολλοί και λένε ο κόσμος αντιδράει υπερβολικά, είναι από πίσω οι προβοκάτορες, οι εγκάθετοι, οι συνωμοσιολόγοι, οι φαντασιόπληκτοι, οι ανεγκέφαλοι, κλπ. όταν μια σταγόνα αντίδρασης ξεφεύγει από το φλασκί που μας έχουν κλείσει και όπου κάνουμε γαργάρα το καφριλίκι της πολιτικής, των ΜΜΕ, των "επιχειρηματιών" που οδηγεί την καθημερινότητα μας από την πλαστική χαρά ενός πρωινάδικου, στον βραδινό πανικό ενός δελτίου ειδήσεων και στην εαρινή έξαρση μιας Eurovision. Που μας πάει μια καταναλωτική βόλτα σε κάποιο Μall και μας γλεντάει με κανά Ευρω-γκολάκι του Καραγκούνη μεσοβδόμαδα. Και όπου ο εθνικός (τηλεοπτικός) μας σταρ και ταυτόχρονα ο κριτής των πάντων, άμεμπτος Λάκης, το παιδί του λαού - η ενσάρκωση του άσματος "Λαός και Κολωνάκι" αφού είναι και τα 2 σε 1 - όταν τα φώτα πέφτουν, τραβολογιέται με το κότερο του πρώην εργοδότη του, σε κανά ταξίδι εξωτικό ή κάτι παρεμφερές *"αυτά δεν λέγονται"* για να "ξεδώσει".
ΑΥΤΟΣ είναι η φωνή της αντίδρασης. Αντίδραση γιαλαντζί.

Τι να εμπιστευτείς, πια, όταν όλα για όσα μιλήσαμε και θα μιλάμε, είναι εν κρυπτώ, τόσα χρόνια, τόσα πολλά και τόσο οδυνηρά. Τόσο ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΑ.

Οι Έλληνες. Ο "λαός".
Που πήγε η υπερηφάνεια μας; Βγήκε στους δρόμους;

Οι πιο πολύ εργαζόμενοι στην Ευρώπη.

Μια στάση εδώ:

Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (Ο.Ο.Σ.Α.) (αγγλ. Organisation for Economic Co-operation and Development - OECD) είναι ένας Οργανισμός στον οποίο είναι μέλος η Ελλάδα μαζί με τα ανεπτυγμένα κράτη της Δύσης και την Τουρκία (...). Αποτελείται από τα ακόλουθα κράτη:


Ξεκινώντας από το 1980, η Ελλάδα βρίσκεται σε ελάχιστα μικρότερο επίπεδο στην αναλογία ΑΕΠ ανά κάτοικο σε σχέση με τις χώρες του ΟΟΣΑ. Στα 20 χρόνια που ακολουθούν, η ψαλίδα μεγαλώνει και μεγαλώνει και μεγαλώνει...

Ποιος τα λέει όλα τούτα, μήπως κάποιος αντιεξουσιαστής, κάποιος ανθέλληνας;

Μπα...Το World Economic Forum στην Ετήσια Έκθεση Ανταγωνιστικότητας.

Με βάση αυτήν η οικονομία της Ελλάδας βρίσκεται σε σημείο ανταγωνιστικότητας χειρότερο από την Μποτσουάνα, το Καζακστάν, τη Μαυριτανία, την Τουρκία, τον Παναμά, την Λετονία, την Εσθονία, το Πουέρτο Ρίκο, κλπ κλπ


Στα 137 κράτη που "ελέγχει" η έκθεση η Ελλάδα είναι
126η στην διαδικασία καθορισμού των μισθών
120η στις διατυπώσεις που χρειάζονται για να ξεκινήσει κάποιος μια οικ. δραστηριότητα
118η στην προστασία των επενδυτών
118η στην "αποτελεσματικότητα των εταιρικών ΔΣ"
και...

99η στο έλλειμα
και 122η στο δημόσιο χρέος (κοινώς 15η από το τέλος)

Ουραγός στην επιχειρηματικότητα, στην αγορά εργασίας στο βαθύ γραφειοκρατικό κράτος.

Όμως το πιο σημαντικό: το έλλειμμα και το χρέος. Αντιγράφω από την πρόσφατη ομιλία του μεγαλοστελέχους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου John Lipsky:
"Χώρες με το πιο ισχυρό δημοσιονομικό πλαίσιο θα είναι σε καλύτερη θέση να χρηματοδοτήσουν νέες δημοσιονομικές ενέργειες και όσες έχουν ξεκάθαρα ελεγχόμενο χρέος, θα ηγηθούν"

"Thus, countries with the strongest fiscal policy frameworks, those best able to finance new fiscal efforts, and those with clearly sustainable debt positions should take the lead."

Ας το διαβάσουμε ανάποδα: Οι χώρες με μεγάλο έλλειμμα και μεγάλο δημόσιο χρέος (και στα 2 είμαστε αστέρια) δεν έχουν τύχη στη νέα πραγματικότητα. Και το μόνο βέβαιο: Δεν θα πρεπε σε καμία περίπτωση να χρηματοδοτούν από αυτά που δεν έχουν αυτούς που καταρρέουν, δηλ. εν προκειμένω τις τράπεζες. Όμως, αγαπητοί, το μοτό του original capital "μάγκα" είναι "Ιδιωτικοποιήστε τα κέρδη, κοινωνικοποιήστε τις ζημιές".
€1,5 δις Κέρδη είχε η ΕΤΕ μόνο πέρυσι. Εκατοντάδες δις Πειραιώς, Eurobank, Alpha κλπ. Και αφού τόσα χρόνια τσεπώνανε τα κέρδη οι μέτοχοι μέσω των μερισμάτων, τώρα ζητάνε να σώσετε τις τράπεζες τους εσείς. Αλλιώς θα χάσετε κι αυτά που είχατε. Κάποιοι δουλειές, κάποιοι καταθέσεις, κλπ.

[Τρομολαγνεία!
Έτσι βαφτίζουν αντίστοιχες θέσεις κάποιοι. Βέβαια. To ότι κανείς ακόμα δεν έχει πει την αλήθεια στον κόσμο, για αυτό που θα καθορίσει την ζωή του ενδεχομένως στο μέλλον, τι είναι; Στα ψιλά πέρασε την προηγούμενη εβδομάδα ότι η ΤτΕ (ο ελεγκτικός μηχανισμός, ε...) ζητάει άλλα €20 δις γιατί τα €28 δις δεν φτάνουν.

Ε, όχι! Ας καταρρεύσουν. Όσες είναι. Ας μείνουν 1-2 ή 3. Όσες αξίζουν. Ας βάλουν τα φράγκα τους οι μεγάλες τσέπες. Ας κάνουν αυξήσεις κεφαλαίου. Ας τους εξαγοράσουν άλλοι. Αφού είναι τόσο δυνατοί και ανεξάρτητοι, θα είναι και πολύφερνες νύφες. Έλεος!]

Αυτή η χώρα οπισθοδρομεί εδώ και πολύ καιρό. Οπισθοδρομεί "με κατεύθυνση στο μέλλον".

Σε έναν παράλογο συγκερασμό "ανάπτυξης" και ανισοτήτων.

Είναι προφανές ότι ενώ από τη μία, πολλοί περισσότεροι (παρα)πλούτισαν, από την άλλη οι ίδιοι παρέμειναν φτωχοί.

Την μεγάλη διαφορά την κάνουν 2 στοιχεία:
α. Ότι μια νέα κυρίαρχη κοινωνική ομάδα μπήκε στα σαλόνια της ευημερίας, σχεδόν αποκλειστικά με δανεικά (σπίτι - ΙΧ - "οικιακός εξοπλισμός" - διακοποδάνεια - μαθητοδάνεια - πιστ. κάρτες), β. Η απόσταση μεταξύ εχόντων - μη εχόντων μεγάλωσε σε εντελώς δυσθεώρητα επίπεδα.

Έτσι, η οικονομική ανέχεια του 1/5 του πληθυσμού + την πλαστική ευημερία των λοιπών 3/5 + την εξύψωση του υπολοίπου 1/5 (των πραγματικών κερδισμένων) είναι μια συσωρευμένη κατάσταση δεκαετιών για αυτόν τον τόπο και για τον "πολιτισμένο κόσμο" της "Δύσης".

Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα το οποίο "δοκιμάζεται" τάχα με την οικονομική ύφεση που δήθεν επικρατεί (κουκουλώνοντας την πραγματικότητα της κατάρρευσης) , δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ολιγαρχικό σακί υποκρισίας, εκμετάλλευσης, διαφθοράς, απαξίωσης.
Είναι μια "δημοκρατία" κατά τ' άλλα.
Ένα χαρτοβασίλειο και κουκλοθέατρο είναι. Ένα ψηφιδωτό επιβίωσης πάνω στο ατομικό συμφέρον και στην άγνοια, ή την αδιαφορία ΟΛΩΝ μας για ό,τι πραγματικά καθορίζει την αλήθεια των ζωών μας.

Δημοσιεύτηκαν στον Επίκουρο έως τώρα αρκετές αναλύσεις για το τραπεζικό σύστημα (και εδώ) την χειραγώγηση της αγοράς του χρυσού, την FED, την FDIC, την Fannie Mae και την Freddie Mac, τον Greenspan για τις ψυχικές επιπτώσεις της κρίσης όπως τις ανέλυσε ο Π.Ο.Υ., το Ιαπωνικό "θαύμα" που έχει καταλήξε σε 20ετή τραγωδία με ακόμα πιο δυσοίωνες προβλέψεις, τους "Οίκους", το παγκόσμιο παιχνίδι στις αγορές και την πραγματική κατάσταση, το money supply, τις Κεντρικές Τράπεζες, τις Αμερικάνικες εκλογές και τη "Νέα Εποχή"

Είναι αρκετές και πιστεύω στοιχειοθετημένες για να αποκομίσει ο αναγνώστης μια "αμφιβολία κορυφής" για το τι συμβαίνει πίσω από τις μεγάλες κουρτίνες.

Πίσω από τις μικρές και καθημερινές ξέρουμε όλοι.

Ας είναι.

Θα κλείσω με κάποια αποσπάσματα από τον Επίκουρο κατά καιρούς:

α. Η άποψη του Glenn Neely που παρετέθη στις 9 Αυγούστου φέτος τώρα είναι πιο επίκαιρη από ποτέ:

"Τα τελευταία 20-30 χρόνια, οι Αμερικανοί έχουν "πουληθεί" στην ιδέα ότι η "αγορά επί πιστώσει, είναι ο τρόπος για να ζήσεις." Τα"επιπλέον μετρητά" (σ.σ. τα τραπεζικά δάνεια) έχουν δημιουργήσει πολίτες κατάχρεους και κατακλυσμένους από υλικά αντικείμενα (ακριβώς το αντίθετο από αυτό που είναι το πιο συμφέρον σε μια περίοδο αποπληθωρισμού)."

- Συμβαδίζει με αυτήν του Robert Prechter στο Conqueer The Crash (Κατακτήστε το Κραχ), το 2002.

Έγραφε τότε ο Prechter:

"Tι προκαλεί την μεταστροφή στον αποπληθωρισμό. Η τάση για πιστωτική επέκταση έχει δύο συστατικά: την γενική βούληση για δανεισμό και την γενική δυνατότητα των δανειζομένων να πληρώσουν τόκους και κεφάλαιο.
Αυτά τα συστατικά βασίζονται στην εμπιστοσύνη των ανθρώπων. H ψυχολογική χροιά του αποπληθωρισμού και της ύφεσης δεν μπορεί να μεγαλοποιηθεί. Όταν η κοινωνική τάση, μεταστρέφεται από την αισιοδοξία τν απαισιοδοξία, οι δανειστές, οι οφειλέτες, οι παραγωγοί και οι καταναλωτές αλλάζουν τoν βασικό τους προσανατολισμό από την επέκταση στην συντήρηση (ή συρρίκνωση). Καθώς οι δανειστές γίνονται ολοένα και πιο συντηρητικοί, επιβραδύνουν τον δανεισμό τους. Καθώς οι οι οφειλέτες (δανειζόμενοι) γίνονται πιο συντηρητικοί, δανείζονται λιγότερο αν όχι καθόλου. Καθώς οι καταναλωτές γίνονται πιο συντηρητικοί, αποταμιεύουν περισσότερο και ξοδεύουν λιγότερο".

Εμπιστοσύνη: το μόνο συνεκτικό στοιχείο της κοινωνίας μετά το χρήμα. Τα άλλα πάνε περίπατο. Τώρα μαζί και το χρήμα και η εμπιστοσύνη. Λογαριαστε.

β. Επίσης "Αν είμαστε καλά, πιστεύω ότι το προσεχές διάστημα, θα γίνουμε μάρτυρες μιας μεταστροφής της "κοινής γνώμης" στο κολοσσιαίο όπως φαίνεται, πρόβλημα, που δημιουργήθηκε από την "πιστωτική κρίση", μια κρίση που κατά τα φαινόμενα θα είναι γενικευμένη, συστημική και κάθε άλλο παρά οικονομική (μόνο)."Και ξανά "Η κρίση δεν είναι πιστωτική ή οικονομική. Η κρίση είναι (και θα είναι) ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ κοινωνικη. Oι κυβερνήσεις ΔΕΝ δρουν, ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ."
Kαι "τα κελεύσματα προς την κυβέρνηση, τις αρχές, οι νομοθετικές πρωτοβουλίες (όπως το Stimulus Act του καλοκαιριού), οι "παρεμβάσεις της FED", ("rescue plans" και "bailouts") δεν μπορούν να αποτρέψουν (και μάλλον ούτε πρόκειται) τις δυνάμεις της αγοράς και τις συνέπειες της "κρίσης", δημιούργημα δεκαετιών, η οποία επομένως δεν αντιμετωπίζεται με ασπιρίνες."

γ. Και "Πλέον, η κατακραυγή θα παρει τον λόγο στα mainstream media. Ο κόσμος μπαίνει σε νέα "εποχή". Είμαστε ακόμα, στις πρώτες μέρες του χειμώνα. Τουλάχιστον τώρα ο κόσμος εμφανίζεται πρόθυμος να ακούσει τους - τάχαμου - "αιρετικούς" και "αρκούδες" "
Επίσης "Γενικά, ζούμε σε εποχές υποκρισίας, οικονομικών εξαρτήσεων και έλλειψης ελεγκτικών μηχανισμών και πολιτικών. Περί αυτού του ξεβρακώματος ομιλεί η "κρίση". Η κρίση αυτή δεν είναι, λοιπόν, χτεσινή. Δεν είναι δεκαετίας. Είναι κρίση που προήλθε από συγκεκριμένες πολιτικές που έμειναν κρυφές για πάρα πολλά χρόνια και που σκοπό έχουν την εύνοια και μόνο προς τα οικονομικά ιδρύματα και τους... οίκους που κινούν από το παρασκήνιο τα νήματα σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου."

Τέλος:

"Οι πολιτικοί προσπαθούν να σώσουν το τομάρι τους, όχι την οικονομια ή τους πολίτες των κρατών τους. Πάνω στον πανικό, τα τεράστια ποσά που δαπανώνται για να "σώσουν" αυτούς που καταρρέουν, εκλαμβάνονται ως "απαιτούμενη κίνηση" από τους πολίτες. Δεν καταλαβαίνουμε ότι δίνοντας δις για να κρατήσουμε στην ζωή με σωληνάκια όσους αποβιώνουν (ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΛΥΝΕΤΑΙ ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, ΘΑ ΤΟ ΛΥΣΟΥΝ ΜΟΝΟ Η ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ), 1ον δεν προσφέρουμε θεραπεία αλλά παράταση ζωής(το 'πρόβλημα' θα επανέλθει στο άμεσο μέλλον ακόμη πιο μεγάλο) και 2ον υποθηκεύουμε το μέλλον μας ως κράτη και οντότητες, με ένα τεράστιο χρέος που θα βάλει τις επόμενες γενιες σε τεράστιο κίνδυνο.

Ψιλά γράμματα..."

Βλέπετε κάτι από αυτά να τα διέψευσε ο χρόνος;

Ως εκ τούτου:

H μόνη βιτρίνα που έσπασε είναι της δημοκρατίας (σύνθημα σε τοίχο).

Χαίρετε.


________________

υγ Αν θέλετε να εντρυφήσετε στην Bildeberg και τις άλλες μυστικές οργανώσεις, δείτε το ακόλουθο video. Και τις ακόλουθες πηγές:
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=130158&ct=78
http://www.kalami.net/2005/ellada/bilderberg
http://johnofallfaith.blogspot.com/2008/07/meet-bilderbergs.html
http://www.worldnetdaily.com/news/article.asp?ARTICLE_ID=58576
http://oistros-reportaz1.blogspot.com/2006/07/blog-post_05.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Bilderberg_Group
http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/4290944.stm

Υπάρχει και μια άλλη οργάνωση η CFR. Eίναι η οργάνωση του Ροκφέλερ. Δεν υπάρχει Πρόεδρος των ΗΠΑ που να μην ήταν μέλος μετά το 1960, πλην του Νίξον αν δεν κάνω λάθος.
Αυτά.

Ζητείται ελπίδα για χάρισμα

Αντιγράφω, τα λόγια είναι φτώχεια. Μην ξεχνιόμαστε. Τα επιχειρήματα μας, μας κάνουν δυνατούς.


"Καθώς συνεχίζονται για τέταρτη συνεχή ημέρα οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Ελλάδα, η Διεθνής Αμνηστία ζητά τη σαφή δέσμευση των αρχών στον τερματισμό της έκνομης και δυσανάλογης χρήσης βίας από αστυνομικούς. «Με τις εικόνες στα διεθνή μέσα ενημέρωσης και τις δηλώσεις αυτόπτων μαρτύρων προς τη Διεθνή Αμνηστία συσσωρεύονται τα στοιχεία για ξυλοδαρμούς και κακοποιήσεις ειρηνικών διαδηλωτών από αστυνομικούς», δήλωσε η Νίκολα Ντάκγουερθ, Διευθύντρια του Προγράμματος της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία. Μέλη της Διεθνούς Αμνηστίας στην Ελλάδα ανέφεραν ότι αστυνομικοί που συμμετείχαν στην αστυνόμευση των ταραχών επιδόθηκαν σε τιμωρητική βία εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών, αντί να στραφούν σε όσους υποδαύλιζαν τη βία και κατέστρεφαν περιουσίες.
Σε αυτό το πλαίσιο, η διεθνής οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκφράζει ανησυχία για την κακομεταχείριση δύο μελών της, που ξυλοκοπήθηκαν με κλομπ από αστυνομικούς. Είναι καθήκον της αστυνομίας κατά το διεθνές δίκαιο να διασφαλίζει ότι η αστυνόμευση διαδηλώσεων διεξάγεται με τρόπο σύμφωνο με τα διεθνή θεσμικά κείμενα, περιλαμβα­νομένων εκείνων που αφορούν τη χρήση βίας.
Η Διεθνής Αμνηστία αναγνωρίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, στις οποίες πυρπο­λήθηκαν εκατοντάδες κτίρια και τραυματίστηκαν δεκάδες άνθρωποι, και σημειώνει ότι οι ελληνικές αρχές έχουν ευθύνη και συγχρόνως υποχρέωση με βάση το διεθνές δίκαιο να διασφαλίζουν την ακεραιότητα και την ασφάλεια ανθρώπων και περιουσιών.
Οι ταραχές άρχισαν το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου αφού ο 15χρονος Αλέξανδρος-Ανδρέας (Αλέξης) Γρηγορόπουλος φονεύθηκε από ειδικό φρουρό. Οι περιγραφές των γεγονότων που οδήγησαν στον θάνατό του ποικίλλουν. Σύμφωνα με την αστυνομία, δύο αστυνομικοί σε περιπολικό δέχθηκαν αρχικά επίθεση ομάδας 20-30 νεαρών. Σε δεύτερη αντιπαράθεση που είχαν, ο ένας αστυνομικός πέταξε χειροβομβίδα κρότου-λάμψης ενώ ο άλλος πυροβόλησε δύο φορές στον αέρα και μία στο έδαφος. Μία από τις σφαίρες εξοστρακίστηκε και τραυμάτισε θανάσιμα τον 15χρονο. Σύμφωνα με πληροφορίες που έχει λάβει η Διεθνής Αμνηστία, ο έφηβος είχε βγει με τους φίλους του το βράδυ του Σαββάτου. Την ομάδα πλησίασαν γύρω στις 9 μ.μ. δύο αστυνομικοί με περιπολικό, οι οποίοι επιδόθηκαν σε ανταλλαγή διαπληκτισμών με τους νεαρούς. Καθώς οι αστυνομικοί έφευγαν από τη σκηνή του επεισοδίου, ένας από τους νεαρούς πέταξε ένα μπουκάλι μπύρας προς την κατεύθυνση του περιπολικού. Οι αστυνομικοί στάθμευσαν το περιπολικό, επέστρεψαν πεζοί και ενεπλάκησαν σε νέους διαπληκτισμούς με τους νεαρούς. Κατά τη διάρκεια αυτής της ανταλλαγής, ο ένας αστυνομικός έριξε τρεις πυροβολισμούς, ένας από τους οποίους τραυμάτισε θανάσιμα τον Αλέξη Γρηγορόπουλο.
«Οι δηλώσεις των αστυνομικών και των αυτoπτων μαρτύρων είναι αλληλοσυγκρουόμενες. Μόνο μια γρήγορη, διεξοδική, ανεξάρτητη και αμερόληπτη έρευνα των πλήρων περιστατικών γύρω από τους πυροβολισμούς μπορεί να διαπιστώσει την αλληλουχία των γεγονότων και την ευθύνη για τον θάνατο του νεαρού», δήλωσε η Νίκολα Ντάκγουερθ.
Οι αστυνομικοί έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα και ο αστυνομικός που πυροβόλησε αντιμετωπίζει κατηγορίες για παράνομη οπλοχρησία και ανθρωποκτονία από πρόθεση, ενώ ο δεύτερος αστυνομικός αντιμετωπίζει κατηγορίες για απλή συνέργεια. «Ο φόνος του Αλέξη Γρηγορόπουλου και η κατά τα φαινόμενα δυσανάλογη χρήση βίας στην αστυνόμευση των διαδηλώσεων ακολουθούν ένα ευδιάκριτο μοτίβο σοβαρών παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την αστυνομία, που περιλαμβάνουν υπερβολική χρήση βίας, βασανισμούς και άλλες μορφές κακομεταχείρισης, κακή χρήση πυροβόλων όπλων και ατιμωρησία σε όλη την έκταση των σωμάτων επιβολής του νόμου», επισήμανε η Νίκολα Ντάκγουερθ. Η Διεθνής Αμνηστία έχει ερευνήσει εκτενώς τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττονται από τα σώματα ασφαλείας στην Ελλάδα και έχει καλέσει επανειλημμένα τις ελληνικές αρχές να προχωρήσουν σε διεξοδική διερεύνηση του συστήματος που επιτρέπει να συμβαίνουν αυτές οι παραβιάσεις. Η οργάνωση παροτρύνει τις αρχές να λάβουν άμεσα μέτρα για να σπάσουν την αλυσίδα της ατιμωρησίας θεσμοθετώντας ανεξάρτητους μηχανισμούς για τη διερεύνηση των ισχυρισμών για έκνομη συμπεριφορά αστυνομικών, επανεξετάζοντας την αστυνόμευση των διαδηλώσεων, και επικυρώνοντας το Προαιρετικό Πρωτόκολλο της Σύμβασης Κατά των Βασανιστηρίων και Άλλων Μορφών Σκληρής, Απάνθρωπης ή Ταπεινωτικής Μεταχείρισης."

Βλ. επίσης:
Greece: Impunity for ill-treatment by police must stop now!

και στα ελληνικά: Ελλάδα: Να σταματήσει αμέσως η ατιμωρησία για κακομεταχείριση από αστυνομικού

Ελλάδα: «Όταν η “ευαισθησία” μας για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μόνο στο χαρτιά – Παρατηρήσεις της Διεθνούς Αμνηστίας με αφορμή τον ξυλοδαρμό πολίτη από αστυνομικούς στη Θεσσαλονίκη

Greece: Call for independent investigation into ill-treatment of demonstrators

- Ελλάδα: Η Διεθνής Αμνηστία ζητά ανεξάρτητη έρευνα των καταγγελιών για κακομεταχείριση διαδηλωτών

Greece: Amnesty International calls for re-trial of police officer acquitted of alleged rape of a Ukrainian woman

και στα ελληνικά: Ελλάδα: Η Διεθνής Αμνηστία ζητά επανεκδίκαση της υπόθεσης αστυνομικού που αθωώθηκε για τον φερόμενο βιασμό Ουκρανής

Greece: In the shadow of impunity. Ill-treatment and the misuse of firearms
και στα ελληνικά: Ελλάδα: Στη σκιά της ατιμωρησίας. Κακομεταχείριση και κακή χρήση πυροβόλων όπλων

Out of the spotlight: The rights of foreigners and minorities are still a grey area (AI Index: EUR 25/016/2005)

και στα ελληνικά: Ελλάδα: Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας: Τα δικαιώματα των αλλοδαπών και των μειονοτήτων παραμένουν στο ημίφως

Ανεπικύρωτο λοιπόν το σχετικό Πρωτόκολλο της Σύμβασης Κατά των Βασανιστηρίων και Άλλων Μορφών Σκληρής, Απάνθρωπης ή Ταπεινωτικής Μεταχείρισης...

Μάλιστα.

Εις μνήμην

"Δεν μπορείς να πατήσεις τον αντίπαλο σου, να τον στραπατσάρεις ολοκληρωτικά, να τον ακυρώσεις. Είναι λάθος ασυγχώρητο. Ο αντίπαλος που δεν έχει ελπίδα αξιοπρεπούς επιβίωσης δεν έχει άλλο δρόμο: θα στραφεί εναντίον σου έστω και με κόστος την ζωή του..."

Μακιαβέλι

Πόσο μάλλον τον συμπολίτη ή συμπατριώτη σου...

Εις μνήμην.

Στη "Νέα Εποχή"

Πολλοί φίλοι, από αυτούς που διαβάζουν τα κείμενα που παρατίθενται εδώ, κατά καιρούς μου στέλνουν διάφορα μηνύματα στο mail του blog (epicurus@freemail.gr) με σχόλια ή παραπομπές από άλλα sites ή forums.

Η αλήθεια είναι ότι ουδεμία έμμεση ή άμεση "διαφήμιση" έχει γίνει πουθενά για το blog αυτό και ούτε πρόκειται. Στην στομά-σε-στόμα διάδοση, λοιπόν, και στην άτυπη ενημέρωση αυτή, έλαβα κάποια υποτιμητικά σχόλια, κάποια άλλα του τύπου "ο μικρός epicurus2day μαθαίνει τον κόσμο" και στο άρθρο για τις ελληνικές τράπεζες (στο οποίο όλοι επικεντρώσατε...) έναν βαθυστόχαστο τάχαμου νομικισμό, για τον οποίον ο συντάκτης του - μετά την παράθεση καμιάς 20αριάς διαγραμμάτων και άλλων τόσων links για την ελληνική τραπεζική πραγματικότητα, μην πω πόσων άρθρων - θα θεώρησε ότι κουκούλωσε με την βαθυστόχαστη τοποθέτηση του:


"ακόμα κι ένας δευτεροετής φοιτητής Νομικής ξέρει ότι κατάθεση είναι ανώμαλη παρακαταθήκη". Είπε. Τελεία.

Το σχόλιο αυτό είναι μια ωραία αφορμή προλόγου για πολλούς λόγους:

α) για λόγους τύπων. Κάποιοι άνθρωποι, θεωρούν ότι καταθέτουν γνώμη ή άποψη, απλώς με το να γίνονται αντιληπτοί σε όσο το δυνατόν μικρότερο κύκλο. Η γνώση όμως είναι για όλους όχι για τους λίγους. Θα μπορούσα λοιπόν να απαντήσω αντιστοίχως ότι τέτοια σχόλια αντιστοιχούν στις κινήσεις φωτονίων που προκαλεί η ενδογενής φωτοαγωγιμότητα (κυρίως στις περιπτώσεις των ενδογενών ημιαγωγών). Έπεα πτερόεντα κι άλλα λόγια ν' άγαπιόμαστε...
β) Η "κωδικοποίηση" αυτή, ξύλινων και απρόσιτων "εννοιών" και "όρων", κάπου αλλού και κάποιους άλλους, συμφέρει για άλλους λόγους. Για να γίνονται ασύδοτοι και να κινούνται ανεξέλεγκτοι. Τέτοια είναι εν προκειμένω η παγκόσμια ελίτ για την οποία θα μιλήσουμε σήμερα.
γ) Η σαπίλα του asset mania όπως έχω ξαναπεί έχει μαράνει για τα καλά τους εγκεφαλικούς μας νευρώνες. Τόσα χρόνια "ευημερίας" δεν είναι εύκολο η ανθρώπινη φύση και το sentiment να τα ξεφορτώσει από την καμπούρα της άγνοιας και της λήθης στην οποία βρίσκεται.
Σε μια τέτοια δραματικά γοητευτική στιγμή, φυτρώνει η βλακεία. Η βλακεία δεν είναι απαραίτητα κακή, αν και αήττητη.
Σε μια εμπνευσμένη του στιγμή, ένας "αδικημένος" Έλληνας κοινωνιολόγος, ο Ευάγγελος Λεμπέσης, συνέγραψε το δοκίμιο του με τίτλο "Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρονω βίω". Εκεί, ο Λεμπέσης υπερασπίστηκε την αναγκαιότητα ύπαρξης των βλακών, διότι θεωρούσε (αντίθετα με τα μαρξιστικά πρότυπα) ότι οι κοινωνίες μένουν σταθερές και συνεκτικές, βασιζόμενες μόνο στην ανισότητα (σχετική είναι η θεωρία του "κοινωνικού διαφορισμού"). Ο Λεμπέσης έλεγε, "η βλακεία δεν είναι ταξική", απλώς οι βλάκες των χαμηλότερα κοινωνικά βαθμίδων ήταν αναγκαίοι για να υπάρχει εκμετάλλευση και άρα "πολιτισμός". Όσο κωμικό και αν ακούγεται, η διατριβή αυτή έχει δημοσιευτεί στην Εφημερίδα των Ελλήνων Νομικών, εν έτει 1941 (Η' αρ.9). Μπορεί να την βρει σε οποιαδήποτε Νομική βιβλιοθήκη ακόμα κι ένας πρωτοετής φοιτητής Νομικής.
δ) Πέραν του κωμικού επί της ουσίας: παρακαταθήκη = φύλαξη. Ανώμαλη παρακαταθήκη είναι αυτή στην οποία ο φύλακας (θεματοφύλακας) μπορεί να χρησιμοποιήσει το φυλασσόμενο. Εξ ου και "ανώμαλη". Η "ανώμαλη παρακαταθήκη" είναι ΔΑΝΕΙΟ. Και η διαφορά της με το δάνειο είναι ότι δεν γίνεται για το συμφέρον του δανειολήπτη αλλά του ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΕΤΗ. Ο θεματοφύλακας υποχρεούται να αποδώσει άμεσα ("σε πρώτη ζήτηση") το πράγμα (δηλ. την κατάθεση εν προκειμένω) όποτε του ζητηθεί. Διαφορετικά υποχρεούται να καταβάλλει επιπλέον τόκο υπερημερίας.

Για να μην το μπλέκω άλλο. Καταθέτεις τα χρήματα σου και με βάση την σύμβαση που έχεις με την τράπεζα, αυτή μπορεί να τα χρησιμοποιήσει αλλού, με τον όρο να στα αποδώσει όποτε της τα ζητήσεις. Δανείζεις την τράπεζα με τα χρήματα σου και αυτή σου δίνει τόκο για αυτό το δάνειο.

Οι ελληνικές τράπεζες λοιπόν, δεν μπορούν να καλύψουν συλλήβδην αυτήν την υποχρέωση τους, της άμεσης απόδοσης. Καμία σχεδόν τράπεζα στον κόσμο δεν μπορεί. Διότι από τα (δανεικά) χρήματα σας έχουν δανείσει πολύ περισσότερα (και από αυτά που "δεν έχουν").

Τα δάνεια αυτά που χορήγησαν δε (οι "χορηγήσεις"), υπό το βάρος της "ανάπτυξης" και της "κερδοφορίας", έπρεπε να τα αυξήσουν. Κατάφεραν να το πράξουν αυξάνωντας τα κατά 400% σε 8 χρόνια.

Τα έδιναν με λυμένα τα λουριά σε όλο και περισσότερους.

Τα πακέταραν και τα πούλαγαν μετά σαν"επενδυτικά" προϊόντα .

Τα επένδυσαν σε ιδιαίτερα επικίνδυνες "τοποθετήσεις" για να μπορούν να έχουν μεγαλύτερα κέρδη (μεγαλύτερο ρίσκο = μεγαλύτερη απόδοση).

Στο θησαυροφυλάκιο κράτησαν αρχικά περίπου ένα 10% και αυτό το λένε "κεφαλαιακή επάρκεια".

Τζόγαραν περίπου 30 έως 60 φορές τα (πραγματικά) διαθέσιμα τους (τα μόχλευσαν - Leverage).

...Και τα λοιπά και τα λοιπά.

Σωρεία νόμων, οργανισμών, παρεμβάσεων, έχουν λάβει χώρα τις τελευταίες δεκαετίες παγκόσμια για να γίνουν "αυτονόητα" τα τερατουργήματα αυτού του υδροκέφαλου συστήματος. Όσοι λοιπόν διαφωνούν για να διαφωνούν ή για κάποιο άλλο λόγο που τους φυτιλιάζει, δεν πειράζει. Ας μην διαβάζουν. Το epicurus2day θα συνεχίσει να πληροφορεί όσους δεν ξέρουν και θέλουν να ακούσουν, με τον πιο απλό και κατανοητό τρόπο (ακόμα κι αν φαίνεται βλακώδης και άτεχνος) για αυτά που είναι "αυτονόητα" για τα Grande μυαλά (και) αυτού του τόπου. Και το θέμα είναι και άλλοι περισσότεροι να το κάνουν.
Πράξη αλτρουισμού δεν είναι να προστατεύεις τις άκρες σου. Πράξη αλτρουισμού είναι να δίνεις εκεί που δεν μπορούν να πάρουν κι όχι εκεί που "σε παίρνει".
_________________________________________________

Τις ημέρες των εκλογών στις ΗΠΑ εξέφρασα τις επιφυλάξεις μου για τον Obama. Πριν καν αναλάβει την διακυβέρνηση, ο Πρόεδρος Barrack επιβεβαιώνει ότι τίποτα νέο δεν κομίζει. Διότι πατά στις ίδιες σαθρές βάσεις.
Αναθέτει λοιπόν το Υπουργείο Εξωτερικών στην Χίλαρι Κλίντον. Την πιο διάσημη εξαπατημένη σύζυγο, μεταξύ άλλων. Αλλά αυτό δεν με αφορά (εδώ δεν αφορά εκείνη).
Με αφορά ότι η κυρία αυτή και ο κύριος Barrack Obama, το Νο1 και Νο2 είναι τέκνα του "financial system". H κυρία Χίλαρι διέπρεψε στην πολιτική σουίτα του χρηματοοικονομικού ομφαλού, που εδράζει στη Νέα Υόρκη. Μεταξύ των μελών του Κογκρέσου με τις μεγαλύτερες χορηγίες την τελευταία εικοσαετία, η Χίλαρι είναι η πρώτη με $31.000.000. Δεύτερος (με $4 εκ λιγότερα) ποιος λέτε; Ο Barrack. 3oς ο McCain. Και στο 4 ο John Kerry. Αν δεν τον θυμάστε είναι ο υποψήφιος που "ανεξήγητα" έβγαλε τον σκασμό και δεν προέβαλλε καμία αντίρρηση για την πιο σκοτεινή εκλογική διαδικασία πολλών δεκαετιών στις ΗΠΑ, με αποτέλεσμα την (δεύτερη) εκλογή Bush. O Greg Palast έχει περισσότερα. Είναι δημοσιογράφος του BBC και το σχετικό βίντεο έχει παιχτεί σε εκπομπή του καναλιού. Δείτε όμως τον πίνακα:


Πέραν αυτού, η Χίλαρι, σε εκείνες τις δραματικές στιγμές της 11/9/2001 είχε πει ότι "οι ΗΠΑ πρέπει να δράσουν δυναμικά, όχι πατώντας ένα κουμπί αλλά επεμβαίνοντας". Μάλιστα, συνέχισε, "δεν πρέπει κάτι τέτοιο να γίνει νόμιμα (επί λέξει), διότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε υπέρμετρη καθυστέρηση στην ανεύρεση και προσαγωγή των υπόπτων στην Δικαιοσύνη, των οποίων δε πιθανή τιμωρία να μην ικανοποιούσε το περί δικαίου αίσθημα.". Η νέα Υπέξ του κόσμου.

Η Χίλαρι, που όταν φέτος τον Οκτώβρη ήρθε ο χρηματιστηριακός Αρμαγεδώνας έσπευσε να "διαμαρτυρηθεί" διότι οι μετοχές της Goldman Sachs και της Morgan Stanley ήταν, λέει, θύματα υποτιμητικής κερδοσκοπίας (short selling). Και αμέσως η Αμερικάνικη ΕΚ (S.E.C.) απαγόρευεσε το short selling σε 799 μετοχές.

Και πόσα άλλα να πει κάποιος για δαύτην.

Αλλά ο Barrack δεν έχει σταματήσει εκεί.

Προετοιμάζει για υπουργό οικονομικών τον Timothy Geithner.

Τον Πρόεδρο επί 5ετία της FED της Νέας Υόρκης. Ο πατέρας του και ο παππούς του μεγαλοστελέχη της Ford. O ίδιος μεταξύ άλλων δούλεψε για 3 χρόνια στην εταιρεία του Χένρι Κίσινγκερ (του γνωστού...). Η εταιρεία του Κίσiιγκερ παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες σε καμιά 25αριά επιχειρήσεις. Μεταξύ αυτών η AIG, η Lehman Brothers, JP Morgan, κλπ κλπ. Με ιδιαίτερη συμμετοχή στην εταιρεία του Rockefeller την Council of the Americas. Μαζί με την Ford (φυσικά) και όλην την αφρόκρεμα. Mέλος επίσης ο νεαρός, του G30, ενός επίσης αραβουργήματος του Rockfeller Group.
Ο Δημοκρατικός Geithner μαζί με τον Ρεπουμπλικάνο Paulson και τον "ανεξάρτητο" Bernanke ενορχήστρωσαν όλες τις συγχωνεύσεις, τις σωτηρίες ("bailouts") και τους "καταποντισμούς" των Bear Sterns, AIG, Lehman Brothers κλπ πίσω από τις κουρτίνες όπως μας λένε το Time και οι New York Times. Τώρα το κελεπούρι βγαίνει κι αυτό στην σκηνή.

Θεσμικά, εξηγήστε μου: Έγιναν εκλογές. "Άλλαξε" η κυβέρνηση. Ο "λαός ψήφισε". Και αυτοί που καθορίζουν την οικονομική πολιτική είναι οι ίδιοι με πριν. Bernanke, Geithner και Paulson. Ο τελευταίος μέχρι τον Ιανουάριο οπότε "μάλλον θα επιστρέψει στην Goldman Sachs". Μα, έφυγε και ποτέ; Anyway που λένε και οι κρινόμενοι, αντιλαμβάνεστε τα αδιέξοδα της εποχής. Δημοκρατία κατ'όνομα. Δημοκρατία βιτρίνας.

Αυτές οι παραπάνω 10 γραμμές είναι ο μπούσουλας που θα πρέπει να ξαναδιαβάσει κανείς μόλις του γίνουν γνωστά τα παρακάτω:

Το προπατορικό ερώτημα...

Ποια είναι η FED; Ποιοι είναι από πίσω;

Θα πάρει σελίδες... Aς θυμάστε τουλάχιστον ότι η FED είναι ιδιωτική ένωση τραπεζών της οποίας η εξουσία να εκδίδει και κυκλοφορεί το χρήμα της παραδόθηκε βάσει (νομο)σχεδίου που συνέταξαν οι μεγαλοτραπεζίτες της Νέας Υόρκης στο περιβόητο Jekyll island και ψηφίστηκε σχεδόν αυτούσιο 2 μέρες πριν τα Χριστούγεννα του 1913, όταν τα περισσότερα μέλη του Κογκρέσου ήταν σπίτια τους για την εορτή. Εισηγητής και ενορχηστρωτής της ψήφισης του νόμου ο κουνιάδος του Rockefeller, Nelson Aldrich. H Fed αποτελείται από 12 κατά τόπους Federal Banks στις οποίες μέτοχοι είναι ιδιωτικές/εμπορικές τράπεζες. Το 53% της FED ανήκει (μαντέψτε) στην FED της Νέας Υόρκης. Κάτι πρέπει να σας θυμίζει. H "FED της Νέας Υόρκης".
Σύμφωνα με σχετική αναφορά της το 1997, μεγαλύτεροι "μέτοχοι" της είναι οι

• Chase Manhattan Bank
• Citibank
• Morgan Guaranty Trust Company

Mόνο προσοχή: Chase Manhattan ήταν έως το 1955 η Rockefeller's Chase Bank. Συνενώθηκε με την Manhatan Company τότε και εγένετο η Chase Manhattan. Chase Manhattan και Morgan Guaranty Trust Company από το 2000 είναι σάρκα μία: η JP Morgan Chase Co. "Όμορφος κόσμος το πρωί".

Ποιος λοιπόν ο μέγας μέτοχος της FED Νέας Υόρκης και συνεπώς μέγας μέτοχος της FED;

H αυτού εξοχότης, JP Morgan... Με τις ευλογίες του αντιβασιλέως Rockefeller.

Tί εστί Rockefeller; O βασιλιάς του πετρελαίου εν έτει 1890. Κάτοχος όλων των Αμερικάνικων δυιληστηρίων, μέσω της εταιρείας του, Standard Oil. Αυτής, που το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ είχε αποκαλέσει "επικίνδυνη συνωμοσία" και η οποία το 1914 διαλύθηκε σε 38 κομμάτια διότι θεωρήθηκε από το Κογκρέσσο "σκιώδης κυβέρνηση". Θέλετε τα ονόματα των τέκνων; Exxon, Mobil. Amoco, Chevron, Arco. Οι βασίλισσες του πετρελαίου ΣΗΜΕΡΑ. Ο Χένρι Κίσνγκερ, είπε κάποτε ότι "όποιος ελέγχει το πετρέλαιο ελέγχει τον κόσμο". Πρέπει κάτι "να ήξερε" για να θητεύσει εκεί ο νέος υπουργός εξωτερικών, παιδί του Morgan του Rockeffeler και της Ford. διαδεχόμενος το άλλο παιδί (Paulson) της Goldman Sachs...

Καλωσορίστε συνεπώς τον Νέο Υπουργό Οικονομικών της 'Νέας' Διακυβέρνησης Obama, Geithner. Στο Νο2 η θεσπέσια Χίλαρι Κλίντον.

Ο Timothy έπιασε ήδη δουλειά, ως δραστήριο νιάτο. Στην Αμερική, αν ένας άνθρωπος απέκτησε κύρος μέσα από αυτήν την καταιγίδα ως τα τώρα, είναι η Sheila Bair, η προϊστάμενη του Οργανισμού Ασφάλισης Καταθέσεων (FDIC) η οποία προσπάθησε να προειδοποιήσει για τα επερχόμενα από το 2006, όπως είχαμε πει και η οποία υιοθέτησε και κάποιες φιλολαϊκές θέσεις υπέρ των δανειοληπτών, προτείνοντας σχετικά μέτρα.

Προχτές, 4/12 το Bloomberg μας πληροφόρησε ότι ο Geithner προτίθεται να στείλει την Sheila αδιάβαστη γιατί "παρά είναι ανεξάρτητη", όπως υποστηρίζει και ο αντιπρόεδρος της Αμερικάνικης Ένωσης Τραπεζών.

"The idea of having an independent actor on the stage with you who might not be singing the same tune can make you nervous,” said Wayne Abernathy, a former Treasury official who is now executive vice president with the American Bankers Association in Washington. “They recognize that she’s a very independent person".

Πες το γράμμα και την τελευταία επιθυμία σου Sheila. God bless America.

O Geitner ο οποίος λέει, "ταυτίζεται" με τον Paulson στο ότι ο Υπουργός Οικονομικών πρέπει να έχει "διευρυμένες αρμοδιότητες".

Ακούστε φίλοι. Το 2001, η τρομοκρατική επίθεση επέβαλε "διευρυμένες αρμοδιότητες" στα υπουργεία εσωτερικών, άμυνας, εθνικής ασφάλειας (νέο υπουργείο - 'homeland security').

Σήμερα 1.000.000 Αμερικανοί παρακολουθούνται σε καθημερινή βάση, το απόρρητο επικοινωνίας έχει καταργηθεί, η "αυθαίρετη κράτηση¨ (χωρίς κατηγορία, αορίστως) έχει καθιερωθεί, ο έλεγχος αποτυπωμάτων και η τήρηση βάσης γενετικού υλικού για τους πολίτες και τους επισκέπτες/τουρίστες είναι επίσης θεσμοθετημένα, τα βασανιστήρια πέρασαν ως "αναγκαία" από το παράθυρο, η δράση της CIA με τις παράνομες μεταγωγές (redemptions) πέρασε "απαρατήρητη" από τα κράτη, πόλεμοι ανομιμοποίητοι ξεκίνησαν, ο ΟΗΕ παρακάμφθηκε, κλπ. Τότε ήταν ο πανικός της "τρομοκρατίας", της "έλλειψης ασφάλειας".

Σήμερα (και αύριο) είναι ο οικονομικός πανικός, της ανεργίας, της φτώχειας, της απαξίωσης, της χαμένης γης/κατοικίας, των χρεών, της κακουχίας, του αποπληθωρισμού. Τώρα επιβάλλονται, λέει, διευρημένες αρμοδιότητες στην Οικονομία. Θαυμάστε την λειτουργία του sentiment σε εμάς τους ανθρώπους και την ματαιότητα της ύπαρξης μας.

Σε συνθήκες ευφορίας ή πανικού, απληστίας ή φόβου γεννώνται οι μεγαλύτερες καταστρατηγήσεις, οι πιο ακραίες παραβιάσεις, η υποθήκευση του μέλλοντος μας και όσων θα έρθουν μετά από εμάς.

Σε αυτές τις συνθήκες είμαστε έτοιμοι, αν όχι απαιτούμε, να ληφθούν "μέτρα" σωτηρίας τάχα και ελπίδας. Στην ευφορία με ευτελείς δικαιολογίες καταδικάζουμε ό,τι καλό ή σωστό θα μας απομακρύνει από την "ηδονή της στιγμής". Χρήμα, εξουσία, συμφέρον. Στην απελπισία αποζητούμε ό,τι τάχα θα μας επαναφέρει στην "ψεύτικη νιρβάνα". "Λύσεις". Εκεί "επεμβαίνουν" οι πολιτικοί. Oι οποίοι όπως και πάλι ξανάπαμε, δεν δρουν ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ. Μνήσθητι μου Κύριε.

Ποιοι γεννούν τα προβλήματα μας; Ποιοι τα "επιλύουν"; Οι ίδιοι, ο ίδιος κύκλος συμφερόντων που, θαυματουργά, παντός καιρού, όχι μόνο επιβιώνουν αλλά και θριαμβεύουν. Η JP Morgan για παράδειγμα, με έναν "μυστηριώδη" τρόπο επιβίωσε μέσα από όλες τις κρίσεις και τις κακουχίες της Αμερικάνικης ιστορίας, θριαμβεύτρια. Ομιλώ για τον πανικό του 1873, του 1884, του 1893, του 1907 και την Μεγάλη Ύφεση του 1929-1932. Τυχαία, οι πατέρες του καπιταλισμού Rockefeller, Morgan, Rothschild, Warburg είναι πάντα παντού. Τα δικά τους παιδιά είναι πλέον στα φώτα της ράμπας. Τα φώτα της ράμπας δεν σβήνουν γι αυτούς ποτέ ξανά. Έχουν το μαχαίρι (χρήμα) και το καρπούζι (εξουσία). Τα κουκούτσια δικά μας.

Ο Alan Greenspan, o Maestro στον οποίο είχαμε ρίξει μερικές γυροβολιές, ήταν Coroporate Director της JP Morgan πριν αναλάβει την FED, ελέω Ρήγκαν. Ακολούθησε στρατός. Τυχαία, αφού φούσκωσε το συμπαντικό πιστωτικό μπαλόνι μέχρι το έπακρο, τον αντικατέστησε το 2006 ένας Bernanke, του οποίου όλη η Ακαδημαϊκή καριέρα και η διατριβή βασίζονται σε ένα θέμα: το Great Depression. Nα πω εδώ ότι στο blog υπάρχει η σχετική αναφορά της ομιλίας Bernanke περί Depression, κάποια χρόνια πριν. Καθώς και τα σχετικά με τον Milton Friedman - Νομπελίστα οικονομολόγο της "φιλελεύθερης σκέψης", με την γνωστή θεωρία, ότι πλέον οι κρίσεις αντιμετωπίζονται ακόμα κι αν χρειαστεί να γίνει ρίψη χρημάτων με ελικόπτερα (άρα με υπερπληθωρισμό χρήματος). Την άποψη υιοθέτησε ο Ben (έκτοτε του έμεινε το "Helicopter" Ben), ο οποίος εκτός κειμένου είπε στον Milton σε εορτασμό για τα 90στα του γενέθλια:
"Έχεις δίκιο, το προκαλέσαμε. Αλλά δεν θα το ξανακάνουμε"
(Αυτό βέβαια θυμίζει λίγο την συγνώμη του Πάπα για τις σταυροφορίες, αιώνες μετά. Η ομολογία είναι όμως δεδομένη). Αυτό ήταν μια απάντηση στην θέση του Friedman ότι για την Μεγάλη Ύφεση αποκλειστικός σχεδόν υπαίτιος ήταν η FED. Διαβάστε το story.

Τυχαία, ένας μαύρος (o πρώτος σε 220 χρόνια), νέος και λαϊκίζων πολιτικός - με χορηγό τον financial sector - εξελέγη Πρόεδρος των ΗΠΑ. Και με τι επιτελείο!
Τυχαία, θα κυβερνήσει την Αμερική του κραχ αυτός, μετά από μια 20ετία διακυβέρνησης από την οικογένεια Bush, της οποία ο παππούς Prescott Bush ήταν μέτοχος της Hamburg America Line της οποίας η ναζιστική στήριξη υπήρξε αντικείμενο εκτενούς έρευνας, ο γιος George Bush ο πρεσβύτερος ήταν αρχηγός της CIA και επίτιμος στην Carlyle Group, του Αμερικάνικου οικονομικού κολοσσού στον οποίο παρεμπιπτόντως συμμετείχε και οικογένεια του Bin Laden. Για τον γιο του, τον George Bush το νεώτερο, αρκεί ότι όλη η κυβέρνηση του ήταν ένα μπουλούκι από λομπίστες και πρώην σημαίνοντα μέλη μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών.
Όπως έχει ειπωθεί, ο Υπουργός Οικονομικών ιθύνων της Goldman Sachs, η Υπουργός Εξωτερικών ανώτατο στέλεχος της Chevron, o υπουργός Εμπορίου πρώην Διευθύνων Σύμβουλος της Kellog, o Yπουργός Άμυνας, μέλος σε ΔΣ 4-5 εταιρειών με αντικείμενο "αμυντικά συστήματα" και στην Fidellity (και σχεδόν ένοχος στην υπόθεση Ιράν - Κόντρας) και πάει λέγοντας.
Η Μπουσιάδα, διεκόπη μόνον από την πρόσκαιρη διακυβέρνηση Κλίντον. Τον ρόλο του Μπιλ ακροθιγώς, αναπτύξαμε.
Τώρα με μια Χίλαρι και έναν Geithner πάμε για νέες Θερμοπύλες.

Απ' όπου και να το πιάσεις, βρωμάει. Όπως είχε πει και ο υποψήφιος των Δημοκρατικών Bryan στα τέλη του 19ου αιώνα (και πολέμιος της παραχώρησης της εξουσίας έκδοσης του χρήματος στους τραπεζίτες) "Αν δεν θέλετε να εμπλέκεται η κυβέρνηση στο τραπεζικό έργο εμείς δεν θέλουμε να εμπλέκονται οι τράπεζες στο κυβερνητικό. Δεν θα σταυρώσετε το έθνος σε έναν χρυσό σταυρό".
Η κυβέρνηση, φευ, λειτουργεί προ πολλού στο όνομα των πραγματικών εξουσιαστών και υπηκόων της. Της παγκόσμιας ελίτ, των πολύ λίγων.
O Νορμαν Σόλομον μας αναφέρει την πηγή και την εξέλιξη μιας άλλης τραγικής πραγματικότητας: "Το 1983, ο Ben Bagdikian έγραφε, '50 εταιρείες κατέχουν κάθε ΜΜΕ' . Ο αριθμός αυτός έγινε 29 το 1987, 23 το 1990, 14 το 1992, 10 το 1997" και 6 σήμερα.

Πειθήνια ΜΜΕ, πειθήνιοι πολιτικοί, κοινωνίες σε χαύνωση. Τι άλλο να θέλει κάποιος να σουλατσάρει ανενόχλητος στις οφθαλμαπάτες μας;

Κανείς πια δεν ξέρει ή δεν θυμάται (ποιος να του το πει ή να του το θυμίσει;) ότι το θέμα "ποιος θα εκδίδει το χρήμα, ποιος θα το κυκλοφορεί" ήταν το ένα και μοναδικό που κυριάρχησε διαχρονικά στην Αμερικάνικη πολιτική σκηνή για τουλάχιστον 150 χρόνια μετά την Αμερικάνικη Ανεξαρτησία. Η οποία παρεμπιπτόντως, δεν ήταν τίποτε άλλο από την προσπάθεια απαγκίστρωσης από τις δαγκάνες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και των "British Financiers".

Όλα τα παραπάνω είναι όμως ψέματα, μύθοι, συνωμοτικές ηλιθιότητες, ασυναρτησίες και πυροτεχνήματα. Αυτοί είναι λίγοι από τους χαρακτηρισμούς που έχουν λάβει αυτές οι θέσεις.

Για όλους εσάς που θέλετε να γελάσετε λοιπόν - και φυσικά να "ενημερωθείτε" - σας γνωστοποιώ ότι η FED έχει site το οποίο είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στην εκπαίδευση των παιδιών και των νέων γύρω από το σύστημα της Federal Reserve. Είναι το http://www.federalreserveeducation.org. Εκεί η αλήθεια δεν κρύβεται, όπως καταλαβαίνετε διότι τελικά, πρέπει να μαθαίνουμε και τους νέους αυτά που είναι "αυτονόητα". Κοινώς η αμνησία πρέπει να είναι μεταδοτική.

Εισαγωγικά, υπάρχει ένα 15λεπτο video που πρέπει να προβάλλει ο δάσκαλος στα παιδιά για να "μάθουν" τι είναι η FED. Έπειτα υπάρχει υλικό που καθοδηγεί τον δάσκαλο στο περιεχόμενο της "διδασκαλίας". Δεν θα πλατειάσω. Υπάρχει υλικό για παιδάκια του δημοτικού έως απόφοιτους ακαδημαϊκών σχολών. Γιατί χρειαζόμαστε το χρήμα, για δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό και αυτούς.Τρομακτικό; Όχι ακόμα...

Δείτε αρχικά κάποια πράγματα από το υλικό των δασκάλων που μας εισάγει στο σύστημα της FED (εδώ, άμα θέλετε να το διαβάσετε όλο και να το διδάξετε κι εσείς...):

"ΜΥΘΟΣ" λέει το σχολικό βιβλίο της FED ότι "το Federal Reserve Act δημιουργήθηκε μυστικά από μια ομάδα-ελίτ ιδιωτών τραπεζιτών" :

Η "αλήθεια", είναι ότι "παρόλο που ψηφίστηκε στις τελευταίες ημέρες της θητείας του Κογκρέσου, στις 23/12, "συζητούνταν" για κάποιον καιρό. Επίσης, λέει, είναι συνηθισμένο να ακούς ότι η FED βρίσκεται στα χέρια κάποιας τραπεζικής ελίτ"(ακούς εκεί...). Όμως, "ιδιώτες - λέει - δεν κατέχουν μετοχές στην FED. Συμμετοχή έχουν μόνο ιδιωτικές τράπεζες. Συμμετοχή και ιδιοκτησία είναι συνώνυμες". Μας βουλώσατε ομολογώ αν και, ε... τις ιδιωτικές τράπεζες που συμμετέχουν, ποιος τις κατέχει, σε ποιον ανήκουν; Μήπως, σε ιδιώτες elite bankers; (πιθανή ερώτηση μαθητού). Όσο για το περί συμμετοχής και ιδιοκτησίας τσιτάτο, δάκρυσα.

Σχολικός "ΜΥΘΟΣ" νο.2 "Όταν η FED τυπώνει χρήμα για τις τράπεζες, τότε αυξάνεται το δημόσιο χρέος" (ε, αυτό είναι από τ' άγραφα)

Βρε, παιδιά... Η "ΑΛΗΘΕΙΑ" είναι ότι "η FED δεν τυπώνει χρήμα. Χρήμα τυπώνει το Bureau of Printing and Engraving, υπηρεσία του Υπουργείου Οικονομικών." Ααα... και ποιος δίνει την εντολή (printing request) "κυρία-κυρία"; Ο υπουργός οικονομικών, ε;...
Η FED;;;;;;!!

(σημ. το επιχείρημα αυτό είναι τόσο βλακώδες, σα να λέμε ότι την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως την τυπώνει όχι το Κράτος, αλλά ο μπαρμπά - Μήτσος που φτιάχνει τα καλούπια και τις μήτρες)

Για να διαβάσω και παρακάτω: "Η FED δεν δημιουργεί το χρέος, το χρέος το δημιουργεί η κυβέρνηση που δανείζεται". Δηλαδή, κυρία-κυρία, η κυβέρνηση άμα θέλει μπορεί να μην δανείζεται, έχει δικά της χρήματα;
ΟΧΙ;
Άρα ή θα δανειστεί ή... τι; (συμπληρώστε το κενό)

Ας διαβάσω, ας διαβάσω... "Το ποσό που δανείζεται η κυβέρνηση δεν το ορίζει η FED, ούτε το ύψος του ελλείματος, επίσης, αλλά η Κυβέρνηση και το Κογκρέσο".

Εμ δεν στα 'λεγα εγώ, για το έλλειμα και το ύψος του δανεισμού φταίει η βρωμοκυβέρνηση.
Που δανείζεται για να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, να κάνει κοινωνική πολιτική,να ασκήσει πρόνοια, να κατασκευάσει έργα υποδομής, κλπ. Αν και συντριπτικό κομμάτι πλέον του προϋπολογισμού αφορά σπατάλες της βρωμοκυβέρνησης για διεξαγωγή πολέμων στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, χρηματοδότηση ενός απέραντου στρατού όπου γης για να υπερασπίζει "τα αμερικάνικα συμφέροντα".

"Κάθε όπλο που κατασκευάζεται και κάθε πόλεμος που ξεκινά είναι μια κλοπή από αυτούς που πεινάνε" είχει πει ο Eisenhower.

"Every gun that is made, every warship launched, every rocket fired signifies in the final sense a theft from those who hunger and are not fed, those who are cold and are not clothed. This world in arms is not spending money alone. It is spending the sweat of it laborers, the genius of its scientists and the hopes of its children"

(συνέχεια) Ε, τώρα τελευταία η βρωμοκυβέρνηση, δανείζεται λίγα τρις παραπάνω για να σώσει τα μέλη μας, τις τράπεζες... Πάντως απο το 1961 μόλις 5 χρόνια ήταν πλεονασματικά στον απολογισμό των ΗΠΑ. Τα 4 ήταν συνεχόμενα: το 1998, το 1999, το 2000 και το 2001. Ε, μετά ήρθε η αποφράδα 11/9 και αρχίζαμε να δανειζόμαστε και να ξοδεύουμε ΚΑΙ για την ασφάλεια μας, καταλαβαίνετε...

"ΜΥΘΟΣ" νο.3 "Η FED ανήκει στους τραπεζίτες και εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους" (αυτό ούτε να τ'ακούσω δεν θέλω)

Παιδιά συγκεντρωθείτε: η FED είναι μισή ιδιωτική - μισή δημόσια.

Καλά, ιδιωτική - δημόσια γιατί; "ΔΙΟΤΙ (άσχετα κουτορνίθια) ο Πρόεδρος της διορίζεται από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, ελέγχεται από το Κογκρέσο και στην τελική αν θέλουν αλλάζουν το νόμο και πάπαλα."
...Τον Πρόεδρο κυρία ποιος τον στηρίζει οικονομικά; Τα μέλη της κυβέρνησης του είναι όλοι καλά παιδιά που υπηρετούν την πατρίδα; Ή είναι καλά παιδιά, διότι εκτός από όλο το φαϊ τους τρώνε και μερικών άλλων;

Η μόνη αλήθεια: Άμα θέλουν αλλάζουν το νόμο. Πράγματι. Η μέγιστη αλήθεια ΟΛΩΝ.

ΜΥΘΟΣ νο.4 - Η FED λειτουργεί με τα δημόσια φορολογικά έσοδα (εις βάρος των πολιτών; τι μου λές;)
Η "Αλήθεια" (νισάφι πια): "Η FED ξοδεύει μόνο όσα χρειάζεται για τα λειτουργικά της έξοδα. Μάλιστα ΚΑΘΕ χρόνο επιστρέφει $20-25 δις στην βρωμοκυβέρνηση (μερική επιστροφή λύτρων)."

Εδώ πια μιλάμε για Γκαίμπελς, φίλοι. Το πραγματικό θέμα είναι ένα πάρα πολύ καυτό ζήτημα: Είναι ο Federal Income Tax.
Να σκεφτείτε ότι το Αμερικάνικο Σύνταγμα απαγόρευε την επιβολή φόρου εισοδήματος. Από το 1776 έως το 1913 - πλην των εμπόλεμων περιόδων - δεν υπήρχει φόρος εισοδήματος στις ΗΠΑ. Το 1913 με την 16η τροποποίηση (16th Amendment) ο φόρος αυτός θεσμοθετήθηκε. Τότε, το φορολογικό νομοσχέδιο (πακέτο με τον Federal Reserve Act) ήταν κάπου 14 σελίδες. Έφτασε στις μέρες μας να είναι 20.000 σελίδες με ρυθμίσεις ad hoc (συγκεκριμένες) για κάθε μεγαλοεταιρεία! ΤΟ μαγείρεμα! Η αμαρτωλή Enron ΔΕΝ πλήρωνε φόρο από το 1996...
Σας είπα εξαρχής : Όσο πιο δυσνόητα είναι, τόσο καλύτερα (και πιο ανεξέλεγκτα). Κοιτάτε πόσα πληρώνουν οι Αμερικάνοι σε τοκοχρεωλύσια στην FED κάθε χρόνο:

http://www.treasurydirect.gov/govt/reports/ir/ir_expense.htm

$451 δις έφτασαν. Άλλα τόσα πάνε στην "Αμυνα" και τα υπόλοιπα στα... υπόλοιπα. Δηλαδή τα 2/3 των φόρων πάνε κατευθείαν στην τραπεζική ολιγαρχία και την πολεμική βιομηχανία. Το 1/20 από τα άλλα πάει στην εκπαίδευση, το 1/20 στο Υπουργείο Απασχόλησης, το 1/20 στο Υπουργείο Μεταφορών, το 1/80 στο περιβάλλον, κοκ...

Τι κάναν λοιπόν οι Γκαίμπελς; Επειδή σε αυτό δεν έχουν ούτε προσχηματική απάντηση έθεσαν ένα άσχετο ερώτημα, στο οποίο μέσα υπήρχε η λέξη Federal και Income. Διαβάζοντας το ασυνείδητα, θεωρείς ότι απαντάει στο "που πάει ο Federal Income Tax". Που να πάει, που...

Τέλος, από άλλο ενημερωτικό υλικό (FED St Louis) δείτε τι φταίει για την κρίση:

Φταίνε οι αδύναμοι δανειολήπτες!
Με αδύναμο πιστωτικό παρελθόν.
Με προβληματικό ιστορικό.
Δεν ήταν καθαρό (μας μπέρδεψαν) αν είχαν το εισόδημα να αποπληρώσουν τα δάνεια. Δεν κατάλαβαν τους όρους του δανείου.Ανέλαβαν μεγάλο χρέος σε σχέση με την αξία του σπιτιού. Το επιτόκιο άλλαζε. Δεν το κατάλαβαν ούτε αυτό τα ζώα. Πολλές φορές, ο δανειολήπτης μας ξεγελούσε και χρησιμοποιούσε το δάνειο για άλλους σκοπούς. Α και τέλος: κάποιοι ανήθικοι "πωλητές" πίεσαν τους δανειολήπτες.
Πανύβλακες δανειολήπτες και ξεδιάντροπα στελέχη, πως πατήσατε έτσι τους ιερούς όρκους ηθικής του αμόλυντου, άσπιλου, υποδειγματικού τραπεζικού συστήματος και τώρα τρέχουν οι άμοιροι να μαζέψουν τις βρωμιές σας;

Δεν χρειάζεται να συνεχίσω.

Τα χουν πει κι άλλοι, όλοι σχεδόν προ θανάτου (είτε φυσικού είτε "απρόοπτου"). Λίγο πριν...

Ο Andrew Jackson είχε πει στο Κογκρέσο (απευθυνόμενος προς τους Τραπεζίτες) :

"You are a den of vipers and thieves and I intend to rout you out, and by the eternal God, I will rout you out. If Congress has the right to issue paper money, it was given them to be used by themselves, and not to be delegated to individuals or corporations".

Δολοφονήθηκε το 1835.

Ο Αβραάμ Λίνκολν είπε:

"The government should create, issue and circulate all the currency and credit needed to satisfy the spending power of the government and the buying power of consumers..... The privilege of creating and issuing money is not only the supreme prerogative of Government, but it is the Government's greatest creative opportunity. By the adoption of these principles, the long-felt want for a uniform medium will be satisfied. The taxpayers will be saved immense sums of interest, discounts and exchanges. The financing of all public enterprises, the maintenance of stable government and ordered progress, and the conduct of the Treasury will become matters of practical administration. The people can and will be furnished with a currency as safe as their own government. Money will cease to be the master and become the servant of humanity. Democracy will rise superior to the money power." (Lincoln Abraham Senate document 23, Page 91. 1865)
Δολοφονήθηκε τον ίδιο χρόνο.

Ο James Garfield είπε το 1881

"Whoever controls the volume of money in any country is absolute master of all industry and commerce. And when you realise that the entire system is very easily controlled, one way or another, by a few powerful men at the top, you will not have to be told how periods of inflation and depression originate."

Δολοφονήθηκε λίγες εβδομάδες αργότερα.

Και οι 3 διατελέσαντες Πρόεδροι των ΗΠΑ.

Δύο άλλοι Presidents που την "γλίτωσαν" είπαν:

"History records that the money changers have used every form of abuse, intrigue, deceit, and violent means possible to maintain their control over governments by controlling money and its issuance" (James Madison)

Και ίσως η πιο προφητική του Jefferson:

"Εάν ο Αμερικάνικος λαός επιτρέψει ποτέ στους ιδιώτες τραπεζίτες να ελέγχουν την έκδοση του νομίσματος του, πρώτα με πληθωρισμό και έπειτα με αποπληθωρισμό, οι τράπεζες και οι εταιρείες που θα αναπτυχθούν τριγύρω, θα στερήσουν την ιδιοκτησία από τους ανθρώπους έως τα παιδιά τους να ξυπνήσουν άστεγα και η γη των πατέρων τους να έχει κατακτηθεί. Η εξουσία έκδοσης (του χρήματος) πρέπει να αφαιρεθεί από τις Τράπεζες και να επανέλεθει στον λαό, στον οποίο φυσικά ανήκει."

"If the American people ever allow private banks to control the issue of their currency, first by inflation then by deflation, the banks and the corporations will grow up around them, will deprive the people of all property until their children wake up homeless on the continent their fathers conquered. The issuing power should be taken from the banks and restored to the people, to whom it properly belongs." The Recharter Of The Bank Bill, (1809)

Σήμερα, κατόπιν τούτων όλα αυτά (και πολλά ακόμη) είναι όχι μόνο άγνωστα αλλά και διαστρεβλωμένα αγρίως. Η σιωπή πέφτει βαριά.
Κάθε μέλος σχεδόν της όποιας Αμερικάνικης Κυβέρνησης ηταν μεγαλοστέλεχος ή χρηματοδοτούμενος καριερίστας της πολιτικής, από κάποια Τράπεζα ή μεγαλοεταιρεία.
Δεν μιλάω δε, για τους εκατοντάδες συνεργάτες τους...
Κάντε το παιχνίδι: Μόλις ανακοινωθεί η Νέα κυβέρνηση, ψάχτε τα βιογραφικά τους. Θα εκπλαγείτε, πιστέψτε με... Το πόσο, δεν ξέρω, πια.

Εδώ, βέβαια, τους τελευταίους 12 μήνες, κοροϊδευόμαστε αγρίως στο πιο επίσημο και "αντικειμενικό" κομμάτι, θεωρητικά, στα στατιστικά στοιχεία. Πχ. τον Σεπτέμβριο ο δείκτης NFP που δείχνει πόσες θέσεις εργασίας προστέθηκαν ή μειώθηκαν σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα, ήταν κατ' εκτίμηση (προεκλογικά) 159.000. Μετεκλογικά αναθεωρήθηκε στις 284.000 (μικρή απόκλιση;). Τώρα αναθεωρείται εκ νέου στις 403.000! (250% απόκλιση, στα όρια του στατιστικού σφάλματος). Οι 240.000 λιγότερες θέσεις του Οκτωβρίου έγιναν 320.000 το Νοέμβριο. Το Νοέμβριο ανακοινώθηκε νέα μείωση κατά 533.000.
Να δούμε πόσες θα 'ναι πραγματικά...

Έχοντας πάντως χάσει 20+ τράπεζες ήδη και 97 funds από τα μέσα του 2007 σύμφωνα με το http://hf-implode.com/, το sentiment, η αλλαγή στο social mood επέρχεται (αργά ακόμα). Η Google πλέον είναι στο στοχαστρο (όπως συνέβη με την IBM το 1968 και την Microsoft το 2000). Η "εταιρεία - υπόδειγμα, ανάπτυξης, κερδοφορίας", κλπ. Ανέφερα και για την αγωγή του Bloomberg κατά της FED πρόσφατα.

Κλείνω σημειώνοντας: Το blog αυτό δεν είναι κώδικας συμπεριφοράς και σκέψης. Στόχος είναι να δώσει το ερέθισμα σε όσους το διαβάζουν να ψάξουν μόνοι, οι ίδιοι να βρουν την αλήθεια. Γι αυτό και τα πολλά links, διαγράμματα, παραπομπές. Αν αρχίσει έστω και ένας να το πράττει, είμαι ευτυχής γιατί βοήθησα.Θα είμαι ευτυχής επίσης αν κάποιοι αντιλέγουν ή προσθέτουν στην πληροφόρηση. Τα κριτήρια όμως είναι απλά και συγκεκριμένα: μόνο με επιχειρήματα. Σε αυτήν την κατεύθυνση, το mail του blog είναι ανοικτό στον διάλογο.
Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος, ό,τι διαβάζετε να μην αποτελέσει "ανώμαλη παρακαταθήκη". Για το μέλλον σας και το δικό μας. Και μην ξεχνάτε: η γνώση και η συμμετοχή είναι το πραγματικό "φυτίλι και μπουκάλι στων μπάτσων το κεφάλι". Των μπάτσων, μεταφορικά φυσικά, των ζωών μας.