Ενόψει Σαββατοκύριακου θα κάνω ένα μικρό αφιέρωμα (ή έστω πρόλογο) για τον "Μαέστρο" των Αγορών όπως τον αποκαλούν, τον Alan Greenspan (ή KBE, Knight of the British Empire, ιππότη της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, όπως τον χειροτόνησε η βασίλισσα Ελισάβετ το 2002 - http://edition.cnn.com/2002/WORLD/europe/09/26/greenspan.knighthood )
Καταρχάς o Alan, έγινε Ιππότης λόγω "της συνεισφοράς του στην σταθερότητα του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος".
Φυσικά, ένας νοήμων άνθρωπος θα σκεφτόταν πρώτα ποια είναι αυτή "Βρετανική Αυτοκρατορία".
Ας δούμε όμως, τι έχει κάνει ο Ιππότης για την σταθερότητα του συστήματος:
Τον Φεβρουάριο του 1994, ο Ιππότης, σε έναν ανοδικό DOW με year to date αύξηση περί το 27% και έναν δείκτη που "φαινόταν κερδοσκοπικός", αποφάσισε ως άρχων της FED να αυξήσει τα επιτόκια.
Αυτό οδήγησε σε μια άμεση πτώση τον δείκτη της τάξης του 5%.
Αμέσως μετά, ο Μαέστρο δήλωσε σε μια από αυτές τις τραγελαφικές συνόδους της FED (FOMC) "Νομίζω ότι 'σπάσαμε την πλάτη' μιας αναπτυσσόμενης κερδοσκοπίας (...) είχαμε το επιθυμητό αποτέλεσμα".
http://delong.typepad.com/sdj/2005/10/the_federal_res.html
Φυσικά, καμία φούσκα δεν έσπασε τότε και 2 χρόνια μετά, το 1996 ο Greenspan σε μια ομιλία του στο Κογκρέσσο μίλησε για μια "παράλογη έξαψη" (irrational exuberance) στην Wall Street, η οποία ενδεχόμενως να οδηγούσε σε μια "συρρίκνωση" αντίστοιχη με αυτήν του "Ιαπωνικού θαύματος" της δεκαετίας του '80. Η φράση αυτή ακολούθησε για πάντα τον Ιππότη αλλά δεν ανησύχησε τις αγορές μέχρι τον Φεβρουάριο του 1997, οπότε ο Μαέστρο προειδοποίησε για μία "συσφιξη της οικονομικής πολιτικής" και για μέτρα κατά αυτής της υπερδιόγκωσης, ουσιαστικά υπονοώντας αύξηση των επιτοκίων.
http://en.wikipedia.org/wiki/Irrational_exuberance
Έως τότε ο Μαέστρο, έδειχνε να λειτουργεί πράγματι με βάση το (κοινό) συμφέρον.
Εξάλλου στην Αμερική σημασία έχει τι φαίνεσαι, πανω απ' όλα.
ΤΟΤΕ όμως ακριβώς, ΚΑΤΙ άλλαξε. Φήμες λένε ότι δέχτηκε κάποιες "επισκέψεις", κάποιες "συμβουλές" και "παραινέσεις". Η τελευταία του παρέμβαση είχε οδηγήσει σε πτώση 170 μονάδων τον DOW σε 2 ημέρες. Έως τότε ο DOW είχε κερδίσει 80% σε 2 χρόνια (από τότε που τάχαμου 'έσπασαν την πλάτη της κερδοσκοπίας'...).
http://www.iht.com/articles/1997/02/27/fed.t_0.php (αυτό το άρθρο της Herald Tribune είναι χαρακτηρηστικό)
Ένα μόλις μήνα μετά λοιπόν, ο Άλαν, ο Μαέστρο, ο Ιππότης, ο άνθρωπος, ταπεινωμένος και "μετανιωμένος" δήλωνε: "Δεν ήταν πρόθεση μας να σπάσουμε την φούσκα με 'νομισματικά μέτρα' (βλ. μείωση επιτοκίων)". - αλήθεια με ΤΙ άλλα μέτρα πλην των νομισματικών, θα μπορούσε να δράσει η FED;
Κατόπιν τούτου, το άλογο ελεύθερο πλέον μπορούσε να τρέξει ανενόχλητο προς την αχαλίνωτη κούρσα και την 'dot.com' φούσκα που ως αφορμή (και όχι αιτία) έσκασε στις αγορές τον Μάρτιο του 2000 (και το 1999 σε εμάς).
Έκτοτε ο Ιππότης, είπε κατά καιρούς ότι
α. Παρόλη την "φυσαλίδα" (froth) (!!) στην στεγαστική αγορά, δεν βλέπει κάποια φούσκα στις τιμές των ακινήτων http://www.thestreet.com/markets/marketfeatures/10227286.html
β.Καμία φούσκα δεν μπορεί να διαβλέψει κανείς, παρά μόνο εκ των υστέρων
http://seekingalpha.com/article/89073-book-review-greenspan-s-bubbles-by-bill-fleckenstein
γ. Τα CDS (Credit Default Swaps) διαδραματίζουν ένα σημαντικότατο ρόλο στην διαχείριση του ρίσκου στις 'περίπλοκες' αγορές του σήμερα
http://www.hm-treasury.gov.uk/Newsroom_and_Speeches/speeches/speech_greenspanlancaster_02.cfm
Εγώ 'απλά και ταπεινά' να πω τούτα:
Η πολτική του Greenspan όχι μόνο διόγκωσε αλλά έδωσε την χαριστική βολή στο σύστημα.
To easy (CHEAP) credit, είναι το ΚΕΝΤΡΟ του προβλήματος.
Επαναλαμβάνω: To easy (CHEAP) credit, είναι το ΚΕΝΤΡΟ του προβλήματος.
α. Τα ακίνητα φυσικά και ήταν φούσκα.Τόσο μεγάλη, που είναι από αυτές που ζούμε μια φορά στα 100 χρόνια. Εξ ου και η ρήση με την οποία όλοι μεγαλώσαμε "πάρε γη δεν θα χάσεις ποτέ". Υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Τα αφρόλουτρα του Greenspan ας τα λουστούμε πλέον όλοι.
β. Τα CDS θα είναι το επόμενο μεγάλο καρκίνωμα που θα σκάσει μέσα στην σαπίλα του συστήματος. (βλ. και παραπάνω)
Αυτό που ουσιαστικά δημιουργήθηκε για να "εξασφαλίσει" τις απαιτήσεις, κατέστη κερδοσκοπικό εργαλείο στα χέρια των τζογαδορων που κυριάρχησαν στις αγορές τα τελευταία πάρα πολλά χρόνια. Οι ίδιοι αυτοαποκαλούνταν Investment Bankers.
γ. Ο κύριος αυτός που δεν μπορούσε να δει καμία φούσκα εκ των προτέρων, φέτος μόλις, ως σύμβουλος της Deutsche Bank, είδε (και δήλωσε) πχ πως βλέπει στο πετρέλαιο "χαρακτηριστικά φούσκας".
http://www.capital.gr/news.asp?Details=507013
Παγκόσμια ιατρικό παράδοξο. Ο άνθρωπος μεγαλώνοντας, να βλέπει καλύτερα...
Ο κύριος αυτός ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ για την σημερινή κατάντια. Το παράδειγμα της Ιαπωνίας ΔΕΝ είναι τυχαίο. Η Ιαπωνία βίωσε το Deflation από το 1990. Ο δείκτης Nikkei από τις 38,957 του 1989 έφτασε το 2007 στα "υψηλά" του "bull market" να βρίσκεται στις 18138 . 20 χρόνια υποαπόδοσης και αδυναμίας ανάκαμψης. To chart μαρτυρά δύσκολες μέρες για το μέλλον.
Οι τραπεζίτες του "Ιαπωνικού θαύματος" (συνεπικουρούμενοι από τους μεγαλοκαρχαρίες συναδέλφους τους όπου γης) αντί να αφήσουν την δικιά τους φούσκα να σκάσει, (ο οποίος σημειωτέον είναι ο πιο επώδυνος αλλά υγιής τρόπος αντιμετώπισης), μείωσαν τα επιτόκια στο ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ 0%. Έτσι, όχι μόνο δεν έλυσαν το πρόβλημα αλλά δημιούργησαν το περίφημο "Carry Trade" όπου οι τζογαδόροι του παγκόμιου τραπεζικού συστήματος δανείστηκαν τεράστια ποσά από τις Ιαπωνικές τράπεζες ΑΤΟΚΑ και τα "επένδυσαν" σε ό,τι κινείτο, από μετοχές, προϊόντα, δείκτες και ό,τι κυριολεκτικά έβρισκαν οδηγώντας στο παράδοξο της υπερδιόγκωσης των πάντων. Βull Markets παντού. Στην κατανάλωση, τον δανεισμό, στις αγορές, στην ροή του (δανεικού) χρήματος. Το παράδειγμα της Ιαπωνίας που δεν ανέκαμψε εδώ και 20 σχεδόν χρόνια, παρά τις "κρατικές" παρεμβάσεις, κρατήστε το.
Συνδυάστε όλα τα παραπάνω με κυβερνήσεις ολάκερες που αποτελούνται από managers ιδιωτικών συμφερόντων (στην Ιταλία ο μεγιστάνας των Media, είναι δις πρωθυπουργός και αποτελεί τούτο κάτι το φυσικό. Ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν είναι κατεξοχήν ένας Manager επιχειρηματικών (βασικά ενεργειακών) συμφερόντων, επίσης φυσικό. Όπως φυσικό είναι να υπάρχουν στην Αμερική 45.000 λομπίστες, δηλ. μεσάζοντες, οι οποίοι να χρηματοδοτούν πολιτικούς, με τα χρήματα της ‘χ’ ή 'ψ' επιχείρησης με αντάλλαγμα την ευνοϊκή μεταχείριση, από όποια θέση εξουσίας ή επιρροής τυχόν λάβουν. Τι να πεις βεβαίως για μια χώρα, όπου ο Υπουργός Οικονομικών ήταν ιθύνων της Goldman Sachs, η Υπουργός Εξωτερικών ανώτατο στέλεχος της Chevron, o υπουργός Εμπορίου πρώην Διευθύνων Σύμβουλος της Kellog, o Yπουργός Άμυνας, μέλος σε ΔΣ 4-5 εταιρειών με αντικείμενο "αμυντικά συστήματα" και στην Fidellity (και σχεδόν ένοχος στην υπόθεση Ιράν - Κόντρας) και πάει (πολύ) λέγοντας. Δεν θα πω για τον Πρόεδρο διότι είναι λίγο - πολύ "γνωστά". ΑΜΕΤΡΗΤΟΣ ο κατάλογος).
Αυτοί όλοι, οι Ιππότες και οι "Μαέστροι¨ έχτισαν το "σύστημα". Όχι τώρα. Εδώ και πολλά χρόνια.
Και (θα) κρεμόμαστε τάχαμου από τα χειλάκια τους, για να δούμε το φως στο τούνελ.
Μόνο που όπως έλεγε μια παλιά γελιογραφία του ΚΥΡ:
"Ρε μπας και είναι το τρένο που έρχεται κατά πάνω ΜΟΥ;"
Αυτά τα ολίγα...
Καλό Σ/Κ.
| |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου