Ζωή κλεμμένη

Η ΖΩΗ ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΦΑΣΕΙΣ:

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗ, ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ.

ΞΕΚΙΝΑΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΚΑΝΑΛΙΑ (Αρκάς)

_________________________________

Το πιο ενδιαφέρον οικονομικό γεγονός της προηγούμενης εβδομάδας παγκόσμια δεν ήταν ότι ΚΑΙ ΟΙ 3 αυτοκινητοβιομηχανίες των ΗΠΑ είναι στα πρόθυρα πτώχευσης, όπως πολλές φορές εγκαίρως έχει επισημανθεί.

Όπως επίσης έχει επισημανθεί ότι κάποιοι μέσω των CDS, των εργαλείων αυτών που και καλά δημιουργήθηκαν για να εξισορροπήσουν το σύστημα (κρατηθείτε λίγο) θα βγουν κερδισμένοι από την σπέκουλα στα προϊόντα αυτά κατά αρκετά δις.
Ο λόγος είναι ότι "επένδυσαν" στην πτώχευση αυτών των εταιρειών και τώρα θα "δρέψουν" τους καρπούς τους. Με την διαφορά ότι, αυτοί που επένδυσαν, είναι οι ίδιοι που τους χρηματοδότησαν (τώρα γελάστε).

Το πιο ενδιαφέρον γεγονός της εβδομάδας είναι ότι τα έντοκα γραμμάτια του Αμερικάνικου Δημοσίου, για πρώτη φορά στην ιστορία διαπραγματεύονταν την προηγούμενη εβδομάδα με αρνητική απόδοση.
Οι δανειστές δηλαδή εμφανίζονταν διατεθειμένοι να δανείσουν τα χρήματα τους υπό τον όρο να λάβουν λιγότερα από αυτά που δανείζουν κατά την λήξη των γραμματίων αυτών.
Το καταλάβατε;
Ήταν τέτοια η ζήτηση για αγορά αυτών των αξιών, (τέτοιο δηλαδή το εύρος του πανικού και η ανυποληψία και αναξιοπιστία του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος) που κάποιοι τοποθέτησαν χρήματα ΚΑΠΟΥ, εν γνώσει τους ότι θα πάρουν πίσω λιγότερα. Έντοκα γραμμάτια φίλοι, δεν αγοράζει ο Επίκουρος και ο Παυσίλυπος. Έντοκα γραμμάτια αγοράζουν τα μεγάλα σπίτια. Αυτή η εξέλιξη που έμεινε στη μούγκα, αποτελεί τον οδυνηρότερο προπομπό για το τι θα ακολουθήσει μετά από μια ανάπαυλα "ευθυμίας" μέσα στο 2009.
Η προσφορά για έντοκα γραμμάτια ήταν $32 δις. Η ζήτηση: 4 φορές πάνω στα $126 δις.
Τεράστια ζήτηση για δανεισμό χρημάτων όπου ξέρεις ότι θα σου επιστραφούν λιγότερα απ' όσα δάνεισες!... Πως λέγεται αυτό; (Deflationary) Depression ενόψει.

Κι εμείς εδώ (και σε όλον τον κόσμο, βεβαίως) λέμε τάχα για πακέτα στήριξης και κουραφέξαλα. €66 δις στην Ελβετία (15% του ΑΕΠ) τα $60 δις από αυτά στην UBS. $586 δις στο Κινέζικο Θαύμα (16% του ΑΕΠ). $209 δις στη "Ρωσική Αρκούδα", 12% του ΑΕΠ. $450 δις στη (Μεγάλη) Βρετανία, 21% του ΑΕΠ. $111 δις στην Ισπανία, 8% του ΑΕΠ., κλπ. (τα στοιχεία από το Businessweek 1.12.2008).
Δεν θα φτάσουν τα χρήματα, τελεία και παύλα. Η τραπεζοκεντρική προσπάθεια διάσωσης στην οποία επιδίδεται η οικουμένη, θα είναι τραγική για το μέλλον αυτών που την επωμίζονται: των φορολογουμένων και κατ' επέκταση των κρατών. Αυτοί που καταρρέουν είναι όπως έχουμε ξαναπεί "Too Big to Bailout".

Οι ταγοί που τάχα είναι αυτοί που θα μας "βγάλουν από το αδιέξοδο" είναι τα ίδια πιράνχας ή μαριονέτες που μας έφεραν ως εδώ. Είπα ότι πολλοί από αυτούς στο ζοφερό μέλλον θα πίνουν το τσάι τους σε κάποια λέσχη ενώ εμείς θα βγάζουμε τα μάτια μας. Μια από αυτές, η λέσχη Μπίλντεμπεργκ, του φίλου μας του Ροκφέλερ και λοιπών, που πολλοί έχουν κατηγορήσει ως παγκόσμια κυβέρνηση (ήμαρτον) - αυτοί λένε είναι μια δεξαμενή ιδεών (ένα βαθύ ιδεολογικό λαρύγγι θα έλεγα) - φιλοξενεί κατά καιρούς όλα τα είδη και τις ράτσες πολιτικών, επιχειρηματιών και ανώτατων στελεχών της παγκόσμιας αφρόκρεμας.

Εκεί συζητούν.Τι συζητούν; Α, δεν μπορώ να σου πω (που λέγαμε μικρά). Γιατί; Διότι τα μέλη και οι συμμετέχοντες ενώνονται με όρκο σιωπής. Δηλαδή, οι πολιτικοί (άσε τους άλλους) οι οποίοι εκλέγονται δήθεν στο όνομα της λαϊκής κυριαρχίας και οι οποίοι λογοδοτούν στον "κυρίαρχο λαό", αδυνατούν (συγνώμη) να μας ενημερώσουν τι λένε, τι μαγειρεύουν σε αυτό το παγκόσμιο τσουκάλι. Μάλλον θα λένε για το που θα πάνε διακοπές.

Φέτος, η συνάντηση της "Λέσχης" έγινε στο Chantilly της Virginia των ΗΠΑ μεταξύ 5 έως 8 Ιουνίου. Εκεί συνευρέθηκαν για να συζητήσουν για τις επικείμενες θερινές διακοπές τους, περί τα 140 άτομα, μεταξύ των οποίων και 5 Έλληνες. (Δείτε την λίστα από εδώ). Ο υπουργός Οικονομικών μας κ. Αλογοσκούφης πέρασε για 4η συνεχόμενη φορά την πόρτα τα τελευταία χρόνια. Είναι μια μεγάλη εθνική επιτυχία. Ειδικά αν φανταστείς ότι στο αεροπλάνο δεν ήταν μόνος να κοιτά τα σύννεφα από το παράθυρο αλλά μαζί του ήταν η κ. Άννα Διαμαντοπούλου του ΠΑΣΟΚ, αυτή για 4η φορά τα τελευταία 5 χρόνια. Αυτή θα ταξίδεψε για τον σοσιαλισμό. Συμπτωματικά ήταν και η Επίτροπος της Ελλάδας στην Ε.Ε.
Το θέμα είναι γιατί την καλούν, τόσο συχνά. Μάλλον γιατί η αντίθετη φωνή, η δυναμική, η ανεξάρτητη, η σοσιαλιστική βρε παιδί μου, τους ιντριγκάρει. Άλλωστε αυτό είχε υποστηρίξει και ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Ν. Αθανασάκης, όταν ο "Γιώργος" παραβρέθηκε για 4η φορά (...) εκεί το 2005. Πιο πριν εκλήθη όταν τύχαινε να είναι - συμπτωματικά - υπουργός εξωτερικών της χώρας «Το ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρός του Γιώργος Παπανδρέου δεν έχουν τον φόβο μήπως αλλοιωθούν από την επαφή με διαφορετικές απόψεις. Έχουν, αντιθέτως, τη δύναμη να αναμετρώνται με αυτές, με βάση τις γνωστές θέσεις οι οποίες διατυπώνονται, ούτως ή άλλως, σε κάθε περίπτωση." Με τρομάζει αυτή η δύναμη του Γιώργου και του ΠΑΣΟΚ. Τιτάνια...

Τυχαία και συμπτωματικά πέρασε να πει για τις διακοπές και τα νέα του και ο πρωθυπουργός μας Κώστας Καραμανλής, εν έτει 1998 ως νεοεκλεγείς πρόεδρος της ΝΔ. Τυχαία είπε να πει ένα γεια και η κ. Ντόρα Μπακογιάννη, συμπτωματικά λίγο πριν γίνει υπουργός εξωτερικών, το 2003. Πριν γίνουν Πρόεδρος των ΗΠΑ και Πρωθυπουργός της Βρετανίας, πήγαν και ο Μπιλ Κλίντον (η εξαπατημένη Χίλαρι είναι τώρα ΥπΕξ στη "νέα διακυβέρνηση") και ο Τόνι Μπλαιρ - ο ειρηνιστής. Τι έκαναν πριν εκεί; Ανάμεσα σε 140 άτομα, 2 "άσημοι¨; Fame Story η Μπίλντεμπεργκ. Εκτροφείο ταλέντων. Μόνο που εκεί δεν ψηφίζει το κοινό.

Εκεί και ο πολύς Θεόδωρος Πάγκαλος (ως υπουργός εξωτερικών), η πιο ασυμβίβαστη δημόσια φιγούρα μετά τον Παύλο Σιδηρόπουλο και τον Βαγγέλη Γιαννόπουλο, πήγε από εκεί 3 φορές.

Τους φαντάζομαι όλους αυτούς να δίνουν κάποια συνέντευξη σε κανέναν Παπαχελά και να τους ρωτά γιατί πήγαν στην Λέσχη, τι είπαν, τι έκαναν. Αλλά δυστυχώς, ο κ. Αλέξης Παπαχελάς, ως ο μόνος Ελληνας δημοσιογράφος που παραβρέθηκε ποτέ στην λέσχη και μάλιστα δυο φορές (μία φέτος και μία το 2002) θα το απέφευγε όπως ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος θα απέφευγε να κάνει θέμα τα Ι-5 στο στρατό. "Προσωπικές ευαισθησίες", καταλαβαίνετε...
Ο κύριος αυτός (ο Παπαχελάς) είναι διευθυντής της Καθημερινής, θυμίζω. Και μας ήρθε "ξαφνικά" από τις ΗΠΑ την δεκαετία του 1990. Ταχεία εξέλιξη είχε το παιδί και μπράβο του.

Ξυπνάτε.

Βγαίνουν πολλοί και λένε ο κόσμος αντιδράει υπερβολικά, είναι από πίσω οι προβοκάτορες, οι εγκάθετοι, οι συνωμοσιολόγοι, οι φαντασιόπληκτοι, οι ανεγκέφαλοι, κλπ. όταν μια σταγόνα αντίδρασης ξεφεύγει από το φλασκί που μας έχουν κλείσει και όπου κάνουμε γαργάρα το καφριλίκι της πολιτικής, των ΜΜΕ, των "επιχειρηματιών" που οδηγεί την καθημερινότητα μας από την πλαστική χαρά ενός πρωινάδικου, στον βραδινό πανικό ενός δελτίου ειδήσεων και στην εαρινή έξαρση μιας Eurovision. Που μας πάει μια καταναλωτική βόλτα σε κάποιο Μall και μας γλεντάει με κανά Ευρω-γκολάκι του Καραγκούνη μεσοβδόμαδα. Και όπου ο εθνικός (τηλεοπτικός) μας σταρ και ταυτόχρονα ο κριτής των πάντων, άμεμπτος Λάκης, το παιδί του λαού - η ενσάρκωση του άσματος "Λαός και Κολωνάκι" αφού είναι και τα 2 σε 1 - όταν τα φώτα πέφτουν, τραβολογιέται με το κότερο του πρώην εργοδότη του, σε κανά ταξίδι εξωτικό ή κάτι παρεμφερές *"αυτά δεν λέγονται"* για να "ξεδώσει".
ΑΥΤΟΣ είναι η φωνή της αντίδρασης. Αντίδραση γιαλαντζί.

Τι να εμπιστευτείς, πια, όταν όλα για όσα μιλήσαμε και θα μιλάμε, είναι εν κρυπτώ, τόσα χρόνια, τόσα πολλά και τόσο οδυνηρά. Τόσο ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΑ.

Οι Έλληνες. Ο "λαός".
Που πήγε η υπερηφάνεια μας; Βγήκε στους δρόμους;

Οι πιο πολύ εργαζόμενοι στην Ευρώπη.

Μια στάση εδώ:

Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (Ο.Ο.Σ.Α.) (αγγλ. Organisation for Economic Co-operation and Development - OECD) είναι ένας Οργανισμός στον οποίο είναι μέλος η Ελλάδα μαζί με τα ανεπτυγμένα κράτη της Δύσης και την Τουρκία (...). Αποτελείται από τα ακόλουθα κράτη:


Ξεκινώντας από το 1980, η Ελλάδα βρίσκεται σε ελάχιστα μικρότερο επίπεδο στην αναλογία ΑΕΠ ανά κάτοικο σε σχέση με τις χώρες του ΟΟΣΑ. Στα 20 χρόνια που ακολουθούν, η ψαλίδα μεγαλώνει και μεγαλώνει και μεγαλώνει...

Ποιος τα λέει όλα τούτα, μήπως κάποιος αντιεξουσιαστής, κάποιος ανθέλληνας;

Μπα...Το World Economic Forum στην Ετήσια Έκθεση Ανταγωνιστικότητας.

Με βάση αυτήν η οικονομία της Ελλάδας βρίσκεται σε σημείο ανταγωνιστικότητας χειρότερο από την Μποτσουάνα, το Καζακστάν, τη Μαυριτανία, την Τουρκία, τον Παναμά, την Λετονία, την Εσθονία, το Πουέρτο Ρίκο, κλπ κλπ


Στα 137 κράτη που "ελέγχει" η έκθεση η Ελλάδα είναι
126η στην διαδικασία καθορισμού των μισθών
120η στις διατυπώσεις που χρειάζονται για να ξεκινήσει κάποιος μια οικ. δραστηριότητα
118η στην προστασία των επενδυτών
118η στην "αποτελεσματικότητα των εταιρικών ΔΣ"
και...

99η στο έλλειμα
και 122η στο δημόσιο χρέος (κοινώς 15η από το τέλος)

Ουραγός στην επιχειρηματικότητα, στην αγορά εργασίας στο βαθύ γραφειοκρατικό κράτος.

Όμως το πιο σημαντικό: το έλλειμμα και το χρέος. Αντιγράφω από την πρόσφατη ομιλία του μεγαλοστελέχους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου John Lipsky:
"Χώρες με το πιο ισχυρό δημοσιονομικό πλαίσιο θα είναι σε καλύτερη θέση να χρηματοδοτήσουν νέες δημοσιονομικές ενέργειες και όσες έχουν ξεκάθαρα ελεγχόμενο χρέος, θα ηγηθούν"

"Thus, countries with the strongest fiscal policy frameworks, those best able to finance new fiscal efforts, and those with clearly sustainable debt positions should take the lead."

Ας το διαβάσουμε ανάποδα: Οι χώρες με μεγάλο έλλειμμα και μεγάλο δημόσιο χρέος (και στα 2 είμαστε αστέρια) δεν έχουν τύχη στη νέα πραγματικότητα. Και το μόνο βέβαιο: Δεν θα πρεπε σε καμία περίπτωση να χρηματοδοτούν από αυτά που δεν έχουν αυτούς που καταρρέουν, δηλ. εν προκειμένω τις τράπεζες. Όμως, αγαπητοί, το μοτό του original capital "μάγκα" είναι "Ιδιωτικοποιήστε τα κέρδη, κοινωνικοποιήστε τις ζημιές".
€1,5 δις Κέρδη είχε η ΕΤΕ μόνο πέρυσι. Εκατοντάδες δις Πειραιώς, Eurobank, Alpha κλπ. Και αφού τόσα χρόνια τσεπώνανε τα κέρδη οι μέτοχοι μέσω των μερισμάτων, τώρα ζητάνε να σώσετε τις τράπεζες τους εσείς. Αλλιώς θα χάσετε κι αυτά που είχατε. Κάποιοι δουλειές, κάποιοι καταθέσεις, κλπ.

[Τρομολαγνεία!
Έτσι βαφτίζουν αντίστοιχες θέσεις κάποιοι. Βέβαια. To ότι κανείς ακόμα δεν έχει πει την αλήθεια στον κόσμο, για αυτό που θα καθορίσει την ζωή του ενδεχομένως στο μέλλον, τι είναι; Στα ψιλά πέρασε την προηγούμενη εβδομάδα ότι η ΤτΕ (ο ελεγκτικός μηχανισμός, ε...) ζητάει άλλα €20 δις γιατί τα €28 δις δεν φτάνουν.

Ε, όχι! Ας καταρρεύσουν. Όσες είναι. Ας μείνουν 1-2 ή 3. Όσες αξίζουν. Ας βάλουν τα φράγκα τους οι μεγάλες τσέπες. Ας κάνουν αυξήσεις κεφαλαίου. Ας τους εξαγοράσουν άλλοι. Αφού είναι τόσο δυνατοί και ανεξάρτητοι, θα είναι και πολύφερνες νύφες. Έλεος!]

Αυτή η χώρα οπισθοδρομεί εδώ και πολύ καιρό. Οπισθοδρομεί "με κατεύθυνση στο μέλλον".

Σε έναν παράλογο συγκερασμό "ανάπτυξης" και ανισοτήτων.

Είναι προφανές ότι ενώ από τη μία, πολλοί περισσότεροι (παρα)πλούτισαν, από την άλλη οι ίδιοι παρέμειναν φτωχοί.

Την μεγάλη διαφορά την κάνουν 2 στοιχεία:
α. Ότι μια νέα κυρίαρχη κοινωνική ομάδα μπήκε στα σαλόνια της ευημερίας, σχεδόν αποκλειστικά με δανεικά (σπίτι - ΙΧ - "οικιακός εξοπλισμός" - διακοποδάνεια - μαθητοδάνεια - πιστ. κάρτες), β. Η απόσταση μεταξύ εχόντων - μη εχόντων μεγάλωσε σε εντελώς δυσθεώρητα επίπεδα.

Έτσι, η οικονομική ανέχεια του 1/5 του πληθυσμού + την πλαστική ευημερία των λοιπών 3/5 + την εξύψωση του υπολοίπου 1/5 (των πραγματικών κερδισμένων) είναι μια συσωρευμένη κατάσταση δεκαετιών για αυτόν τον τόπο και για τον "πολιτισμένο κόσμο" της "Δύσης".

Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα το οποίο "δοκιμάζεται" τάχα με την οικονομική ύφεση που δήθεν επικρατεί (κουκουλώνοντας την πραγματικότητα της κατάρρευσης) , δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ολιγαρχικό σακί υποκρισίας, εκμετάλλευσης, διαφθοράς, απαξίωσης.
Είναι μια "δημοκρατία" κατά τ' άλλα.
Ένα χαρτοβασίλειο και κουκλοθέατρο είναι. Ένα ψηφιδωτό επιβίωσης πάνω στο ατομικό συμφέρον και στην άγνοια, ή την αδιαφορία ΟΛΩΝ μας για ό,τι πραγματικά καθορίζει την αλήθεια των ζωών μας.

Δημοσιεύτηκαν στον Επίκουρο έως τώρα αρκετές αναλύσεις για το τραπεζικό σύστημα (και εδώ) την χειραγώγηση της αγοράς του χρυσού, την FED, την FDIC, την Fannie Mae και την Freddie Mac, τον Greenspan για τις ψυχικές επιπτώσεις της κρίσης όπως τις ανέλυσε ο Π.Ο.Υ., το Ιαπωνικό "θαύμα" που έχει καταλήξε σε 20ετή τραγωδία με ακόμα πιο δυσοίωνες προβλέψεις, τους "Οίκους", το παγκόσμιο παιχνίδι στις αγορές και την πραγματική κατάσταση, το money supply, τις Κεντρικές Τράπεζες, τις Αμερικάνικες εκλογές και τη "Νέα Εποχή"

Είναι αρκετές και πιστεύω στοιχειοθετημένες για να αποκομίσει ο αναγνώστης μια "αμφιβολία κορυφής" για το τι συμβαίνει πίσω από τις μεγάλες κουρτίνες.

Πίσω από τις μικρές και καθημερινές ξέρουμε όλοι.

Ας είναι.

Θα κλείσω με κάποια αποσπάσματα από τον Επίκουρο κατά καιρούς:

α. Η άποψη του Glenn Neely που παρετέθη στις 9 Αυγούστου φέτος τώρα είναι πιο επίκαιρη από ποτέ:

"Τα τελευταία 20-30 χρόνια, οι Αμερικανοί έχουν "πουληθεί" στην ιδέα ότι η "αγορά επί πιστώσει, είναι ο τρόπος για να ζήσεις." Τα"επιπλέον μετρητά" (σ.σ. τα τραπεζικά δάνεια) έχουν δημιουργήσει πολίτες κατάχρεους και κατακλυσμένους από υλικά αντικείμενα (ακριβώς το αντίθετο από αυτό που είναι το πιο συμφέρον σε μια περίοδο αποπληθωρισμού)."

- Συμβαδίζει με αυτήν του Robert Prechter στο Conqueer The Crash (Κατακτήστε το Κραχ), το 2002.

Έγραφε τότε ο Prechter:

"Tι προκαλεί την μεταστροφή στον αποπληθωρισμό. Η τάση για πιστωτική επέκταση έχει δύο συστατικά: την γενική βούληση για δανεισμό και την γενική δυνατότητα των δανειζομένων να πληρώσουν τόκους και κεφάλαιο.
Αυτά τα συστατικά βασίζονται στην εμπιστοσύνη των ανθρώπων. H ψυχολογική χροιά του αποπληθωρισμού και της ύφεσης δεν μπορεί να μεγαλοποιηθεί. Όταν η κοινωνική τάση, μεταστρέφεται από την αισιοδοξία τν απαισιοδοξία, οι δανειστές, οι οφειλέτες, οι παραγωγοί και οι καταναλωτές αλλάζουν τoν βασικό τους προσανατολισμό από την επέκταση στην συντήρηση (ή συρρίκνωση). Καθώς οι δανειστές γίνονται ολοένα και πιο συντηρητικοί, επιβραδύνουν τον δανεισμό τους. Καθώς οι οι οφειλέτες (δανειζόμενοι) γίνονται πιο συντηρητικοί, δανείζονται λιγότερο αν όχι καθόλου. Καθώς οι καταναλωτές γίνονται πιο συντηρητικοί, αποταμιεύουν περισσότερο και ξοδεύουν λιγότερο".

Εμπιστοσύνη: το μόνο συνεκτικό στοιχείο της κοινωνίας μετά το χρήμα. Τα άλλα πάνε περίπατο. Τώρα μαζί και το χρήμα και η εμπιστοσύνη. Λογαριαστε.

β. Επίσης "Αν είμαστε καλά, πιστεύω ότι το προσεχές διάστημα, θα γίνουμε μάρτυρες μιας μεταστροφής της "κοινής γνώμης" στο κολοσσιαίο όπως φαίνεται, πρόβλημα, που δημιουργήθηκε από την "πιστωτική κρίση", μια κρίση που κατά τα φαινόμενα θα είναι γενικευμένη, συστημική και κάθε άλλο παρά οικονομική (μόνο)."Και ξανά "Η κρίση δεν είναι πιστωτική ή οικονομική. Η κρίση είναι (και θα είναι) ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ κοινωνικη. Oι κυβερνήσεις ΔΕΝ δρουν, ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ."
Kαι "τα κελεύσματα προς την κυβέρνηση, τις αρχές, οι νομοθετικές πρωτοβουλίες (όπως το Stimulus Act του καλοκαιριού), οι "παρεμβάσεις της FED", ("rescue plans" και "bailouts") δεν μπορούν να αποτρέψουν (και μάλλον ούτε πρόκειται) τις δυνάμεις της αγοράς και τις συνέπειες της "κρίσης", δημιούργημα δεκαετιών, η οποία επομένως δεν αντιμετωπίζεται με ασπιρίνες."

γ. Και "Πλέον, η κατακραυγή θα παρει τον λόγο στα mainstream media. Ο κόσμος μπαίνει σε νέα "εποχή". Είμαστε ακόμα, στις πρώτες μέρες του χειμώνα. Τουλάχιστον τώρα ο κόσμος εμφανίζεται πρόθυμος να ακούσει τους - τάχαμου - "αιρετικούς" και "αρκούδες" "
Επίσης "Γενικά, ζούμε σε εποχές υποκρισίας, οικονομικών εξαρτήσεων και έλλειψης ελεγκτικών μηχανισμών και πολιτικών. Περί αυτού του ξεβρακώματος ομιλεί η "κρίση". Η κρίση αυτή δεν είναι, λοιπόν, χτεσινή. Δεν είναι δεκαετίας. Είναι κρίση που προήλθε από συγκεκριμένες πολιτικές που έμειναν κρυφές για πάρα πολλά χρόνια και που σκοπό έχουν την εύνοια και μόνο προς τα οικονομικά ιδρύματα και τους... οίκους που κινούν από το παρασκήνιο τα νήματα σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου."

Τέλος:

"Οι πολιτικοί προσπαθούν να σώσουν το τομάρι τους, όχι την οικονομια ή τους πολίτες των κρατών τους. Πάνω στον πανικό, τα τεράστια ποσά που δαπανώνται για να "σώσουν" αυτούς που καταρρέουν, εκλαμβάνονται ως "απαιτούμενη κίνηση" από τους πολίτες. Δεν καταλαβαίνουμε ότι δίνοντας δις για να κρατήσουμε στην ζωή με σωληνάκια όσους αποβιώνουν (ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΛΥΝΕΤΑΙ ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, ΘΑ ΤΟ ΛΥΣΟΥΝ ΜΟΝΟ Η ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ), 1ον δεν προσφέρουμε θεραπεία αλλά παράταση ζωής(το 'πρόβλημα' θα επανέλθει στο άμεσο μέλλον ακόμη πιο μεγάλο) και 2ον υποθηκεύουμε το μέλλον μας ως κράτη και οντότητες, με ένα τεράστιο χρέος που θα βάλει τις επόμενες γενιες σε τεράστιο κίνδυνο.

Ψιλά γράμματα..."

Βλέπετε κάτι από αυτά να τα διέψευσε ο χρόνος;

Ως εκ τούτου:

H μόνη βιτρίνα που έσπασε είναι της δημοκρατίας (σύνθημα σε τοίχο).

Χαίρετε.


________________

υγ Αν θέλετε να εντρυφήσετε στην Bildeberg και τις άλλες μυστικές οργανώσεις, δείτε το ακόλουθο video. Και τις ακόλουθες πηγές:
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=130158&ct=78
http://www.kalami.net/2005/ellada/bilderberg
http://johnofallfaith.blogspot.com/2008/07/meet-bilderbergs.html
http://www.worldnetdaily.com/news/article.asp?ARTICLE_ID=58576
http://oistros-reportaz1.blogspot.com/2006/07/blog-post_05.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Bilderberg_Group
http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/4290944.stm

Υπάρχει και μια άλλη οργάνωση η CFR. Eίναι η οργάνωση του Ροκφέλερ. Δεν υπάρχει Πρόεδρος των ΗΠΑ που να μην ήταν μέλος μετά το 1960, πλην του Νίξον αν δεν κάνω λάθος.
Αυτά.