SENTIMENT by Tradenews - Σαβ Αύγ 30, 2008 10:01 pm

Mεγάλη κουβέντα γίνεται τελευταία στην Αμερική για το εάν το Αμερικάνικο Δημόσιο πρέπει ή όχι να εγγυηθεί για ομόλογα συνδεδεμένα με τις 2 αμαρτωλές, την Fannie Mae και την Freddie Mac.

To συνολικό ποσό είναι της τάξης των 5 τρις δολαρίων περίπου, οπότε είναι πολλά τα λεφτά, Άρη. Η παροχή μιας τέτοιας εγγύησης θα διπλασίαζε εν μία νυκτί το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ. Για να αντιστοιχίσουμε τα νούμερα, $5 τρις ισοδυναμούν με 25 φορές το ΑΕΠ της Ελλάδας...
Και με το μισό των ΗΠΑ. Ίσως τώρα γίνει αντιληπτό τι σημαίνει αναστολή διαπραγμάτευσης για την Fannie Mae (27/8 ), η αναζήτηση κεφαλαίων, το πιθανό "σκάσιμο" των ομολόγων, κλπ

Και βέβαια αυτοί οι οποίοι κατέχουν τις αξίες, είναι η ελίτ των χρηματοπιστωτικών οργανισμών αλλά και ολόκληρα κράτη...

Το τελευταίο διάστημα FED και ΕΚΤ προσφέρουν αφειδώς μέσω των δημοπρασιών, ζεστό χρήμα στις τράπεζες, περί τα $50 δις κάθε τόσο, ένθεν κακείθεν. Σημειώστε: στις 26/8 η FED μοίρασε $75 δις περίπου για 28 ημέρες. Επιτόκιο: 2,38%.
Έχει ήδη δώσει $2 τρις σε έναν χρόνο...

Υπάρχει μια πρεμούρα στο σύστημα. Και υπάρχουν 2 απόψεις: η μία λέει "τα πράγματα είναι χειρότερα από αυτά που μας λένε" και η άλλη "τα πράγματα είναι καλύτερα απ' ό,τι μας παρουσιάζουν".

Δεν ξέρω. Υποστηρίζω όμως έντονα την πρώτη άποψη.

Και παραθέτω έναν πίνακα από την έκθεση του Αμερικάνικου Υπουργείου Οικονομικών, που αναφέρεται στα ποσοστά που κατέχουν σε αμερικάνικα χρηματόγραφα/αξιόγραφα ξένες χώρες/πολίτες/οργανισμοί.

Περί τα 10 τρις δολ το 2007... Είναι εδώ όλη η έκθεση http://www.treas.gov/tic/shl2007r.pdf

Σε άλλο σημείο, ένα χρόνο πριν, είχα πει για την έννοια του decoupling http://www.tradenews.gr/forum/viewtopic.php?t=2196. Θα απασχολήσει κι αυτό πλέον.

Παρατηρείστε στον πίνακα ότι Κίνα και Ιαπωνία φαίνεται να κατέχουν αξίες ίσες με 2 τρις δολάρια, εκ των οποίων το συντριπτικό ποσοστό ($1,9 τρις) αφορά χρηματόγραφα δανεισμού του ΥπΟικ των ΗΠΑ και της κεντρικής κυβέρνησης! Μεγαλύτεροι χρηματοδότες των ΗΠΑ δηλ., Κίνα και Ιαπωνία...

Και επίσης, ότι οι φορολογικοί παράδεισοι Καϋμάν και Λουξεμβούργο πρωτοστατούν στους κατόχους μετοχών... Το 1/4 της αξίας τους (περί τα 800 δις δολάρια) βρίσκονται στις παραπάνω χώρες και στην Ελβετία. Kαι ακόμα δείτε τον συντριπτικό δανεισμό εταιρειών από αυτές τις πηγές (Corporate LT Debt)

Αυτά πλήν των άλλων, τα παραθέτω για τους ηλίθιους που αναπαράγουν συχνά την καραμέλα ότι τάχαμου το ΧΑΑ υποφέρει επειδή λέει, πουλήθηκε στους ξένους. Ας ξέραμε ποιοι τελικά είναι πίσω από αυτές τις υπεράκτιες εταιρείες - φαντάσματα που κινούν τις αγορές παγκόσμια, τις δραστηριότητες τους, το πόθεν έσχες τους και τότε, ας τα ξαναλέγαμε.

Τα ξαναλέμε.

(LT = Long Term, ST = Short Term)

κάντε κλικ για μεγένθυνση εικόνας

SENTIMENT by Tradenews - Πεμ Αύγ 14, 2008 1:33 am

1 στους 3 ιδιοκτήτες ακινήτων της τελευταίας 5ετίας οφείλει περισσότερα από την αξία του ακινήτου του! BLOOMBERG

http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20670001&refer=us&sid=a3rsglZgqmTs

SENTIMENT by Tradenews - Δευ Αύγ 11, 2008 11:39 pm

thomass έγραψε:

Σημείωση δικιά μου: 1.Η διαφωνία πλέον διεθνώς, κάποιων ανθρώπων που βλέπουν μακρύτερα, έγκειται στο αν η κρίση θα ξεπεράσει το Great Depression του 1929-1933 ή όχι.


Δεν ξέρω πόσοι ακολουθούν την κατά ριπάς παράθεση, σκοπός είναι να υπάρχει μια γενική ιδέα. Μόλις το Σάββατο, σε άρθρο της Washington Post, παρατίθενται οι εκτεταμένες ανησυχίες ότι η παρουσα κρίση είναι κάτι που σχεδόν δεν έχει ξαναδει ζων άνθρωπος, αφού το μόνο μέτρο σύγκρισης είναι το Great Depression του οικονομικού κραχ του 1929.
Αλλά, όπως αναφέρεται, "τότε δεν υπήρχαν ούτε πιστωτικές κάρτες ούτε μαθητικά/φοιτητικά δάνεια". Κάποια δις επιπλέον επιβάρυνσης... Διαβάζοντας το άρθρο, διαπιστώνεται πόσο βαθιά είναι η κρίση, η ομολογία ότι η φαινομενική "διάσωση" της Bear Stearns απλά συντελέστηκε για να μην καταρρεύσουν άλλες πρωτοκλασσάτες τράπεζες και οικονομικοί οργανισμοί και τέλος, ότι ο μεγαλο-υπουργός οικονομικών Paulson, μετα την δήλωση τραγέλαφο περί της πιο δυνατής παγκόσμιας οικονομίας, έναν χρόνο μετά παραδέχεται ότι η ενίσχυση των μεγαλύτερων χρηματοδοτών ενυπόθηκων δανείων, της Fannie Mae και της Freddie Mac με χρήματα των Αμερικάνων φορολογούμενων, απλά έγινε διότι ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ.

Και πολλά άλλα, εδώ http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2008/08/08/AR2008080803415_pf.html

"Credit Crisis Triggers Unprecedented U.S. Response"

Δις δολάρια σαν στραγάλια. Ας το συνηθίσουμε, πλέον.

Κατά τ'άλλα "τα χειρότερα πέρασαν".

Ένα διαρκές SOS. Ένα κραχ που αρχίζει να κάνει σιγά - σιγά θόρυβο.
Η ώρα πλησιάζει που θα γίνει το πρώτο και μόνιμο θέμα, "στα νέα".

Και κάτι τελευταίο. Απέρχεται στο τέλος του χρόνου η "κυβέρνηση Μπους".
Μακράν η πιο αποτυχημένη, διεφθαρμένη, διαπλεκόμενη, ανήθικη, σκανδαλώδης, απάνθρωπη διακυβέρνηση, εν καιρώ ειρήνης, πολλών δεκαετιών τώρα. Παρόλαυτα, με την επίκαιρη κρίση στην Ν. Οσετία, ο Μπους και ο αντιπρόεδρος Τσέϊνι (της Halliburton μεταξύ άλλων), υψώνουν την γροθιά και απειλούν ακόμη. ΔΕΝ τάσσομαι με το μέρος κανενός. Απλά, επεκτείνω τον σχολιασμό. Και δυστυχώς διαπιστώνω: "τίποτα ο κόσμος ακόμα δεν κατάλαβε".

Θα τα λέμε εν καιρώ.

Καλά να περνάτε.

SENTIMENT by Tradenews - Σαβ Αύγ 09, 2008 2:42 am

Σε συνέχεια των απόψεων του Prechter, ο έτερος διάσημος Ελλιοτικός, ο Glenn Neely, αναφέρει σε τελευταίο newsletter του που έπεσε στα χέρια μου:

"Από τις αρχές του 2008, έχω προειδοποιήσει ότι ο αποπληθωρισμός (Deflation)είναι η νέα κατεύθυνση για την αμερικανική οικονομία. Η σημερινή κατάρρευση του Ευρώ, και το υψηλό 5 μηνών του δολαρίου, είναι μέρος αυτού του μεταλλασσόμενου οικονομικού τοπίου.

Πώς μπορούμε να προετοιμαστούμε για ένα τόσο ασυνήθιστο και σπάνιο περιβάλλον; Απαλλαγείτε από τα χρέη γρήγορα και κρατήστε το δυνατόν λιγότερα ακίνητα, αυτοκίνητα, συλλεκτικά κ.α. Σε μια περίοδο αποπληθωρισμού, το μόνο πράγμα που θα αυξάνεται σε αξία είναι το ίδιο το δολάριο. Οτιδήποτε άλλο σχετικό, θα απαξιώνεται.

Ένα τέτοιο περιβάλλον είναι το τελευταίο πράγμα που η αμερικανική αγορά ακινήτων έχει ανάγκη. Ο αποπληθωρισμός θα φέρει μαζί του έναν εντελώς νέο γύρο διαγραφών, κατασχέσεων, "αποχωρήσεων" κλπ. Η άνοδος της τιμής του δολαρίου θα αυξήσει (σχετικά) τις τιμές των κατοικιών πολύ περισσότερο από αυτό που θα ήταν δυνατό διαφορετικά, και το οποίο θα θέσει ακόμα περισσότερους ιδιοκτήτες "κάτω από το νερό". Στο τέλος της ύφεσης στην αγορά ακινήτων, το οποία θα είναι χρόνια αργότερα από σήμερα, η αξία των κατοικιών σε ορισμένες περιοχές θα είναι 75% κάτω από τα υψηλά τους!

Τα τελευταία 20-30 χρόνια, οι Αμερικανοί έχουν "πουληθεί" στην ιδέα ότι η "αγορά επί πιστώσει, είναι ο τρόπος για να ζήσεις." Τα"επιπλέον μετρητά" (σ.σ. τα τραπεζικά δάνεια) έχουν δημιουργήσει πολίτες κατάχρεους και κατακλυσμένους από υλικά αντικείμενα (ακριβώς το αντίθετο από αυτό που είναι το πιο συμφέρον σε μια περίοδο αποπληθωρισμού). Βασισμένη στις σημερινές συνθήκες, η οικονομία των ΗΠΑ οδεύει για ένα περιβάλλον πολύ χειρότερο από ό,τι μετά από το χρηματιστήριο κραχ του 1987, αλλά ευτυχώς δεν είναι τόσο κακό όσο αυτό της Μεγάλης Ύφεσης (τέλη του '20, μέσω της δεκαετίας του 30). Ανεξαρτήτως τι πιστεύετε, τα πράγματα θα γίνουν πολύ, πολύ χειρότερα. Παρακαλούμε να κάνετε ό,τι μπορείτε για να προετοιμαστείτε."


Σημείωση δικιά μου: 1.Η διαφωνία πλέον διεθνώς, κάποιων ανθρώπων που βλέπουν μακρύτερα, έγκειται στο αν η κρίση θα ξεπεράσει το Great Depression του 1929-1933 ή όχι.
2. Όπως βλέπετε, οι εξ Αμερικής κατεξοχήν άνθρωποι των αγορών (και όχι τα φερέφωνα και οι δήθεν γκουρού και αναλυτάδες) δεν συμμερίζονται και τόσο την άποψη περί "κακής Ευρώπης". Η οποία ναι μεν θα πληρώσει τις συνέπειες της εξάρτησης από τις ΗΠΑ και την εξ αυτής προερχόμενη βαθιά παγκόσμια συστημική κρίση, αλλά σε καμία περίπτωση δεν την προκάλεσε. Ε, όχι και δαρμένοι και κερατάδες...

Αυτά τα "νέα" σήμερα.

SENTIMENT by Tradenews - Σαβ Αύγ 02, 2008 7:04 pm

Αντιγράφω από άρθρο της Wall Street Journal της 31/7:

"...liquidity risk is the ultimate killer. Every banking crisis ultimately becomes a liquidity crisis. Northern Rock and Bear Stearns are potent reminders that banking is a confidence game which relies on the willingness of depositors and counterparties to fund highly leveraged balance sheets."

"Η κρίση (/το ρίσκο) της ρευστότητας είναι ο έσχατος θάνατος (/κίνδυνος).
Κάθε τραπεζική κρίση, τελικά καταλήγει σε κρίση ρευστότητας. Η Northern Rock και η Bear Stearns είναι ικανή υπενθύμιση ότι η εμπιστοσύνη, είναι ένα παιχνίδι που βασίζεται στην βούληση των καταθετών και των αντισυμβαλλομένων (βλ. τραπεζών) να χρηματοδοτήσουν ισολογισμούς 'υψηλής δανειακής εγγύησης' " - πιο απλά το σύστημα βασίζεται στην θέληση των τραπεζών να χρηματοδοτήσουν αναπτυξιακές πρακτικές υψηλού ρίσκου.

Είναι μια άποψη ορθή, την οποία αναπαράγουν, μεταξύ άλλων, οι αρθρογράφοι της εφημερίδας TOM GARSIDE και ANDY KURITZKES στο άρθρο Getting Risk Right εδώ:

http://online.wsj.com/article/SB121745359440998389.html

Πρόκειται, επίσης, για άποψη με εκπληκτικά χαρακτηριστικά ομοιότητας, με αυτήν που ο Bob Prechter, o γνωστός Ελλιοτικός, περιγράφει το 2003 (στην αυγή της κατ' ευφημισμόν "Bull Market") 5 χρόνια πριν, στο βιβλίο του Conqueer The Crash (Κατακτήστε το Κραχ). Έγραφε τότε ο Prechter:

"Tι προκαλεί την μεταστροφή στον αποπληθωρισμό. Η τάση για πιστωτική επέκταση έχει δύο συστατικά: την γενική βούληση για δανεισμό και την γενική δυνατότητα των δανειζομένων να πληρώσουν τόκους και κεφάλαιο.
Αυτά τα συστατικά βασίζονται στην εμπιστοσύνη των ανθρώπων. H ψυχολογική χροιά του αποπληθωρισμού και της ύφεσης δεν μπορεί να μεγαλοποιηθεί. Όταν η κοινωνική τάση, μεταστρέφεται από την αισιοδοξία την απαισιοδοξία, οι δανειστές, οι οφειλέτες, οι παραγωγοί και οι καταναλωτές αλλάζουν τoν βασικό τους προσανατολισμό από την επέκταση στην συντήρηση (ή συρρίκνωση). Καθώς οι δανειστές γίνονται ολοένα και πιο συντηρητικοί, επιβραδύνουν τον δανεισμό τους. Καθώς οι οι οφειλέτες (δανειζόμενοι) γίνονται πιο συντηρητικοί, δανείζονται λιγότερο αν όχι καθόλου. Καθώς οι καταναλωτές γίνονται πιο συντηρητικοί, αποταμιεύουν περισσότερο και ξοδεύουν λιγότερο"*.

Η ομοιότητα προφανής. Η διαφορά είναι ότι το 1ο απόσπασμα είναι ένα άρθρο, ένα σχόλιο της πραγματικότητας, το δε 2ο είναι μια θέση θεωρητική, και μια πρόβλεψη βασισμένη στις αρχές των Socionomics (ας το πούμε Κοινωνική Οικονομία, καταχρηστικά) που πρεσβεύει ο Prechter, 5 χρόνια πριν και σε "αδόκιμη" περίοδο, όπου χτιζόταν ο "νέος ενθουσιασμός" του συστήματος, οι "νέες προοπτικές" του, κλπ, κλπ.

Τόσο το εν λόγω (μάλλον προφητικό) βιβλίο, όσο και η συγκεκριμένη επιστήμη συνιστώνται προς διερεύνηση, αφού δείχνουν με σαφήνεια γεγονότα που καθημερινά επιβεβαιώνεται, πως θα μας απασχολήσουν όχι μόνο οικονομικά αλλά και κοινωνικά, έντονα τα επόμενα χρόνια.

____________________

Τελικά αγαπητοί, είμαστε γουρούνια. Ποιοι; Εμείς οι Έλληνες. Όπως και οι Πορτογάλοι, οι Ιταλοί και οι Ισπανοί. Τον χαρακτηρισμό αναπαράγει o αρθρογράφος του BussinessWeek Mark Scott , στην ελληνοποιημένη παρόλαυτά έκδοση του περιοδικού μέσω του Capital, εδώ
http://www.capital.gr/businessweek/articles.asp?id=552584
Γράφει ο κύριος:

"Οι βασικοί "υπαίτιοι" πίσω από το φαινόμενο των ανισοτήτων είναι τα μέλη της λεγόμενης ομάδας PIGS (λέξη που σχηματίζεται από τα αρχικά των χωρών στα αγγλικά), που δεν είναι άλλη από τις μεσογειακές Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία. Οι οικονομίες των χωρών αυτών μοιάζουν να "παγώνουν" -παρά την άνω του μέσου όρου ανάπτυξη που εμφάνισαν από το 1997 και έπειτα- λόγω της μείωσης των τραπεζικών χορηγήσεων και την αύξηση στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια"

Το άρθρο φαίνεται να χρεώνει στις χώρες- γουρούνια (PIGS) τις οικονομικές αμαρτίες που (αρχίζει να) ξεχρεώνει η Ευρώπη.

Τι κι αν η Λοκομοτίβα Γερμανία είναι στα πρόθυρα της ύφεσης, όπως και η Μεγ. Βρετανία, που πληρώνει την εμμονή των προηγμένων πνευματικά κατά τα άλλα, Σαξόνων, να μην συμμετάσχουν στην οικονομική ένωση με τους λοιπούς εταίρους και απ' ό,τι φαίνεται θα πληρώσουν σκληρά τον εναγκαλισμό τους αυτόν με τους αδερφικούς τους Συμμάχους, Αμερικάνους.

Τι κι αν για λόγους τύπων και ουσίας, θα μπορούσαν να μας αποκαλούν SPIG αναγραμματίζοντας τον κατά τα άλλα "συμπτωματικό" άκρως προσβλητικό χαρακτηρισμό/συνειρμό για 200 εκατομμύρια ανθρώπους.

Τι κι αν η Ελλάδα έχει σχεδόν τριπλάσια ανάπτυξη από τους λοιπούς ανεπτυγμένους;

Τι κι αν οι Έλληνες - γουρούνια έχουν από τα μικρότερο ποσοστα δανεισμού σε σχέση με το ΑΕΠ στην Ευρώπη (δια στόματος Αλμούνια, βλ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 30/7 http://www.ekathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_13_30/07/2008_279402)

Τι κι αν η ΜΕΓΑΑΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ έχει ήδη από πέρυσι (εδώ και έναν χρόνο) μεγαλύτερη τιμή χρεών (δάνεια, κάρτες,κλπ) από το ΑΕΠ όπως μας πληροφορούσε τότε ο Independent (μια αξιόλογη έκδοση,όπως και ο Guardian) http://www.independent.co.uk/money/loans-credit/for-the-first-time-britons-personal-debt-exceeds-britains-gdp-462825.html

Οι Άγγλοι (αυτοί δεν είναι PIGS) χρωστούσαν το 2007, 1,35 τρις λίρες έναντι συνολικού ΑΕΠ 1,33 τρις λιρών! Αν αυτό δεν είναι υπερχρέωση και φούσκα, ποιο είναι;

Εντύπωση προκαλεί δε, η προσπάθεια αμερικανικών κυρίως εκδόσεων να χρεώσουν στην Ευρώπη πολλές από τις αμαρτίες της οδυνηρής πραγματικότητας, που προκάλεσαν οι ίδιες οι ΗΠΑ.

Αντιδρά όμως κανείς (Ευρωπαίος);
Μάλλον όχι. Πχ στην Ιταλία αυτήν την περίοδο, ασχολούνται με το να περάσουν νόμους για αμνηστία του Μπερλουσκόνι και της κυβέρνησης του για οικονομικά εγκλήματα του παρελθόντος και με το να στείλουν τον ΣΤΡΑΤΟ για περιφρούρηση στους δρόμους, προς ενίσχυση του έργου των αστυνομικών δυνάμεων... Χαράς τα νέα...ε; Με αυτά θα ασχολούμαστε;

Αλλά τελικά, ποιοι κινούν τα νήματα; Και ποιοι είναι τα γουρούνια;

Kαι για κερασάκι στο τέλος:

Ένα μακροχρόνιο γράφημα από το άρθρο Has Deleveraging Even Begun?
του nakedcapitalism.com

http://www.nakedcapitalism.com/2008/07/has-deleveraging-even-begun-not-for.html

Είναι το Συνολικό Χρέος (Καταναλωτικό/από τραπεζικές πιστώσεις) σε σχέση με το ΑΕΠ (GDP) στις ΗΠΑ... Μια προσοχή στους αριθμούς και κάθε σχόλιο περιττεύει:

Αυτά τα "νέα" σήμερα...

_______________________

* "What Triggers the Change to Deflation. A trend of credit expansion has two components: the general willingness to lend and borrow and the general ability of borrowers to pay interest and principal. These components depend upon...the trend of people’s confidence... The psychological aspect of deflation and depression cannot be overstated. When the social mood trend changes from optimism to pessimism, creditors, debtors, producers and consumers change their primary orientation from expansion to conservation. As creditors become more conservative, they slow their lending. As debtors and potential debtors become more conservative, they borrow less or not at all. As consumers become more conservative, they save more and spend less..."

κάντε κλικ για μεγένθυνση

SENTIMENT by Tradenews - Σαβ Αύγ 02, 2008 7:04 pm

Από τις δηλώσεις του Αμερικανού υπουργού Οικονομκών Paulson για την πιο ΔΥΝΑΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ οικονομια που έχει δει στην καριέρα του και τα σχόλια του Fortune για το μεγαλύτερο οικονομικό Βοοm ever - http://money.cnn.com/magazines/fortune/fortune_archive/2007/07/23/100134937/index.htm -, έναν χρόνο πριν, φτάσαμε στην επέτειο του ενός έτους, μέσα στην θλίψη της κρίσης, με άρθρα σαν και αυτά

από το CNBC:

More Bank Failures Likely Before Financials Recover
http://www.cnbc.com/id/25885203/print/1/displaymode/1098/

από την Herald Tribune

Analysts say more U.S. banks will fail
http://www.iht.com/articles/2008/07/14/business/14bank.php

από το Bloomberg

α. City Home-Prices Fall 15.8%
http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20670001&refer=news&sid=a1ikgtmfigTw

β. Merrill CDO sale not as good as it looks

αυτό τελευταίο: η Merrill Luynch ξεφόρτωσε τα αμαρτωλά CDO'S (COLLATERIZED DEBT OBLIGATIONS) - προϊόντα βασικά συνδεδεμένα με ενυπόθηκα δάνεια - που της έχουν κοστίσει "μόλις" 27 δις δολάρια από το 2007, σημερινής αξίας 30,6 δις δολ. στην τιμή των 6,8 δις δολ. μόνο, δηλ. στα 22 cents ανά δολάριο... Το πιο ωραίο;

Το 75% του τιμήματος το καλύπτει η ίδια η τράπεζα, η οποία έτσι προχωρά σε πώληση των προϊόντων αντί 5,5 cents ανά δολάριο! Επίσης ξεπουλά την συμμετοχή της στο Bloomberg, πουλά ίδιες μετοχές της σε τιμή κατά 60% μικρότερη από την αρχή του έτους,για να ανεύρει κεφάλαια κλπ, κλπ

http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&refer=home&sid=a6IfH7HIhBmg
http://news.yahoo.com/s/nm/20080730/bs_nm/merrill_research_dc

Πόσο ασφαλές πρέπει να νιώθει το σύστημα όταν οι γίγαντες είναι σε κατάσταση πανικού; Όταν δηλ. (ξε)πουλάνε πανικόβλητοι; Τι να πουν οι από κάτω;

Με 7 τράπεζες ήδη στο καναβάτσο, ΗΠΑ και Μεγ. Βρετανία στα πρόθυρα ύφεσης (και προσεχώς ΕΕ - διαβάστε το χτεσινό άρθρο του εγκυρότατου DER SPIEGEL για τις "προοπτικές" της Γερμανικής οικονομίας και της Ευρωζώνης - THE END OF THE UPSWING, Bad News Keeps Coming for the European Economy http://www.spiegel.de/international/business/0,1518,569534,00.html) και το "κινέζικο χρηματιστηριακό θαύμα", βλ. φούσκα, να έχει υποχωρήσει 47% σε ένα έτος...

Εδώ θα καταγράφεται το sentiment, λοιπόν, με άρθρα σαν και αυτά.

Όποιος θέλει τα μελετάει και ανατρέχει στις πηγές.

Η αλήθεια είναι πάντα διαφορετική από αυτή που μας πλασάρουν - έστω και λίγο.