Στη "Νέα Εποχή"

Πολλοί φίλοι, από αυτούς που διαβάζουν τα κείμενα που παρατίθενται εδώ, κατά καιρούς μου στέλνουν διάφορα μηνύματα στο mail του blog (epicurus@freemail.gr) με σχόλια ή παραπομπές από άλλα sites ή forums.

Η αλήθεια είναι ότι ουδεμία έμμεση ή άμεση "διαφήμιση" έχει γίνει πουθενά για το blog αυτό και ούτε πρόκειται. Στην στομά-σε-στόμα διάδοση, λοιπόν, και στην άτυπη ενημέρωση αυτή, έλαβα κάποια υποτιμητικά σχόλια, κάποια άλλα του τύπου "ο μικρός epicurus2day μαθαίνει τον κόσμο" και στο άρθρο για τις ελληνικές τράπεζες (στο οποίο όλοι επικεντρώσατε...) έναν βαθυστόχαστο τάχαμου νομικισμό, για τον οποίον ο συντάκτης του - μετά την παράθεση καμιάς 20αριάς διαγραμμάτων και άλλων τόσων links για την ελληνική τραπεζική πραγματικότητα, μην πω πόσων άρθρων - θα θεώρησε ότι κουκούλωσε με την βαθυστόχαστη τοποθέτηση του:


"ακόμα κι ένας δευτεροετής φοιτητής Νομικής ξέρει ότι κατάθεση είναι ανώμαλη παρακαταθήκη". Είπε. Τελεία.

Το σχόλιο αυτό είναι μια ωραία αφορμή προλόγου για πολλούς λόγους:

α) για λόγους τύπων. Κάποιοι άνθρωποι, θεωρούν ότι καταθέτουν γνώμη ή άποψη, απλώς με το να γίνονται αντιληπτοί σε όσο το δυνατόν μικρότερο κύκλο. Η γνώση όμως είναι για όλους όχι για τους λίγους. Θα μπορούσα λοιπόν να απαντήσω αντιστοίχως ότι τέτοια σχόλια αντιστοιχούν στις κινήσεις φωτονίων που προκαλεί η ενδογενής φωτοαγωγιμότητα (κυρίως στις περιπτώσεις των ενδογενών ημιαγωγών). Έπεα πτερόεντα κι άλλα λόγια ν' άγαπιόμαστε...
β) Η "κωδικοποίηση" αυτή, ξύλινων και απρόσιτων "εννοιών" και "όρων", κάπου αλλού και κάποιους άλλους, συμφέρει για άλλους λόγους. Για να γίνονται ασύδοτοι και να κινούνται ανεξέλεγκτοι. Τέτοια είναι εν προκειμένω η παγκόσμια ελίτ για την οποία θα μιλήσουμε σήμερα.
γ) Η σαπίλα του asset mania όπως έχω ξαναπεί έχει μαράνει για τα καλά τους εγκεφαλικούς μας νευρώνες. Τόσα χρόνια "ευημερίας" δεν είναι εύκολο η ανθρώπινη φύση και το sentiment να τα ξεφορτώσει από την καμπούρα της άγνοιας και της λήθης στην οποία βρίσκεται.
Σε μια τέτοια δραματικά γοητευτική στιγμή, φυτρώνει η βλακεία. Η βλακεία δεν είναι απαραίτητα κακή, αν και αήττητη.
Σε μια εμπνευσμένη του στιγμή, ένας "αδικημένος" Έλληνας κοινωνιολόγος, ο Ευάγγελος Λεμπέσης, συνέγραψε το δοκίμιο του με τίτλο "Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρονω βίω". Εκεί, ο Λεμπέσης υπερασπίστηκε την αναγκαιότητα ύπαρξης των βλακών, διότι θεωρούσε (αντίθετα με τα μαρξιστικά πρότυπα) ότι οι κοινωνίες μένουν σταθερές και συνεκτικές, βασιζόμενες μόνο στην ανισότητα (σχετική είναι η θεωρία του "κοινωνικού διαφορισμού"). Ο Λεμπέσης έλεγε, "η βλακεία δεν είναι ταξική", απλώς οι βλάκες των χαμηλότερα κοινωνικά βαθμίδων ήταν αναγκαίοι για να υπάρχει εκμετάλλευση και άρα "πολιτισμός". Όσο κωμικό και αν ακούγεται, η διατριβή αυτή έχει δημοσιευτεί στην Εφημερίδα των Ελλήνων Νομικών, εν έτει 1941 (Η' αρ.9). Μπορεί να την βρει σε οποιαδήποτε Νομική βιβλιοθήκη ακόμα κι ένας πρωτοετής φοιτητής Νομικής.
δ) Πέραν του κωμικού επί της ουσίας: παρακαταθήκη = φύλαξη. Ανώμαλη παρακαταθήκη είναι αυτή στην οποία ο φύλακας (θεματοφύλακας) μπορεί να χρησιμοποιήσει το φυλασσόμενο. Εξ ου και "ανώμαλη". Η "ανώμαλη παρακαταθήκη" είναι ΔΑΝΕΙΟ. Και η διαφορά της με το δάνειο είναι ότι δεν γίνεται για το συμφέρον του δανειολήπτη αλλά του ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΕΤΗ. Ο θεματοφύλακας υποχρεούται να αποδώσει άμεσα ("σε πρώτη ζήτηση") το πράγμα (δηλ. την κατάθεση εν προκειμένω) όποτε του ζητηθεί. Διαφορετικά υποχρεούται να καταβάλλει επιπλέον τόκο υπερημερίας.

Για να μην το μπλέκω άλλο. Καταθέτεις τα χρήματα σου και με βάση την σύμβαση που έχεις με την τράπεζα, αυτή μπορεί να τα χρησιμοποιήσει αλλού, με τον όρο να στα αποδώσει όποτε της τα ζητήσεις. Δανείζεις την τράπεζα με τα χρήματα σου και αυτή σου δίνει τόκο για αυτό το δάνειο.

Οι ελληνικές τράπεζες λοιπόν, δεν μπορούν να καλύψουν συλλήβδην αυτήν την υποχρέωση τους, της άμεσης απόδοσης. Καμία σχεδόν τράπεζα στον κόσμο δεν μπορεί. Διότι από τα (δανεικά) χρήματα σας έχουν δανείσει πολύ περισσότερα (και από αυτά που "δεν έχουν").

Τα δάνεια αυτά που χορήγησαν δε (οι "χορηγήσεις"), υπό το βάρος της "ανάπτυξης" και της "κερδοφορίας", έπρεπε να τα αυξήσουν. Κατάφεραν να το πράξουν αυξάνωντας τα κατά 400% σε 8 χρόνια.

Τα έδιναν με λυμένα τα λουριά σε όλο και περισσότερους.

Τα πακέταραν και τα πούλαγαν μετά σαν"επενδυτικά" προϊόντα .

Τα επένδυσαν σε ιδιαίτερα επικίνδυνες "τοποθετήσεις" για να μπορούν να έχουν μεγαλύτερα κέρδη (μεγαλύτερο ρίσκο = μεγαλύτερη απόδοση).

Στο θησαυροφυλάκιο κράτησαν αρχικά περίπου ένα 10% και αυτό το λένε "κεφαλαιακή επάρκεια".

Τζόγαραν περίπου 30 έως 60 φορές τα (πραγματικά) διαθέσιμα τους (τα μόχλευσαν - Leverage).

...Και τα λοιπά και τα λοιπά.

Σωρεία νόμων, οργανισμών, παρεμβάσεων, έχουν λάβει χώρα τις τελευταίες δεκαετίες παγκόσμια για να γίνουν "αυτονόητα" τα τερατουργήματα αυτού του υδροκέφαλου συστήματος. Όσοι λοιπόν διαφωνούν για να διαφωνούν ή για κάποιο άλλο λόγο που τους φυτιλιάζει, δεν πειράζει. Ας μην διαβάζουν. Το epicurus2day θα συνεχίσει να πληροφορεί όσους δεν ξέρουν και θέλουν να ακούσουν, με τον πιο απλό και κατανοητό τρόπο (ακόμα κι αν φαίνεται βλακώδης και άτεχνος) για αυτά που είναι "αυτονόητα" για τα Grande μυαλά (και) αυτού του τόπου. Και το θέμα είναι και άλλοι περισσότεροι να το κάνουν.
Πράξη αλτρουισμού δεν είναι να προστατεύεις τις άκρες σου. Πράξη αλτρουισμού είναι να δίνεις εκεί που δεν μπορούν να πάρουν κι όχι εκεί που "σε παίρνει".
_________________________________________________

Τις ημέρες των εκλογών στις ΗΠΑ εξέφρασα τις επιφυλάξεις μου για τον Obama. Πριν καν αναλάβει την διακυβέρνηση, ο Πρόεδρος Barrack επιβεβαιώνει ότι τίποτα νέο δεν κομίζει. Διότι πατά στις ίδιες σαθρές βάσεις.
Αναθέτει λοιπόν το Υπουργείο Εξωτερικών στην Χίλαρι Κλίντον. Την πιο διάσημη εξαπατημένη σύζυγο, μεταξύ άλλων. Αλλά αυτό δεν με αφορά (εδώ δεν αφορά εκείνη).
Με αφορά ότι η κυρία αυτή και ο κύριος Barrack Obama, το Νο1 και Νο2 είναι τέκνα του "financial system". H κυρία Χίλαρι διέπρεψε στην πολιτική σουίτα του χρηματοοικονομικού ομφαλού, που εδράζει στη Νέα Υόρκη. Μεταξύ των μελών του Κογκρέσου με τις μεγαλύτερες χορηγίες την τελευταία εικοσαετία, η Χίλαρι είναι η πρώτη με $31.000.000. Δεύτερος (με $4 εκ λιγότερα) ποιος λέτε; Ο Barrack. 3oς ο McCain. Και στο 4 ο John Kerry. Αν δεν τον θυμάστε είναι ο υποψήφιος που "ανεξήγητα" έβγαλε τον σκασμό και δεν προέβαλλε καμία αντίρρηση για την πιο σκοτεινή εκλογική διαδικασία πολλών δεκαετιών στις ΗΠΑ, με αποτέλεσμα την (δεύτερη) εκλογή Bush. O Greg Palast έχει περισσότερα. Είναι δημοσιογράφος του BBC και το σχετικό βίντεο έχει παιχτεί σε εκπομπή του καναλιού. Δείτε όμως τον πίνακα:


Πέραν αυτού, η Χίλαρι, σε εκείνες τις δραματικές στιγμές της 11/9/2001 είχε πει ότι "οι ΗΠΑ πρέπει να δράσουν δυναμικά, όχι πατώντας ένα κουμπί αλλά επεμβαίνοντας". Μάλιστα, συνέχισε, "δεν πρέπει κάτι τέτοιο να γίνει νόμιμα (επί λέξει), διότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε υπέρμετρη καθυστέρηση στην ανεύρεση και προσαγωγή των υπόπτων στην Δικαιοσύνη, των οποίων δε πιθανή τιμωρία να μην ικανοποιούσε το περί δικαίου αίσθημα.". Η νέα Υπέξ του κόσμου.

Η Χίλαρι, που όταν φέτος τον Οκτώβρη ήρθε ο χρηματιστηριακός Αρμαγεδώνας έσπευσε να "διαμαρτυρηθεί" διότι οι μετοχές της Goldman Sachs και της Morgan Stanley ήταν, λέει, θύματα υποτιμητικής κερδοσκοπίας (short selling). Και αμέσως η Αμερικάνικη ΕΚ (S.E.C.) απαγόρευεσε το short selling σε 799 μετοχές.

Και πόσα άλλα να πει κάποιος για δαύτην.

Αλλά ο Barrack δεν έχει σταματήσει εκεί.

Προετοιμάζει για υπουργό οικονομικών τον Timothy Geithner.

Τον Πρόεδρο επί 5ετία της FED της Νέας Υόρκης. Ο πατέρας του και ο παππούς του μεγαλοστελέχη της Ford. O ίδιος μεταξύ άλλων δούλεψε για 3 χρόνια στην εταιρεία του Χένρι Κίσινγκερ (του γνωστού...). Η εταιρεία του Κίσiιγκερ παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες σε καμιά 25αριά επιχειρήσεις. Μεταξύ αυτών η AIG, η Lehman Brothers, JP Morgan, κλπ κλπ. Με ιδιαίτερη συμμετοχή στην εταιρεία του Rockefeller την Council of the Americas. Μαζί με την Ford (φυσικά) και όλην την αφρόκρεμα. Mέλος επίσης ο νεαρός, του G30, ενός επίσης αραβουργήματος του Rockfeller Group.
Ο Δημοκρατικός Geithner μαζί με τον Ρεπουμπλικάνο Paulson και τον "ανεξάρτητο" Bernanke ενορχήστρωσαν όλες τις συγχωνεύσεις, τις σωτηρίες ("bailouts") και τους "καταποντισμούς" των Bear Sterns, AIG, Lehman Brothers κλπ πίσω από τις κουρτίνες όπως μας λένε το Time και οι New York Times. Τώρα το κελεπούρι βγαίνει κι αυτό στην σκηνή.

Θεσμικά, εξηγήστε μου: Έγιναν εκλογές. "Άλλαξε" η κυβέρνηση. Ο "λαός ψήφισε". Και αυτοί που καθορίζουν την οικονομική πολιτική είναι οι ίδιοι με πριν. Bernanke, Geithner και Paulson. Ο τελευταίος μέχρι τον Ιανουάριο οπότε "μάλλον θα επιστρέψει στην Goldman Sachs". Μα, έφυγε και ποτέ; Anyway που λένε και οι κρινόμενοι, αντιλαμβάνεστε τα αδιέξοδα της εποχής. Δημοκρατία κατ'όνομα. Δημοκρατία βιτρίνας.

Αυτές οι παραπάνω 10 γραμμές είναι ο μπούσουλας που θα πρέπει να ξαναδιαβάσει κανείς μόλις του γίνουν γνωστά τα παρακάτω:

Το προπατορικό ερώτημα...

Ποια είναι η FED; Ποιοι είναι από πίσω;

Θα πάρει σελίδες... Aς θυμάστε τουλάχιστον ότι η FED είναι ιδιωτική ένωση τραπεζών της οποίας η εξουσία να εκδίδει και κυκλοφορεί το χρήμα της παραδόθηκε βάσει (νομο)σχεδίου που συνέταξαν οι μεγαλοτραπεζίτες της Νέας Υόρκης στο περιβόητο Jekyll island και ψηφίστηκε σχεδόν αυτούσιο 2 μέρες πριν τα Χριστούγεννα του 1913, όταν τα περισσότερα μέλη του Κογκρέσου ήταν σπίτια τους για την εορτή. Εισηγητής και ενορχηστρωτής της ψήφισης του νόμου ο κουνιάδος του Rockefeller, Nelson Aldrich. H Fed αποτελείται από 12 κατά τόπους Federal Banks στις οποίες μέτοχοι είναι ιδιωτικές/εμπορικές τράπεζες. Το 53% της FED ανήκει (μαντέψτε) στην FED της Νέας Υόρκης. Κάτι πρέπει να σας θυμίζει. H "FED της Νέας Υόρκης".
Σύμφωνα με σχετική αναφορά της το 1997, μεγαλύτεροι "μέτοχοι" της είναι οι

• Chase Manhattan Bank
• Citibank
• Morgan Guaranty Trust Company

Mόνο προσοχή: Chase Manhattan ήταν έως το 1955 η Rockefeller's Chase Bank. Συνενώθηκε με την Manhatan Company τότε και εγένετο η Chase Manhattan. Chase Manhattan και Morgan Guaranty Trust Company από το 2000 είναι σάρκα μία: η JP Morgan Chase Co. "Όμορφος κόσμος το πρωί".

Ποιος λοιπόν ο μέγας μέτοχος της FED Νέας Υόρκης και συνεπώς μέγας μέτοχος της FED;

H αυτού εξοχότης, JP Morgan... Με τις ευλογίες του αντιβασιλέως Rockefeller.

Tί εστί Rockefeller; O βασιλιάς του πετρελαίου εν έτει 1890. Κάτοχος όλων των Αμερικάνικων δυιληστηρίων, μέσω της εταιρείας του, Standard Oil. Αυτής, που το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ είχε αποκαλέσει "επικίνδυνη συνωμοσία" και η οποία το 1914 διαλύθηκε σε 38 κομμάτια διότι θεωρήθηκε από το Κογκρέσσο "σκιώδης κυβέρνηση". Θέλετε τα ονόματα των τέκνων; Exxon, Mobil. Amoco, Chevron, Arco. Οι βασίλισσες του πετρελαίου ΣΗΜΕΡΑ. Ο Χένρι Κίσνγκερ, είπε κάποτε ότι "όποιος ελέγχει το πετρέλαιο ελέγχει τον κόσμο". Πρέπει κάτι "να ήξερε" για να θητεύσει εκεί ο νέος υπουργός εξωτερικών, παιδί του Morgan του Rockeffeler και της Ford. διαδεχόμενος το άλλο παιδί (Paulson) της Goldman Sachs...

Καλωσορίστε συνεπώς τον Νέο Υπουργό Οικονομικών της 'Νέας' Διακυβέρνησης Obama, Geithner. Στο Νο2 η θεσπέσια Χίλαρι Κλίντον.

Ο Timothy έπιασε ήδη δουλειά, ως δραστήριο νιάτο. Στην Αμερική, αν ένας άνθρωπος απέκτησε κύρος μέσα από αυτήν την καταιγίδα ως τα τώρα, είναι η Sheila Bair, η προϊστάμενη του Οργανισμού Ασφάλισης Καταθέσεων (FDIC) η οποία προσπάθησε να προειδοποιήσει για τα επερχόμενα από το 2006, όπως είχαμε πει και η οποία υιοθέτησε και κάποιες φιλολαϊκές θέσεις υπέρ των δανειοληπτών, προτείνοντας σχετικά μέτρα.

Προχτές, 4/12 το Bloomberg μας πληροφόρησε ότι ο Geithner προτίθεται να στείλει την Sheila αδιάβαστη γιατί "παρά είναι ανεξάρτητη", όπως υποστηρίζει και ο αντιπρόεδρος της Αμερικάνικης Ένωσης Τραπεζών.

"The idea of having an independent actor on the stage with you who might not be singing the same tune can make you nervous,” said Wayne Abernathy, a former Treasury official who is now executive vice president with the American Bankers Association in Washington. “They recognize that she’s a very independent person".

Πες το γράμμα και την τελευταία επιθυμία σου Sheila. God bless America.

O Geitner ο οποίος λέει, "ταυτίζεται" με τον Paulson στο ότι ο Υπουργός Οικονομικών πρέπει να έχει "διευρυμένες αρμοδιότητες".

Ακούστε φίλοι. Το 2001, η τρομοκρατική επίθεση επέβαλε "διευρυμένες αρμοδιότητες" στα υπουργεία εσωτερικών, άμυνας, εθνικής ασφάλειας (νέο υπουργείο - 'homeland security').

Σήμερα 1.000.000 Αμερικανοί παρακολουθούνται σε καθημερινή βάση, το απόρρητο επικοινωνίας έχει καταργηθεί, η "αυθαίρετη κράτηση¨ (χωρίς κατηγορία, αορίστως) έχει καθιερωθεί, ο έλεγχος αποτυπωμάτων και η τήρηση βάσης γενετικού υλικού για τους πολίτες και τους επισκέπτες/τουρίστες είναι επίσης θεσμοθετημένα, τα βασανιστήρια πέρασαν ως "αναγκαία" από το παράθυρο, η δράση της CIA με τις παράνομες μεταγωγές (redemptions) πέρασε "απαρατήρητη" από τα κράτη, πόλεμοι ανομιμοποίητοι ξεκίνησαν, ο ΟΗΕ παρακάμφθηκε, κλπ. Τότε ήταν ο πανικός της "τρομοκρατίας", της "έλλειψης ασφάλειας".

Σήμερα (και αύριο) είναι ο οικονομικός πανικός, της ανεργίας, της φτώχειας, της απαξίωσης, της χαμένης γης/κατοικίας, των χρεών, της κακουχίας, του αποπληθωρισμού. Τώρα επιβάλλονται, λέει, διευρημένες αρμοδιότητες στην Οικονομία. Θαυμάστε την λειτουργία του sentiment σε εμάς τους ανθρώπους και την ματαιότητα της ύπαρξης μας.

Σε συνθήκες ευφορίας ή πανικού, απληστίας ή φόβου γεννώνται οι μεγαλύτερες καταστρατηγήσεις, οι πιο ακραίες παραβιάσεις, η υποθήκευση του μέλλοντος μας και όσων θα έρθουν μετά από εμάς.

Σε αυτές τις συνθήκες είμαστε έτοιμοι, αν όχι απαιτούμε, να ληφθούν "μέτρα" σωτηρίας τάχα και ελπίδας. Στην ευφορία με ευτελείς δικαιολογίες καταδικάζουμε ό,τι καλό ή σωστό θα μας απομακρύνει από την "ηδονή της στιγμής". Χρήμα, εξουσία, συμφέρον. Στην απελπισία αποζητούμε ό,τι τάχα θα μας επαναφέρει στην "ψεύτικη νιρβάνα". "Λύσεις". Εκεί "επεμβαίνουν" οι πολιτικοί. Oι οποίοι όπως και πάλι ξανάπαμε, δεν δρουν ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ. Μνήσθητι μου Κύριε.

Ποιοι γεννούν τα προβλήματα μας; Ποιοι τα "επιλύουν"; Οι ίδιοι, ο ίδιος κύκλος συμφερόντων που, θαυματουργά, παντός καιρού, όχι μόνο επιβιώνουν αλλά και θριαμβεύουν. Η JP Morgan για παράδειγμα, με έναν "μυστηριώδη" τρόπο επιβίωσε μέσα από όλες τις κρίσεις και τις κακουχίες της Αμερικάνικης ιστορίας, θριαμβεύτρια. Ομιλώ για τον πανικό του 1873, του 1884, του 1893, του 1907 και την Μεγάλη Ύφεση του 1929-1932. Τυχαία, οι πατέρες του καπιταλισμού Rockefeller, Morgan, Rothschild, Warburg είναι πάντα παντού. Τα δικά τους παιδιά είναι πλέον στα φώτα της ράμπας. Τα φώτα της ράμπας δεν σβήνουν γι αυτούς ποτέ ξανά. Έχουν το μαχαίρι (χρήμα) και το καρπούζι (εξουσία). Τα κουκούτσια δικά μας.

Ο Alan Greenspan, o Maestro στον οποίο είχαμε ρίξει μερικές γυροβολιές, ήταν Coroporate Director της JP Morgan πριν αναλάβει την FED, ελέω Ρήγκαν. Ακολούθησε στρατός. Τυχαία, αφού φούσκωσε το συμπαντικό πιστωτικό μπαλόνι μέχρι το έπακρο, τον αντικατέστησε το 2006 ένας Bernanke, του οποίου όλη η Ακαδημαϊκή καριέρα και η διατριβή βασίζονται σε ένα θέμα: το Great Depression. Nα πω εδώ ότι στο blog υπάρχει η σχετική αναφορά της ομιλίας Bernanke περί Depression, κάποια χρόνια πριν. Καθώς και τα σχετικά με τον Milton Friedman - Νομπελίστα οικονομολόγο της "φιλελεύθερης σκέψης", με την γνωστή θεωρία, ότι πλέον οι κρίσεις αντιμετωπίζονται ακόμα κι αν χρειαστεί να γίνει ρίψη χρημάτων με ελικόπτερα (άρα με υπερπληθωρισμό χρήματος). Την άποψη υιοθέτησε ο Ben (έκτοτε του έμεινε το "Helicopter" Ben), ο οποίος εκτός κειμένου είπε στον Milton σε εορτασμό για τα 90στα του γενέθλια:
"Έχεις δίκιο, το προκαλέσαμε. Αλλά δεν θα το ξανακάνουμε"
(Αυτό βέβαια θυμίζει λίγο την συγνώμη του Πάπα για τις σταυροφορίες, αιώνες μετά. Η ομολογία είναι όμως δεδομένη). Αυτό ήταν μια απάντηση στην θέση του Friedman ότι για την Μεγάλη Ύφεση αποκλειστικός σχεδόν υπαίτιος ήταν η FED. Διαβάστε το story.

Τυχαία, ένας μαύρος (o πρώτος σε 220 χρόνια), νέος και λαϊκίζων πολιτικός - με χορηγό τον financial sector - εξελέγη Πρόεδρος των ΗΠΑ. Και με τι επιτελείο!
Τυχαία, θα κυβερνήσει την Αμερική του κραχ αυτός, μετά από μια 20ετία διακυβέρνησης από την οικογένεια Bush, της οποία ο παππούς Prescott Bush ήταν μέτοχος της Hamburg America Line της οποίας η ναζιστική στήριξη υπήρξε αντικείμενο εκτενούς έρευνας, ο γιος George Bush ο πρεσβύτερος ήταν αρχηγός της CIA και επίτιμος στην Carlyle Group, του Αμερικάνικου οικονομικού κολοσσού στον οποίο παρεμπιπτόντως συμμετείχε και οικογένεια του Bin Laden. Για τον γιο του, τον George Bush το νεώτερο, αρκεί ότι όλη η κυβέρνηση του ήταν ένα μπουλούκι από λομπίστες και πρώην σημαίνοντα μέλη μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών.
Όπως έχει ειπωθεί, ο Υπουργός Οικονομικών ιθύνων της Goldman Sachs, η Υπουργός Εξωτερικών ανώτατο στέλεχος της Chevron, o υπουργός Εμπορίου πρώην Διευθύνων Σύμβουλος της Kellog, o Yπουργός Άμυνας, μέλος σε ΔΣ 4-5 εταιρειών με αντικείμενο "αμυντικά συστήματα" και στην Fidellity (και σχεδόν ένοχος στην υπόθεση Ιράν - Κόντρας) και πάει λέγοντας.
Η Μπουσιάδα, διεκόπη μόνον από την πρόσκαιρη διακυβέρνηση Κλίντον. Τον ρόλο του Μπιλ ακροθιγώς, αναπτύξαμε.
Τώρα με μια Χίλαρι και έναν Geithner πάμε για νέες Θερμοπύλες.

Απ' όπου και να το πιάσεις, βρωμάει. Όπως είχε πει και ο υποψήφιος των Δημοκρατικών Bryan στα τέλη του 19ου αιώνα (και πολέμιος της παραχώρησης της εξουσίας έκδοσης του χρήματος στους τραπεζίτες) "Αν δεν θέλετε να εμπλέκεται η κυβέρνηση στο τραπεζικό έργο εμείς δεν θέλουμε να εμπλέκονται οι τράπεζες στο κυβερνητικό. Δεν θα σταυρώσετε το έθνος σε έναν χρυσό σταυρό".
Η κυβέρνηση, φευ, λειτουργεί προ πολλού στο όνομα των πραγματικών εξουσιαστών και υπηκόων της. Της παγκόσμιας ελίτ, των πολύ λίγων.
O Νορμαν Σόλομον μας αναφέρει την πηγή και την εξέλιξη μιας άλλης τραγικής πραγματικότητας: "Το 1983, ο Ben Bagdikian έγραφε, '50 εταιρείες κατέχουν κάθε ΜΜΕ' . Ο αριθμός αυτός έγινε 29 το 1987, 23 το 1990, 14 το 1992, 10 το 1997" και 6 σήμερα.

Πειθήνια ΜΜΕ, πειθήνιοι πολιτικοί, κοινωνίες σε χαύνωση. Τι άλλο να θέλει κάποιος να σουλατσάρει ανενόχλητος στις οφθαλμαπάτες μας;

Κανείς πια δεν ξέρει ή δεν θυμάται (ποιος να του το πει ή να του το θυμίσει;) ότι το θέμα "ποιος θα εκδίδει το χρήμα, ποιος θα το κυκλοφορεί" ήταν το ένα και μοναδικό που κυριάρχησε διαχρονικά στην Αμερικάνικη πολιτική σκηνή για τουλάχιστον 150 χρόνια μετά την Αμερικάνικη Ανεξαρτησία. Η οποία παρεμπιπτόντως, δεν ήταν τίποτε άλλο από την προσπάθεια απαγκίστρωσης από τις δαγκάνες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και των "British Financiers".

Όλα τα παραπάνω είναι όμως ψέματα, μύθοι, συνωμοτικές ηλιθιότητες, ασυναρτησίες και πυροτεχνήματα. Αυτοί είναι λίγοι από τους χαρακτηρισμούς που έχουν λάβει αυτές οι θέσεις.

Για όλους εσάς που θέλετε να γελάσετε λοιπόν - και φυσικά να "ενημερωθείτε" - σας γνωστοποιώ ότι η FED έχει site το οποίο είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στην εκπαίδευση των παιδιών και των νέων γύρω από το σύστημα της Federal Reserve. Είναι το http://www.federalreserveeducation.org. Εκεί η αλήθεια δεν κρύβεται, όπως καταλαβαίνετε διότι τελικά, πρέπει να μαθαίνουμε και τους νέους αυτά που είναι "αυτονόητα". Κοινώς η αμνησία πρέπει να είναι μεταδοτική.

Εισαγωγικά, υπάρχει ένα 15λεπτο video που πρέπει να προβάλλει ο δάσκαλος στα παιδιά για να "μάθουν" τι είναι η FED. Έπειτα υπάρχει υλικό που καθοδηγεί τον δάσκαλο στο περιεχόμενο της "διδασκαλίας". Δεν θα πλατειάσω. Υπάρχει υλικό για παιδάκια του δημοτικού έως απόφοιτους ακαδημαϊκών σχολών. Γιατί χρειαζόμαστε το χρήμα, για δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό και αυτούς.Τρομακτικό; Όχι ακόμα...

Δείτε αρχικά κάποια πράγματα από το υλικό των δασκάλων που μας εισάγει στο σύστημα της FED (εδώ, άμα θέλετε να το διαβάσετε όλο και να το διδάξετε κι εσείς...):

"ΜΥΘΟΣ" λέει το σχολικό βιβλίο της FED ότι "το Federal Reserve Act δημιουργήθηκε μυστικά από μια ομάδα-ελίτ ιδιωτών τραπεζιτών" :

Η "αλήθεια", είναι ότι "παρόλο που ψηφίστηκε στις τελευταίες ημέρες της θητείας του Κογκρέσου, στις 23/12, "συζητούνταν" για κάποιον καιρό. Επίσης, λέει, είναι συνηθισμένο να ακούς ότι η FED βρίσκεται στα χέρια κάποιας τραπεζικής ελίτ"(ακούς εκεί...). Όμως, "ιδιώτες - λέει - δεν κατέχουν μετοχές στην FED. Συμμετοχή έχουν μόνο ιδιωτικές τράπεζες. Συμμετοχή και ιδιοκτησία είναι συνώνυμες". Μας βουλώσατε ομολογώ αν και, ε... τις ιδιωτικές τράπεζες που συμμετέχουν, ποιος τις κατέχει, σε ποιον ανήκουν; Μήπως, σε ιδιώτες elite bankers; (πιθανή ερώτηση μαθητού). Όσο για το περί συμμετοχής και ιδιοκτησίας τσιτάτο, δάκρυσα.

Σχολικός "ΜΥΘΟΣ" νο.2 "Όταν η FED τυπώνει χρήμα για τις τράπεζες, τότε αυξάνεται το δημόσιο χρέος" (ε, αυτό είναι από τ' άγραφα)

Βρε, παιδιά... Η "ΑΛΗΘΕΙΑ" είναι ότι "η FED δεν τυπώνει χρήμα. Χρήμα τυπώνει το Bureau of Printing and Engraving, υπηρεσία του Υπουργείου Οικονομικών." Ααα... και ποιος δίνει την εντολή (printing request) "κυρία-κυρία"; Ο υπουργός οικονομικών, ε;...
Η FED;;;;;;!!

(σημ. το επιχείρημα αυτό είναι τόσο βλακώδες, σα να λέμε ότι την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως την τυπώνει όχι το Κράτος, αλλά ο μπαρμπά - Μήτσος που φτιάχνει τα καλούπια και τις μήτρες)

Για να διαβάσω και παρακάτω: "Η FED δεν δημιουργεί το χρέος, το χρέος το δημιουργεί η κυβέρνηση που δανείζεται". Δηλαδή, κυρία-κυρία, η κυβέρνηση άμα θέλει μπορεί να μην δανείζεται, έχει δικά της χρήματα;
ΟΧΙ;
Άρα ή θα δανειστεί ή... τι; (συμπληρώστε το κενό)

Ας διαβάσω, ας διαβάσω... "Το ποσό που δανείζεται η κυβέρνηση δεν το ορίζει η FED, ούτε το ύψος του ελλείματος, επίσης, αλλά η Κυβέρνηση και το Κογκρέσο".

Εμ δεν στα 'λεγα εγώ, για το έλλειμα και το ύψος του δανεισμού φταίει η βρωμοκυβέρνηση.
Που δανείζεται για να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, να κάνει κοινωνική πολιτική,να ασκήσει πρόνοια, να κατασκευάσει έργα υποδομής, κλπ. Αν και συντριπτικό κομμάτι πλέον του προϋπολογισμού αφορά σπατάλες της βρωμοκυβέρνησης για διεξαγωγή πολέμων στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, χρηματοδότηση ενός απέραντου στρατού όπου γης για να υπερασπίζει "τα αμερικάνικα συμφέροντα".

"Κάθε όπλο που κατασκευάζεται και κάθε πόλεμος που ξεκινά είναι μια κλοπή από αυτούς που πεινάνε" είχει πει ο Eisenhower.

"Every gun that is made, every warship launched, every rocket fired signifies in the final sense a theft from those who hunger and are not fed, those who are cold and are not clothed. This world in arms is not spending money alone. It is spending the sweat of it laborers, the genius of its scientists and the hopes of its children"

(συνέχεια) Ε, τώρα τελευταία η βρωμοκυβέρνηση, δανείζεται λίγα τρις παραπάνω για να σώσει τα μέλη μας, τις τράπεζες... Πάντως απο το 1961 μόλις 5 χρόνια ήταν πλεονασματικά στον απολογισμό των ΗΠΑ. Τα 4 ήταν συνεχόμενα: το 1998, το 1999, το 2000 και το 2001. Ε, μετά ήρθε η αποφράδα 11/9 και αρχίζαμε να δανειζόμαστε και να ξοδεύουμε ΚΑΙ για την ασφάλεια μας, καταλαβαίνετε...

"ΜΥΘΟΣ" νο.3 "Η FED ανήκει στους τραπεζίτες και εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους" (αυτό ούτε να τ'ακούσω δεν θέλω)

Παιδιά συγκεντρωθείτε: η FED είναι μισή ιδιωτική - μισή δημόσια.

Καλά, ιδιωτική - δημόσια γιατί; "ΔΙΟΤΙ (άσχετα κουτορνίθια) ο Πρόεδρος της διορίζεται από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, ελέγχεται από το Κογκρέσο και στην τελική αν θέλουν αλλάζουν το νόμο και πάπαλα."
...Τον Πρόεδρο κυρία ποιος τον στηρίζει οικονομικά; Τα μέλη της κυβέρνησης του είναι όλοι καλά παιδιά που υπηρετούν την πατρίδα; Ή είναι καλά παιδιά, διότι εκτός από όλο το φαϊ τους τρώνε και μερικών άλλων;

Η μόνη αλήθεια: Άμα θέλουν αλλάζουν το νόμο. Πράγματι. Η μέγιστη αλήθεια ΟΛΩΝ.

ΜΥΘΟΣ νο.4 - Η FED λειτουργεί με τα δημόσια φορολογικά έσοδα (εις βάρος των πολιτών; τι μου λές;)
Η "Αλήθεια" (νισάφι πια): "Η FED ξοδεύει μόνο όσα χρειάζεται για τα λειτουργικά της έξοδα. Μάλιστα ΚΑΘΕ χρόνο επιστρέφει $20-25 δις στην βρωμοκυβέρνηση (μερική επιστροφή λύτρων)."

Εδώ πια μιλάμε για Γκαίμπελς, φίλοι. Το πραγματικό θέμα είναι ένα πάρα πολύ καυτό ζήτημα: Είναι ο Federal Income Tax.
Να σκεφτείτε ότι το Αμερικάνικο Σύνταγμα απαγόρευε την επιβολή φόρου εισοδήματος. Από το 1776 έως το 1913 - πλην των εμπόλεμων περιόδων - δεν υπήρχει φόρος εισοδήματος στις ΗΠΑ. Το 1913 με την 16η τροποποίηση (16th Amendment) ο φόρος αυτός θεσμοθετήθηκε. Τότε, το φορολογικό νομοσχέδιο (πακέτο με τον Federal Reserve Act) ήταν κάπου 14 σελίδες. Έφτασε στις μέρες μας να είναι 20.000 σελίδες με ρυθμίσεις ad hoc (συγκεκριμένες) για κάθε μεγαλοεταιρεία! ΤΟ μαγείρεμα! Η αμαρτωλή Enron ΔΕΝ πλήρωνε φόρο από το 1996...
Σας είπα εξαρχής : Όσο πιο δυσνόητα είναι, τόσο καλύτερα (και πιο ανεξέλεγκτα). Κοιτάτε πόσα πληρώνουν οι Αμερικάνοι σε τοκοχρεωλύσια στην FED κάθε χρόνο:

http://www.treasurydirect.gov/govt/reports/ir/ir_expense.htm

$451 δις έφτασαν. Άλλα τόσα πάνε στην "Αμυνα" και τα υπόλοιπα στα... υπόλοιπα. Δηλαδή τα 2/3 των φόρων πάνε κατευθείαν στην τραπεζική ολιγαρχία και την πολεμική βιομηχανία. Το 1/20 από τα άλλα πάει στην εκπαίδευση, το 1/20 στο Υπουργείο Απασχόλησης, το 1/20 στο Υπουργείο Μεταφορών, το 1/80 στο περιβάλλον, κοκ...

Τι κάναν λοιπόν οι Γκαίμπελς; Επειδή σε αυτό δεν έχουν ούτε προσχηματική απάντηση έθεσαν ένα άσχετο ερώτημα, στο οποίο μέσα υπήρχε η λέξη Federal και Income. Διαβάζοντας το ασυνείδητα, θεωρείς ότι απαντάει στο "που πάει ο Federal Income Tax". Που να πάει, που...

Τέλος, από άλλο ενημερωτικό υλικό (FED St Louis) δείτε τι φταίει για την κρίση:

Φταίνε οι αδύναμοι δανειολήπτες!
Με αδύναμο πιστωτικό παρελθόν.
Με προβληματικό ιστορικό.
Δεν ήταν καθαρό (μας μπέρδεψαν) αν είχαν το εισόδημα να αποπληρώσουν τα δάνεια. Δεν κατάλαβαν τους όρους του δανείου.Ανέλαβαν μεγάλο χρέος σε σχέση με την αξία του σπιτιού. Το επιτόκιο άλλαζε. Δεν το κατάλαβαν ούτε αυτό τα ζώα. Πολλές φορές, ο δανειολήπτης μας ξεγελούσε και χρησιμοποιούσε το δάνειο για άλλους σκοπούς. Α και τέλος: κάποιοι ανήθικοι "πωλητές" πίεσαν τους δανειολήπτες.
Πανύβλακες δανειολήπτες και ξεδιάντροπα στελέχη, πως πατήσατε έτσι τους ιερούς όρκους ηθικής του αμόλυντου, άσπιλου, υποδειγματικού τραπεζικού συστήματος και τώρα τρέχουν οι άμοιροι να μαζέψουν τις βρωμιές σας;

Δεν χρειάζεται να συνεχίσω.

Τα χουν πει κι άλλοι, όλοι σχεδόν προ θανάτου (είτε φυσικού είτε "απρόοπτου"). Λίγο πριν...

Ο Andrew Jackson είχε πει στο Κογκρέσο (απευθυνόμενος προς τους Τραπεζίτες) :

"You are a den of vipers and thieves and I intend to rout you out, and by the eternal God, I will rout you out. If Congress has the right to issue paper money, it was given them to be used by themselves, and not to be delegated to individuals or corporations".

Δολοφονήθηκε το 1835.

Ο Αβραάμ Λίνκολν είπε:

"The government should create, issue and circulate all the currency and credit needed to satisfy the spending power of the government and the buying power of consumers..... The privilege of creating and issuing money is not only the supreme prerogative of Government, but it is the Government's greatest creative opportunity. By the adoption of these principles, the long-felt want for a uniform medium will be satisfied. The taxpayers will be saved immense sums of interest, discounts and exchanges. The financing of all public enterprises, the maintenance of stable government and ordered progress, and the conduct of the Treasury will become matters of practical administration. The people can and will be furnished with a currency as safe as their own government. Money will cease to be the master and become the servant of humanity. Democracy will rise superior to the money power." (Lincoln Abraham Senate document 23, Page 91. 1865)
Δολοφονήθηκε τον ίδιο χρόνο.

Ο James Garfield είπε το 1881

"Whoever controls the volume of money in any country is absolute master of all industry and commerce. And when you realise that the entire system is very easily controlled, one way or another, by a few powerful men at the top, you will not have to be told how periods of inflation and depression originate."

Δολοφονήθηκε λίγες εβδομάδες αργότερα.

Και οι 3 διατελέσαντες Πρόεδροι των ΗΠΑ.

Δύο άλλοι Presidents που την "γλίτωσαν" είπαν:

"History records that the money changers have used every form of abuse, intrigue, deceit, and violent means possible to maintain their control over governments by controlling money and its issuance" (James Madison)

Και ίσως η πιο προφητική του Jefferson:

"Εάν ο Αμερικάνικος λαός επιτρέψει ποτέ στους ιδιώτες τραπεζίτες να ελέγχουν την έκδοση του νομίσματος του, πρώτα με πληθωρισμό και έπειτα με αποπληθωρισμό, οι τράπεζες και οι εταιρείες που θα αναπτυχθούν τριγύρω, θα στερήσουν την ιδιοκτησία από τους ανθρώπους έως τα παιδιά τους να ξυπνήσουν άστεγα και η γη των πατέρων τους να έχει κατακτηθεί. Η εξουσία έκδοσης (του χρήματος) πρέπει να αφαιρεθεί από τις Τράπεζες και να επανέλεθει στον λαό, στον οποίο φυσικά ανήκει."

"If the American people ever allow private banks to control the issue of their currency, first by inflation then by deflation, the banks and the corporations will grow up around them, will deprive the people of all property until their children wake up homeless on the continent their fathers conquered. The issuing power should be taken from the banks and restored to the people, to whom it properly belongs." The Recharter Of The Bank Bill, (1809)

Σήμερα, κατόπιν τούτων όλα αυτά (και πολλά ακόμη) είναι όχι μόνο άγνωστα αλλά και διαστρεβλωμένα αγρίως. Η σιωπή πέφτει βαριά.
Κάθε μέλος σχεδόν της όποιας Αμερικάνικης Κυβέρνησης ηταν μεγαλοστέλεχος ή χρηματοδοτούμενος καριερίστας της πολιτικής, από κάποια Τράπεζα ή μεγαλοεταιρεία.
Δεν μιλάω δε, για τους εκατοντάδες συνεργάτες τους...
Κάντε το παιχνίδι: Μόλις ανακοινωθεί η Νέα κυβέρνηση, ψάχτε τα βιογραφικά τους. Θα εκπλαγείτε, πιστέψτε με... Το πόσο, δεν ξέρω, πια.

Εδώ, βέβαια, τους τελευταίους 12 μήνες, κοροϊδευόμαστε αγρίως στο πιο επίσημο και "αντικειμενικό" κομμάτι, θεωρητικά, στα στατιστικά στοιχεία. Πχ. τον Σεπτέμβριο ο δείκτης NFP που δείχνει πόσες θέσεις εργασίας προστέθηκαν ή μειώθηκαν σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα, ήταν κατ' εκτίμηση (προεκλογικά) 159.000. Μετεκλογικά αναθεωρήθηκε στις 284.000 (μικρή απόκλιση;). Τώρα αναθεωρείται εκ νέου στις 403.000! (250% απόκλιση, στα όρια του στατιστικού σφάλματος). Οι 240.000 λιγότερες θέσεις του Οκτωβρίου έγιναν 320.000 το Νοέμβριο. Το Νοέμβριο ανακοινώθηκε νέα μείωση κατά 533.000.
Να δούμε πόσες θα 'ναι πραγματικά...

Έχοντας πάντως χάσει 20+ τράπεζες ήδη και 97 funds από τα μέσα του 2007 σύμφωνα με το http://hf-implode.com/, το sentiment, η αλλαγή στο social mood επέρχεται (αργά ακόμα). Η Google πλέον είναι στο στοχαστρο (όπως συνέβη με την IBM το 1968 και την Microsoft το 2000). Η "εταιρεία - υπόδειγμα, ανάπτυξης, κερδοφορίας", κλπ. Ανέφερα και για την αγωγή του Bloomberg κατά της FED πρόσφατα.

Κλείνω σημειώνοντας: Το blog αυτό δεν είναι κώδικας συμπεριφοράς και σκέψης. Στόχος είναι να δώσει το ερέθισμα σε όσους το διαβάζουν να ψάξουν μόνοι, οι ίδιοι να βρουν την αλήθεια. Γι αυτό και τα πολλά links, διαγράμματα, παραπομπές. Αν αρχίσει έστω και ένας να το πράττει, είμαι ευτυχής γιατί βοήθησα.Θα είμαι ευτυχής επίσης αν κάποιοι αντιλέγουν ή προσθέτουν στην πληροφόρηση. Τα κριτήρια όμως είναι απλά και συγκεκριμένα: μόνο με επιχειρήματα. Σε αυτήν την κατεύθυνση, το mail του blog είναι ανοικτό στον διάλογο.
Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος, ό,τι διαβάζετε να μην αποτελέσει "ανώμαλη παρακαταθήκη". Για το μέλλον σας και το δικό μας. Και μην ξεχνάτε: η γνώση και η συμμετοχή είναι το πραγματικό "φυτίλι και μπουκάλι στων μπάτσων το κεφάλι". Των μπάτσων, μεταφορικά φυσικά, των ζωών μας.