Πάντα γελαστοί ή γελασμένοι

O παρακάτω πίνακας είναι από τους Birinyi Associates και δείχνει την πρόβλεψη για το παγκόσμιο ΑΕΠ το 2009.


Το 2009 θα είναι μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα χρονιά από πολλές απόψεις για τις αγορές κυρίως, αλλά και για την πραγματική οικονομία. Το 2009 θα φανεί ξεκάθαρα εάν ό,τι ξεκίνησε από το 2007 ως μια οξεία πτώση θα είναι και μια οξεία διόρθωση ενός μεγαλύτερου εν εξελίξει μακροχρόνιου bull market, ένας "συνήθης" οικονομικός πανικός ή η αρχή της οδυνηρότερης οικονομικής κρίσης των τελευταίων 3 αιώνων.

Αυτές είναι, καλώς ή κακώς, οι 2 ανταγωνιζόμενες απόψεις.

Δείτε από την ίδια πηγή την συγκριτική διαγραμματική απεικόνιση της έως σήμερα υποχωρησης του τραπεζικού τομέα με αυτή την Μεγάλης Ύφεσης του 1929. Είναι προφανές ότι οι επιπτώσεις εκείνου του Depression υπήρξαν 20ετούς διάρκειας, δημιουργώντας μια "βάση" ίσης διάρκειας στον συγκεκριμένο δείκτη, όπου ως βάση εσείς εννοείστε διαδοχικές υφεσεις.


Μέχρι στιγμής η πτώση ομοιάζει. Μόνο που στην παρούσα φάση η πτώση δεν φαίνεται ολοκληρωμένη. Και επίσης, η κρίση έχει παγκόσμια χαρακτηριστικά όπως μαρτυρά και η εκτόξευση των CDS (στα οποία παλαιότερα έχουμε αναφερθεί) τα οποία ασφαλίζουν τα μέσης (5ετούς) διάρκειας κρατικά ομόλογα. Διαβάστε καλά τον πίνακα. Δείτε τις χώρες που είναι στο κόκκινο. Την σειρά κατάταξης τους. Την διαφορά από πέρυσι έως φέτος. Όπου πχ η Αργεντινή για $10.000 χρέους επιβαρύνονταν με $460,7 "ασφάλιστρα". Στο τέλος του 2008 έφτασαν για τα ίδια $10.000 να αναλογούν περίπου $4.000 "ασφάλιστρα". Απίθανα πράγματα...

Η Ελλάδα, σε αντίστοιχες τιμές βρισκόταν στα $22.1 πέρυσι και στα $238 τώρα ανά $10.000 χρέους. "Μόλις" 10 φορές περισσότερα. Δείτε ότι η μισή Ε.Ε. είναι επιεικώς "επίφοβη". Και μιλάμε για την Ιρλανδία, το Βέλγιο, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Αυστρία, την Πορτογαλία, τη Γερμανία... Τα δικά μας πολιτικά κοράκια βεβαίως, αυτοί οι οποίοι δημιούργησαν το Ελληνικό οικονομικό καρναβάλι τις 3 τελευταίες δεκαετίες, μιλάνε για ευθύνες του Χ ή του Ψ και ¨εκλογές¨ και τα τοιαύτα. "Άσχετος ή βλαξ το ίδιο επικίνδυνος".

Δείτε ότι η Τουρκία, η Βουλγαρία, η Ρωσσία, είναι σε ακόμα (αρκετά έως πολύ) χειρότερη θέση από την χώρα μας. Στις χώρες αυτές οι Έλληνες gurus των Τραπεζών μας "αναπτύχθηκαν", επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά, τζογάροντας 20,30,40 φορές περισσότερα από τα ίδια κεφάλαια τους και πολύ περισσότερα από τις καταθέσεις σας σε αυτές. Και αναπτύχθηκαν με τις προτροπές μεγαλοσχημόνων τύπου κ. Γκαργκάνα, πρώην Διοικητη της ΤτΕ και τώρα Αντιπροέδρου της ΕΚΤ. Σαν κι αυτήν στο Ένθεσις το 2006.

Και τις διαβεβαιώσεις του αντικειμενικού παρατηρητηρίου, της ΤτΕ




Υπό αυτές τις συνθήκες, οι ελληνικές τράπεζες ρίσκαραν σε ένα ασταθέστατο περιβάλλον με σκοπό να φουκώσουν τα ήδη φουσκωμένα χαρτοφυλάκια δανειών τους και προφανώς να αυξήσουν τα "κέρδη" και το "ενεργητικό" τους, βασιζόμενοι στον εταιρικό/λογιστικό παραλογισμό, το ποσό που τους χρωστούν (βλ. δάνεια) να το εγγράφουν ως ενεργητικό, βρέξει-χιονίσει. Και έτσι να θεωρούνται "εύρωστες". Για ποιον λόγο;

Μα για το συμφέρον των μεγαλομετόχων τους, οι οποίοι κατείχαν μετοχές των εταιρειών αυτών σε υποπολλαπλάσιες τιμές από την χρηματιστηριακή τους αξία. Και οι οποίοι απολάμβαναν τις επιστροφές κεφαλαίου και τα πλουσιοπάροχα μερίσματα που τους επεφύλασσαν τα πειθήνια ΔΣ στα οποία συμμετείχαν είτε οι ίδιοι είτε "δι' αντιπροσώπου".
Ένας από αυτούς, ο Ανδρέας ο Βγενόπουλος, "καπιταλιστής original και όχι γιαλαντζί" κατά προσφιλή του έκφραση, έβαλλε κατά του επάρατου Ελληνικού Κράτους και Δημοσίου, εμφανιζόμενος σε κάθε είδους έντυπο, παράθυρο, ή εξώπορτα των Ελληνικών ΜΜΕ. Με ιδιαίτερη χαρά "εισήλθε" και στα αθλητικά δρώμενα, ανακηρυσσόμενος πλέον στον πολιτικο-οικονομικο-αθλητικό μας passepartout.


Η εταιρεία του κ. Αντιπροέδρου, η MIG, πρόλαβε να δώσει μερίσματα και επιστροφές κεφαλαίου ρεκόρ το 2007. Τι τύχη... Πρόλαβε, να πρωταγωνιστήσει σε "περίεργες" χρηματιστηριακές εκρήξεις και άλλα τινά, στην υπόθεση με τον ΟΤΕ και την Deutsche Telecom υπό τις ευλογίες του "επάρατου ελληνικού δημοσίου". Γενικώς και ευτυχώς, "πρόλαβε" σε πολλά.

Αν κάποιος καταφέρνει να συγκρατεί την οργή του, διεισδύοντας στον μαγικό κόσμο των διεφθαρμένων ενστίκτων, όπως τα χαρακτήριζε ο Αριστοτέλης, μόνο να γελάσει μπορεί με αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι είναι συνεχιστές και "επιχειρηματικοί απόγονοι" όσων ΕΠΕΒΑΛΑΝ αυτό ακριβώς το τραπεζικό σύστημα, αυτών που ΕΠΕΒΑΛΑΝ τα κράτη να είναι υποχείρια τους με τον δανεισμό και που ΠΡΟΕΒΑΛΑΝ σαν απόλυτο πρότυπο την κατανάλωση και την κατοχή, ως δείγμα κοινωνικής υπεροχής και υπέρτατης "μαγκιάς" και καταξίωσης.

Αυτοί οι οποίοι διακατέχονται αενάως από τα απόλυτα βουλιμικά και εξουσιαστικά κίνητρα, για να πορεύονται στον μάταιο τούτο κόσμο.
Πώς μπορείς να κάνεις πολιτική, ως τραπεζίτης, όταν αυτά σου είναι γνωστά;
Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Μπορείς και θα μπορείς όσο δεν είναι (γνωστά) στους άλλους.
Και "δεν θα είναι ποτέ". Διότι έχεις τα μέσα, έχεις το χρήμα, έχεις σαφή σκοπό.

Και όσο θα βγάζουν τον σκασμό για την πραγματικοτητα, αυτοί που τάχα ενημερώνουν κρατώντας στο ένα χέρι την "δημοσιογραφική τους πένα" ή πενία και στο άλλο το πουγκί των εσόδων από τις διαφημίσεις και τις "ευγενικές χορηγίες" σου, θα είσαι ασφαλής, φίλε ανώνυμε τραπεζίτη.

Εκτός κι αν νομίζεις ότι θα είσαι. Όπως νόμιζες ότι είσαι "εύρωστος" 1 χρόνο πριν και τώρα παρακαλάς να σε δανείσουν οι φορολογούμενοι με "πακέτα διάσωσης". Ο μόνος τρόπος για να τους πείσεις, είναι φυσικά ένας: "Φταίει το κράτος". Μόνο που το κράτος, είμαστε εμείς. Τι περίεργο λοιπόν να δικαιώνουμε και να χρηματοδοτούμε κάποιον που μας κατηγορεί. Nά 'ταν το μόνο παράλογο...