Lewis "Scooter" Libby - Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο

Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζ.Ο.Μπους αποφάσισε να μην πάει φυλακή ο Λιούις Λίμπι, στενός σύμβουλος του αντιπροέδρου Ντικ Τσέινι, ο οποίος είχε καταδικαστεί για παρεμπόδιση του έργου της δικαιοσύνης. Νωρίτερα, το Εφετείο είχε ζητήσει την άμεση φυλάκιση του Λίμπι.

«Σέβομαι την απόφαση του δικαστηρίου αλλά κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η ποινή φυλάκισης που επιβλήθηκε στον Λίμπι είναι υπερβολική. Για αυτό αναιρώ το μέρος της ποινής του που αφορά τη φυλάκισή του για 30 μήνες» αναφέρει ο Μπους στην ανακοίνωση που εξέδωσε.

Είδηση της 3^ης Ιουλίου 2007. Μάλλον δεν θα σας λέει τίποτα. Διόλου περίεργο. Σίγουρα θα αγνοείτε τι εστί Λιούις «Σκούτερ» Λίμπι. Λοιπόν ο Λίμπι ήταν προσωπάρχης από το 2001 έως το 2005 του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης Μπους, σκληροπυρηνικού κ. Ντικ Τσένεϊ και σύμβουλος του Μπους επίσης. Λίγο πριν ‘ξεσπάσει’ ο πόλεμος στο Ιράκ, η κυβέρνηση Μπους και η Μεγ. Βρετανία, αν θυμάστε, επιδόθηκαν σε μια ατέλειωτη προπαγάνδα για την ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ (πυρηνικά, χημικά, βιολογικά) τα οποία χρησιμοποίησαν ως κεντρικό επιχείρημα για την εισβολή εκεί, που κρατάει έως σήμερα. Μια εισβολή χωρίς καμία νομιμοποίηση και χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Με λίγα λόγια παράνομη.

Στο πλαίσιο λοιπόν αυτής της ανερυθρίαστης προπαγάνδας ο Μπους εμφανίζεται τότε στην Βουλή των Αντιπροσώπων και σε λόγο του αναφέρει ότι «οι Μυστικές Υπηρεσίες της Μεγ. Βρετανίας, πληροφορήθηκαν ότι πρόσφατα ο Σαντάμ Χουσεήν αναζήτησε την προμήθεια μεγάλης ποσότητας ουρανίου, στην Αφρική». Ψέμα καραμπινάτο και ασύστολο. Φυσικά, ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε, αλλά μέσα στην παράνοια της οπλοκρατίας και της πετρελαιοθηρίας της Αμερικάνικης πολιτικής, που ουσιαστικά αυτή και μόνο «νομιμοποιεί» τον ‘πόλεμο κατά της τρομοκρατίας’ και τις επεμβάσεις του «όπου, όπως, ό,τι γουστάρουμε», αποτέλεσε την τελευταία πινελιά στην νομιμοποίηση του πολέμου ενώπιον της τυφλής, κουφής και άκριτης κοιμωμένης, της κοινής γνώμης, για το ντου στο μιαρό Ιράκ του δικτάτορα Χουσεήν.

Ένα μήνα μετά τον περίφημο λόγο του Μπους, οι ΗΠΑ κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Σοκ και Δέος, βομβαρδισμοί και πεζοναύτες, ντιρλανταντά και εθνική έξαρση σε μιντιακή έκσταση που σπάει τα κόκκαλα της λογικής. Λίγους μήνες μετά, κάποιος κύριος Wilson, τελευταίος πρέσβης των ΗΠΑ στο Ιράκ, αρθρογραφεί στους New York Times και αποκαλύπτει ότι ως – ο μόνος – απεσταλμένος των ΗΠΑ στο Νίγηρα για να εξιχνιάσει την αλήθεια, αν όντως δηλαδή ο Χουσεήν ζήτησε ή προσπάθησε με οποιοδήποτε τρόπο να προμηθευτεί ουράνιο από την Αφρική (με σκοπό την κατασκευή πυρηνικών), ανακάλυψε το εξής συνταρακτικό: ότι ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ. ΠΟΤΕ. Λεπτομέρεια: ο Wilson είχε ενημερώσει την – λυσσασμένη για επίθεση στο Ιράκ και ‘στοιχεία’ – κυβέρνηση του, έναν ολόκληρο χρόνο πριν από τον λόγο του Μπους. Η αποκάλυψη αυτή, ουσιαστικά οδηγούσε χωρίς αμφισβήτηση στο συμπέρασμα ότι ο Πρόεδρος έλεγε ψέματα και μάλιστα για κορυφαίο πολιτικό ζήτημα και μάλιστα εν γνώσει του και μάλιστα σε κορυφαίο θεσμικά επίπεδο – ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων. Σάλος ξεσπάει στην – κοιμώμενη – κοινή γνώμη, αν μπορεί κανείς να πει ότι μπορεί να ξεσπάσει σάλος στην κοινή γνώμη των ΗΠΑ για θέματα άλλα εκτός του σπέρματος του Κλίντον στο φόρεμα της Λουίνσκι, πχ.

Ο συγγραφέας του επίμαχου λόγου του Μπους, Stephen Hadley, υποβάλει την παραίτηση του. Η μηχανή όμως που έχει στηθεί εκεί μακριά, πέρα από τον Ατλαντικό, δεν μασάει από κάτι τέτοια. Ο Μπους δεν κάνει δεκτή την παραίτηση Hadley. Και μια βδομάδα μετά το άρθρο του Wilson στους New York Times, σε πρωτοσέλιδο άρθρο της Washington Posti, αποκαλύπτεται ότι η σύζυγος του Wilson, Valerie Plame, είναι πράκτορας της CIA. Άσχετο θα πείτε. Ακριβώς, μόνο που η αποκάλυψη της ταυτότητας της Plame, της στερεί αυτόματα και άμεσα, την δυνατότητα να συνεχίσει να εργάζεται υπό οποιαδήποτε ιδιότητα στις μυστικές υπηρεσίες, ενώ φυσικά την εκθέτει σε πάσης φύσεως κινδύνους, που μια τέτοια πράξη συνεπάγεται. Ο Wilson αποσύρεται από το διπλωματικό σώμα. Αυτή ήταν η τιμωρία τους.

Και κάπου εδώ υπεισέρχεται ο Libby. Όπως αποκαλύφθηκε έκτοτε, ο Ντικ Τσένευ ζήτησε ο ίδιος από τον Libby να διαρρεύσει – «σε εκδίκηση» - την καυτή πληροφορία στον τύπο. Ο Libby το έδωσε σε τουλάχιστον 6 δημοσιογράφους, αυτός τελικά που το δημοσίευσε ήταν ο Robert Novak, στην Washington Post. Μόλις βγήκε στο φως το τερατούργημα, ότι δηλαδή ο Αντιπρόεδρος μέσω του έμπιστου του, χρησιμοποιώντας την εξουσία του να χαρακτηρίζει και να αποχαρακτηρίζει πληροφορίες ως «απόρρητες», προκειμένου να εκδικηθεί για την αποκάλυψη ενός κραυγαλέου και πολύ ευαίσθητου ψεύδους του Προέδρου, καταβαράθρωσε τη ζωή και την καριέρα 2 ανθρώπων που τόλμησαν να πουν αλήθεια, νέος σάλος ξεσπάει στην – κοιμώμενη – κοινή γνώμη.

Η μηχανή όμως αντιδρά και πάλι. Προσπαθεί να τα κουκουλώσει, να βγει μπροστά, να καλύψει τον «δικό της». Σύμφωνα με το ρεπορτάζ «Η υπεράσπιση του Λίμπι προέβαλλε το επιχείρημα ότι ο κατηγορούμενος είχε υπηρετήσει με επιτυχία σε ανώτατες κυβερνητικές θέσεις κατά το παρελθόν σε θέματα που σχετίζονται με τα όπλα μαζικής καταστροφής. Επιστολές υπέρ του Λίμπι έσπευσαν ακόμη να αποστείλουν και πολιτικοί όπως ο πρώην υπουργός Άμυνας Ντ.Ράμσφελντ και ο Χ.Κίσινγκερ». Εις μάτην. Ο Λίμπι καταδικάζεται σε 2 ½ χρόνια φυλάκιση για 5 αδικήματα, μεταξύ των οποίων για παρεμπόδιση του έργου της Δικαιοσύνης, ψευδορκία και ψευδείς δηλώσεις.

Και αφού μετά από κάθε δυνατή δικονομική παρέλκυση και ολοκλήρωση της όλης διαδικασίας, δεν υπήρξε το «επιθυμητό» αποτέλεσμα για τον Σκούτερ, λίγο πριν μπει στο φρέσκο, ο Πρόεδρος του δίνει χάρη.

Λεπτομέρεια: Ο υπεύθυνος για την αναφορά των «16 επίμαχων λέξεων» στον λόγο Μπους, τότε, Stephen Hadley, προάγεται σε Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας στην θέση της Condoleezza Rice, νέας Υπουργού Εξωτερικών…

Και ζήσαν αυτοί καλά...