Πείτε όχι στην αλητεία

Ο Πρόεδρος Μπους «περιοδεύει» στην Ευρώπη επ’ ευκαιρία της «συνόδου» του κλειστού club των χρυσόψαρων, της G8. Ο πρόεδρος Πούτιν, ο οποίος έχει εγκαθιδρύσει μια δημοκρατία της KGB και του ξεπλύματος, των λίγων για τους οποίους ενεργεί ως ιδανικός μάνατζερ παρά πολιτικός, με βιασμό των δημοκρατικών αξιών που φτάνει ανερυθρίαστα σε σκοτεινές δολοφονίες αντιφρονούντων και καλύπτεται από το πέπλο μιας ατέλειωτης διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα, περιμένει τον Τζορτζ στην γωνία και του τα σούρει γιατί οι ΗΠΑ θεώρησαν αυτονόητη την ανάγκη, να εγκαταστήσουν μια αντιπυραυλική ασπίδα στην πόρτα της Ρωσίας, για να αποτρέψουν τάχα μια μελλοντική επίθεση στην Ευρώπη και τις… ΗΠΑ, από κάποιον από τους κακούς του Axis of Evil, πχ (πάντα πχ) του Ιράν – ενός από τα τελευταία δηλαδή κράτη που δεν δέχονται ασυζητητί και καταδεκτικά, να προσκυνήσουν την εισβολή των Αμερικανικών αξιών στον τόπο τους.

Πούτιν και Μπους, εκφραστές της «νέας τάξης», πολιτεύονται καβάλα σε αγωγούς και ενεργειακά δίκτυα, με λάφυρο την κυριαρχία, την επιβουλή, το αρχηγιλίκι – και όλα τούτα σε επίπεδο κορυφής. Αυτός είναι ο ξεπεσμός και η ασταμάτητη ξεφτίλα της «σύγχρονης» εποχής μας.

Ο Τζορτζ, γόης του Τέξας και cowboy γνήσιος, έχει αναλάβει να γεμίζει τους κουβάδες της Αμερικάνικης κεφαλαιοκρατίας, των εταιρειών και επιχειρήσεων με δολάρια ποτισμένα με αίμα ανυποψίαστων αθώων, όπου γης, μαύρα από πετρέλαιο και βουτηγμένα στην δυσοσμία της απροκάλυπτης ανηθικότητας, που όμως, δεν προβληματίζει. Γιατί; Μα, δείτε μόνο τι συνέβη σε αυτήν την τελευταία περιοδεία του Προέδρου. Πήγε στην Τσεχία και την Πολωνία και τους έταξε εύνοια, δίδοντας τους επί τιμή, τα μετάλλια της Pax Americana, να τα ‘χουν κάτω από το μαξιλαράκι τους, μη και στραβολαιμιάσουν τα καημένα, στον ύπνο του δικαίου τους. Σε αντάλλαγμα δεν ζήτησε παρά ένα απλό «ναι» στην εγκατάσταση των πυραύλων στα εδάφη τους και μια χαμογελαστή φωτογραφία των ηγετών τους δίπλα στον πλανητάρχη. Συνέχισε μετά σε Βουλγαρία και Αλβανία, όπου ο κόπος ήταν πολύ λιγότερος. Αρκούσε να πει στους Βούλγαρους ότι «επιθυμεί» την απελευθέρωση των 5 νοσοκόμων που κατηγορούνται ότι πήραν στο λαιμό τους αθώους ανθρώπους, μεταγγίζοντας αίμα μολυσμένο με AIDS και κατέληξε στους Αλβανούς στους οποίους ανακοίνωσε ότι φτιάνει πια, πρέπει το (αλβανοκρατούμενο) Κόσοβο επιτέλους να ανεξαρτητοποιηθεί από την μιαρή Σερβία – τι σύμπτωση, το Κόσοβο είναι μια ενεργειακή πηγή τόσο μεγάλη για την περιοχή, που η Σερβία μόνο, λαμβάνει το 95% της ενέργειας της από εκεί. Αποτέλεσμα; Ο Τζορτζ έτυχε υποδοχής ήρωα –με σημαιάκια ντουμπλ-φας, αμερικάνικα από τη μια, αλβανικά από την άλλη – τέτοιας που αν κάποιος κοιμόταν πριν 15-20 χρόνια και έτυχε να ξυπνήσει χτες, θα πίστευε ότι απλά ήταν κάποιο νόθο του Χότζα που απελευθέρωνε την άλλοτε ακραία κομμουνιστική και πιο κλειστή χώρα του πλανήτη από κάποιον Δυτικό εισβολέα, όχι ο Αμερικανός cowboy.

Τέλος, ο Τζορτζ πέρασε μια βόλτα και από την Ιταλία, όπου αυτές τις μέρες πρόκειται να ξεκινήσει – φυσικά ερήμην τους – η δίκη των Αμερικανών πρακτόρων που πριν λίγα χρόνια απήγαγαν από τους δρόμους του Μιλάνο έναν αραβικής καταγωγής κληρικό, τον οδήγησαν στην Αίγυπτο όπου βασανίστηκε και κρατήθηκε για 3 χρόνια χωρίς κατηγορία και έπειτα – απλούστατο – αφέθηκε ελεύθερος. Είναι ένας από τους εκατοντάδες – αν όχι χιλιάδες – που έτυχαν παρόμοιας αντιμετώπισης στην Ευρώπη, υπό την ανοχή ΟΛΩΝ των κυβερνήσεων, όταν επί 3 χρόνια η CIA συλλάμβανε όποιον ήθελε, τον οδηγούσε σε τρίτες χώρες, τον ανέκρινε, τον βασάνιζε κατά βούληση και όποτε ήθελε – σαν άλλος Χότζας – τον άφηνε ελεύθερο ή στην τύχη του, στο όνομα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».

Αυτοί οι φασίστες – γιατί περί αυτού πρόκειται – και οι συνεργοί τους, είναι οι παγκόσμιοι ηγήτορες, τα λαμπρά παιδιά της διεθνούς πολιτικής σκηνής, της ζωής μας, της καθημερινότητας μας, όπου στον αέναο πόλεμο συμφερόντων και φατριών στον οποίο επιδίδονται, εμείς οι λαοί – χαχόλοι – κλακαδόροι, τους ανεχόμαστε, τους προσκυνάμε ή τους προωθούμε, τους ψηφίζουμε - αφού μας έμαθαν να χάβουμε τα τηλε-χαπάκια μας, να ξαμολάμε τις ζωές μας ξωπίσω από τα ευρώ τα ντόλαρς και τα γιεν τους, να αφήνουμε σε αυτούς να αξιολογούν το τι και πως θα γνωρίζουμε, το πότε και που θα αντιδράμε, το γιατί θα πρέπει να το βουλώνουμε.

Μη μιλάτε άλλο για αδικία, για αξίες, για πολιτικές, για δημοκρατία. Μια ευφημοκρατία υπάρχει παντού. Μια καταιγίδα ευφημισμών όπου αν το γάλα αύριο βαφτιζόταν βενζίνη, πολύ εύκολα θα αποδεχόμουν να μου γεμίζουν το ντεπόζιτο αγελάδες και να γρασάρω τους μεντεσέδες με γιαούρτι, διότι πολύ απλά, «το είπε ο Κακαουνάκης», ο πρωθυπουργός ή ο πλανητάρχης.

Αν σας έλεγα ότι ο πατέρας σας πήγε για τσιγάρα και βρέθηκε στην Ιορδανία για x χρόνια ή στην Κούβα για ψ – και βλέπουμε, ότι μπορεί το σπιτάκι σας μεθαύριο να γίνει και κομμάτια και να βολτάρετε στα συντρίμμια της γειτονιάς σας ποδοπατώντας τα ακρωτηριασμένα πτώματα που μέχρι χτες ήταν «το περιβάλλον» σας, ότι φαΐ – νερό –ρεύμα – περίθαλψη – συγκοινωνίες, γιοκ, γιατί κάτι πρέπει να κάνουμε τα όπλα, κάπου πρέπει να ρίξουμε κι εμείς τα πυρομαχικά που φουσκώνουν τους τζίρους (με διπλάσιο ανά τριετία πλέον ρυθμό) της πολυεθνικής πολεμικής βιομηχανίας μας, θα σας έπειθα;

Φυσικά, θα σας «ανοικοδομούσα» αργότερα.

Αν σας έλεγα ότι στην τσέπη μου έχω λεφτά, πες μου πόσα είναι αλλιώς θα σε βομβαρδίσω, δηλαδή θα σου φέρω λίγη δημοκρατία να σου βρίσκεται, πόσες πραγματικά περισσότερες πιθανότητες θα είχατε να βρείτε το σωστό νούμερο; Γιατί τέτοιας λογικής «διλήμματα – αινίγματα – ερωτήματα» οδηγούν στους πολέμους της εποχής μας – ας πούμε στα «ανθρώπινα αδιέξοδα» του καιρού μας. Ψέματα και αλητεία. Εισπνέεται βαθιά, κάθε μέρα γύρω στις 8 το βράδυ και κάθε πρωί στα περίπτερα. Να είστε όλοι εκεί.