Για όσους καλούς φίλους παρακολουθούν εξαρχής τις δημοσιεύσεις σε αυτό το Θέμα, θα έχει γίνει ίσως αντιληπτό ότι γίνεται προσπάθεια αντιπαραβολής μιας πραγματικής (και έως σήμερα, ως επί το πλείστον κρυφής) εικόνας με το κοινωνικό αίσθημα, το λεγόμενο social mood ή sentiment.
Ως τα τώρα, πρέπει επίσης να έχει γίνει αντιληπτό, ότι η κοινή - παγκόσμια - γνώμη, λίγο έχει ασχοληθεί με το μέγεθος της κρίσης, το οποίο αντικειμενικά είναι πολύ σημαντικότερο και βαθύτερο - και διαρκές, όπως αναμένεται - από πλείστα άλλα ζητήματα/νέα/ειδήσεις της "πρώτης γραμμής". Μάλλον δε, το μεγαλύτερο, μακράν.
Αν είμαστε καλά, πιστεύω ότι το προσεχές διάστημα, θα γίνουμε μάρτυρες μιας μεταστροφής της "κοινής γνώμης" στο κολοσσιαίο όπως φαίνεται, πρόβλημα, που δημιουργήθηκε από την "πιστωτική κρίση", μια κρίση που κατά τα φαινόμενα θα είναι γενικευμένη, συστημική και κάθε άλλο παρά οικονομική (μόνο).
Συμπληρώνοντας έναν μήνα δημοσιεύσεων, σήμερα δανείζομαι τις απόψεις του κ. Bill Gross, μάνατζερ του μεγαλύτερου fund διαχείρισης ομολόγων παγκόσμια. Ο κ. Gross, δεν υπαινίσσεται, αλλά καλεί ευθέως και αγωνιωδώς την Αμερικάνικη κυβέρνηση
α. "να χρησιμοποιήσει τα κεφάλαια της για να στηρίξει τις αγορές από την κατάρρευση",
β. "να υποκαταστήσει τους ιδιώτες επενδυτές, που είτε δεν έχουν είτε έχασαν όλα τους τα χρήματα, υπενθυμίζοντας ότι σε 1 μόνο χρόνο οι διαγραφές οδήγησαν σε απώλειες $500 δις",
Θυμίζει' ότι
γ. "η πτώση στην αγορά ακινήτων συγκρίνεται μόνο με το Great Depression", το κραχ του 1929
δ. "η ρευστότητα στεγνώνει και η αγορά διακατέχεται από ανορεξία"
Οι διαπιστώσεις του κ. Gross, οδηγούνε σε άλλες όπως
α. η "κρίση" αρχίζει να κάνει θόρυβο και να λαμβάνει τις πραγματικές της διαστάσεις
β. η "κρίση" είναι παρούσα, "τα χειρότερα ΔΕΝ πέρασαν" αλλά ίσως τώρα αρχίζουν να λαμβάνουν σάρκα και οστά
γ. η πιο (οικονομικά) φιλελεύθερη και καπιταλιστική κοινωνία, η Αμερικάνικη, καλείται τώρα να επιδείξει κρατικισμό και συγκέντρωση, (ποιος θα το πίστευε πριν μόλις έναν χρόνο), με τα λεφτά των φορολογούμενων της. Η πρακτική είναι αντίστοιχη, ίδια, με την εποχή της ΔΕΚΑ και των παρεμβάσεων της στον δικό μας μικρό κόσμο, του 1999.
δ. τα κελεύσματα προς την κυβέρνηση, τις αρχές, οι νομοθετικές πρωτοβουλίες (όπως το Stimulus Act του καλοκαιριού), οι "παρεμβάσεις της FED", ("rescue plans" και "bailouts") δεν μπορούν να αποτρέψουν (και μάλλον ούτε πρόκειται) τις δυνάμεις της αγοράς και τις συνέπειες της "κρίσης", δημιούργημα δεκαετιών, η οποία επομένως δεν αντιμετωπίζεται με ασπιρίνες.
Συμπέρασμα:
Τα χειρότερα ΔΕΝ πέρασαν. Προς το παρόν αυτό.
O υπέροχος κ. Gross:
http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=aZLLPW9YEa60&refer=home
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου