Ρωτάνε πολλοί: "Τι θα γίνει αν η κρίση 'έρθει' στην Ελλάδα; Υπάρχει περίπτωση να χάσω τα λεφτά που ΕΧΩ στην τράπεζα;"
Η απάντηση είναι "Εσύ ξέρεις τι έχεις, αλλά μάλλον δεν ξέρεις τι ΕΧΟΥΝ. Δεν ξέρεις πως λειτουργεί το σύστημα..."
Πώς λειτουργεί λοιπόν; Οι τράπεζες έχουν τη δυνατότητα σύμφωνα με την "κοινή λογική" να δανείζουν όσο χρήμα έχουν και δανείζονται. Πώς δανείζονται; Με τις καταθέσεις μας. Δανείζουν με τις χορηγήσεις. Αυτό όμως, είναι ένα άλλο σύστημα, το "καταθετικό σύστημα". Στον κόσμο της μαϊμούς, που ζούμε, οι τράπεζες μπορούν να δανείσουν έως και 9 φορές τα κεφάλαια που διαθέτουν υπό την μορφή κατάθεσης - αποθεματικων. Άρα, πιο απλά, μια τράπεζα έχει 100 Ευρώ στο θησαυροφυλάκιο, μπορεί να δανείσει έως 900, εκεί έξω.
Ο λόγος είναι ότι αυτό το σύστημα, το ονομαζόμενο Fractional Reserve, "υποχρεώνει" τις Τράπεζες να κρατούν σε αποθέματα το 10% του χρήματος που διαθέτουν. [Reserve requirement (or required reserve ratio)]. Το υπόλοιπο το δημιουργούν.
Δημιουργούν; Ναι. Διότι όταν εσύ πας και δανείζεσαι από την τράπεζα, η τράπεζα δεν σου δίνει από τις καταθέσεις - αποθέματα τα οποία τηρεί. Απλά, δημιουργεί μια νέα "εγγραφή" στα βιβλία της (μια ωραία χάρτινη/ηλεκτρονική φυσσαλίδα) και περιμένει από σένα - υπό την μορφή "υπόσχεσης" - να τις "επιστρέψεις" το ποσό του δανείου σου. Δημιουργεί χρήμα από το ΜΗΔΕΝ.
Στην πραγματικότητα σου δανείζει από αυτά που ΔΕΝ έχει. Και μάλιστα με επιτόκιο.
Και το ερώτημα είναι: Αφού το χρήμα που υπάρχει είναι το 1/9 από αυτό που "κυκλοφορεί" που θα βρεις εσύ να γυρίσεις πίσω τα χρήματα που "δανείστηκες"; Και μάλιστα με επιτόκιο;
Απάντηση: Και να τα βρεις εσύ, κάποιοι άλλοι δεν θα τα βρουν.
Διότι ΔΕΝ υπάρχουν. Συνήθως, εσύ θα προσπαθήσεις να τα βρεις μέσω της εργασίας σου. Αν είσαι μια επιχείρηση, μέσω των προϊόντων ή των υπηρεσιών που παρέχεις. Αφού όμως, το χρήμα που "κυκλοφορεί" είναι δυσεύρετο σε σχέση με αυτό που ΥΠΑΡΧΕΙ (σε αληθινά νομίσματα) και αφού εσύ θα πρέπει να το επιστρέψεις και με ΤΟΚΟ (άρα περισσότερο ακόμα), τότε θα πρέπει να ανεβάσεις τις τιμές των προϊόντων, των υπηρεσιών σου, των μισθών. Αυτό πάει σε έναν δρόμο με μια μεγάααλη ταμπέλα: ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ.
Όπως αντιλαμβάνεστε, είμαστε οι βάτραχοι στο καυτό νερό, που έλεγα τις προάλλες. ΔΟΥΛΟΙ σε έναν κόσμο μαγικό.
Ο Δείκτης αυτός, στην Ελλάδα αποκαλείται "ΔΕΙΚΤΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑΚΗΣ ΕΠΑΡΚΕΙΑΣ". Φυσικά μάλλον θα έπρεπε να ονομάζεται ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ. Που βρίσκεται; Σε κάποιους στο 10, σε άλλους στο 9 σε άλλους στο 11 (κι ό,τι λάχει).
"Σύμφωνα με τα οικονομικά αποτελέσματα που ανακοίνωσαν οι μεγάλες ελληνικές τράπεζες για το πρώτο εξάμηνο της τρέχουσας χρήσης, ο βασικός δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας διαμορφώνεται στο 10,7% για την Εθνική Τράπεζα, στο 11,4% για την Alpha Bank, στο 11,3% για τη Eurobank EFG, στο 10,5% για την Τράπεζα Πειραιώς και τη Marfin P.B., στο 12,1% για την Τράπεζα Κύπρου, στο 9,6% για την ΑΤΕbank και στο 9,3% για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο."
Το οποίο σημαίνει λοιπόν, ότι "Αν όλοι πάνε να πάρουν τα χρήματα τους ΑΥΡΙΟ" μόλις ένας στους 10 υπό ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ συνθήκες θα μπορέσει να το πράξει. Τι γίνεται σε περίπτωση ΜΗ ΚΑΝΟΝΙΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ; Μαντέψτε...
Το κράτος βέβαια "εγγυήθηκε" τις καταθέσεις μας. Δεν έχουμε ανάγκη. Αν βαρέσει κανόνι μια Ελλ. Τράπεζα, με αποδοτέες καταθέσεις πχ €31,6 δισ , που έχει πχ η Πειραιώς, θα τα καλύψει το κράτος. Πώς; Δανειζόμενο φυσικά με έκδοση κρατικών ομολόγων! Από ποιους; Ελάτε τώρα... Ποιοι είναι αυτοί που θα πληρώσουν; Ελάτε τώρα (2)...
Δηλαδή; Μια τράπεζα που με βάση το ΙΣΧΥΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ, μπορούσε και δάνειζε έως και 9 φορές παραπάνω από αυτά που είχε, 'κάποια στιγμή' (τώρα είναι η στιγμή) μετά από τρεις δεκαετίες απόλυτης φούσκας (βλ. Μ3),που το μπαλόνι άρχισε να ρετάρει - μην πω σκάει, δεν είναι σωστό - αφού έχει καταχρεώσει το σύμπαν και αφού μέσω αυτής το σύμπαν χρωστάει, η Τράπεζα μας αυτή "δεν δύναται..." - αλά Κουτσόγιωργας στην δίκη Κοσκωτά.
Τότε, έρχεται το κράτος (εσύ, εγώ, κλπ που ήδη χρωστάμε στις Τράπεζες και πληρώνουμε το κράτος) και λέει σε ΑΥΤΟΥΣ, "δεν πειράζει, τα λεφτά του κοσμάκη που χρωστάς θα τα δώσω εγώ, από λεφτά του κοσμάκη που στα επόμενα χρόνια θα τα πληρώσω με ΤΟΚΟ σε αυτούς από τους οποίους θα δανειστώ και που έχουν φτιάξει το ΣΥΣΤΗΜΑ".
Και φυσικά, ο "κοσμάκης" (άλλη ιστορία, ίσα κι όμοια;) που χρωστά σε δάνεια στην Τράπεζα αυτή "θα πρέπει να τα εξοφλήσει". Πότε; ΑΜΕΣΑ. Loan call λέγεται... ΚΑΙ ΕΑΝ το κράτος δεν μπορέσει να ανταπεξέλθει με τόσα χρέη; Αν δεν έχει να πληρώσει ούτε τις άμεσες υποχρεώσεις του και αν, λόγω της κακής οικονομικής του κατάστασης δεν το δανείζει κανείς; Αλά Ισλανδία, Ουγγαρία, Σερβία, Πακιστάν, ήδη, κλπ.;
Βρε, τι φοβάστε; Το πολύ - πολύ να το δανείσει το ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ. Ή, η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ. Εκεί κολλάμε; Με τι εγγυήσεις; Με τις ίδιες που έδωσε η Ελλάδα, όταν είπε το "δυστυχώς επτωχεύσαμεν ο Τρικούπης". Ή με το σχέδιο Μάρσαλ μεταπολεμικά. Ξέρετε, "εγγυήσεις ανεξαρτησίας". Κανείς δεν θα ακουμπάει στο μέλλον αυτά τα κράτη. Θα βασιλεύει η δημοκρατία, η αυτοτέλεια, η αυτορρύθμιση. Ή το ανάποδο. Δεν θυμάμαι...
Δεν είναι υπέροχο;
Βέβαια, φίλοι, με την γνωστή και ΠΟΜΠΩΔΗ τελευταία κανονιστική πράξη την 'ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΙΙ", οι τράπεζες μπαίνουν σε μια σειρά. Γιατί; Γιατί υποχρεώνονται να έχουν ως reserve ratio το ασυναγώνιστο και υπερεπαρκες 8%. Δηλαδή, ατρόμητοι και με στήθια γεμάτα υπερηφάνια, ας παρελάσουμε όλοι μπροστά από την Τράπεζα της Ελλάδος, ή αν δεν δύνσασθε, από την τράπεζα της γειτονιάς σας, διότι, πέραν της μέγιστης μεταρρύθμισης αυτής, είμαστε τόςο ασφαλείς και μας προσέχουν τόσο, που η συγκίνηση είναι ασυγκράτητη.
Έχουμε αυτούς πους μας αξίζει.
Στην "μαμά" ΗΠΑ (κατά Βγενόπουλο) των αδιάφθορων πραγματικά κρατικών αρχών και της ισονομίας, το ratio είναι 10%. Ε, αλλά ξέρετε... ΟΧΙ για όλες τις καταθέσεις. Για τις προθεσμιακές, ας πούμε ή σε Ευρώ είναι ΜΗΔΕΝ (0%).
Και στην Βρετανία, τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία (πολλοί Αγγλοσάξωνες, βρε παιδί μου) είναι ΠΑΝΤΟΥ στο ΜΗΔΕΝ (0%). Καλό;
Στην Βρετανία ΚΑΠΟΤΕ, στο μακρινό 1968 ήταν στο 20,5. Βρε παιδί μου... πολλά πράγματα άλλαξαν από την δεκαετία του '70 σε αυτό το "Νομισματικό/Πιστωτικό Σύστημα". Πολλές αλλαγές. Μπράβο, μπράβο...
Ο Υπουργός Οικονομικών μας, ετοιμάζεται να αλλάξει τα πράγματα και να γυρίσει σελίδα. Ετοιμάζει νομοσχέδιο που θα ανεβάζει τον δείκτη στο 10% σε εμάς. Μπράβο και πάλι. Δείτε τι "παθαίνουν" $100 με δείκτη 10%. Ακόμα και με 50% οι "φυσσαλίδες" του αέρινου χρήματος θα ήταν διπλάσιες από το πραγματικό.
Από που προκύπτουν αυτές οι βλακείες που γράφω; Από έναν πίνακα και ένα διάγραμμα που έχω ξαναδείξει και αναδημοσιεύω:
Πόσο είναι το κυκλοφορούν χρήμα (Μ3) και πόσα τα "χαρτονομίσματα"... $1 τρις χαρτονομίσματα τον Ιούνιο του 2008, $10 τρις "χρήμα σε κυκλοφορία" το 2006 (ε, τώρα, με την κρίση, κάτι παραπάνω βάλτε, $2-3 τρις - αν δεν σας βγαίνει ακριβώς 10%, ε, ντάξει, μικροπράγματα)
Τα στοιχεία από την FED. Βέβαια το Μ3 δεν το δημοσιεύουν πια, διότι "κοστίζει".
Αν κοστίζει λέει...
Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008
Θα αναφερθώ σήμερα στην "pressconferance" του Ανδρέα Βγενόπουλου σχετικά με την "κρίση".
Ο Βγενόπουλος, για λόγους που μόνο υποπτεύομαι, επιτέθηκε στο νομοσχέδιο στήριξης των τραπεζών και στους μεγαλομετόχους των τραπεζών στην Ελλάδα, οι οποίοι περιμένουν από το κράτος να στηρίξει τα ιδρύματα αντί οι ίδιοι να τείνουν χείρα βοηθείας.
Είπε λοιπόν ο κ. Βγενόπουλος:
"Κυρίες και κύριοι, γιατί υπάρχει σήμερα πρόβλημα ρευστότητας στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα; Θα πρέπει να αναζητήσουμε κυρίως δύο αιτίες: η πρώτη αιτία είναι ότι ορισμένες τράπεζες έχουν δώσει δάνεια πολύ περισσότερα από τις καταθέσεις τους. Η σχέση δανείων προς καταθέσεις δεν είναι 80%,90%, 100% αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις είναι 120%, 130%, 140%. Αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες δανείζουν όχι μόνο τις καταθέσεις αλλά αναγκάζονται να δανείζονται οι ίδιες χρήματα από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα για να δανείσουν. Αυτή η ανισορροπία σε τέτοιες συνθήκες κρίσης δημιουργεί πράγματι ένα πρόβλημα ρευστότητας."
Αυτή η "επίσημη" τοποθέτηση, είναι αυτό ακριβώς που έχει αναφερθεί σε παλιότερη δημοσίευση εδώ. Μόνο που δεν επρόκειτο για "το ελληνικό τραπεζικό σύστημα" αλλά το αμερικάνικο.
thomass έγραψε:
Τι θα λέγατε αν ξέρατε, ότι το σύνολο των Αμερικανικών τραπεζών σήμερα, έχει συνολικά κεφάλαια σε καταθέσεις $6.942 τρις δολάρια και επισφάλειες-απαιτήσεις σε δάνεια- $6.945 τρις δολάρια;. Μόλις 3 τρις δολάρια παραπάνω δάνεια... Kαι ότι ο FDIC, ο Οργανισμός που ασφαλίζει τις καταθέσεις στην Αμερική (βλ. παραπάνω θέμα με Sheila Bair) έχει κεφάλαια για να τις προστατεύσει... $50 δις!;;
"Ο δεύτερος λόγος είναι η ανάπτυξη ορισμένων τραπεζών σε χώρες εκτός Ελλάδος, κυρίως στη ΝΑ Ευρώπη όπου υπάρχουν μεγάλα δανειακά χαρτοφυλάκια που δεν υποστηρίζονται με τις αντίστοιχες τοπικές καταθέσεις. Άρα, η χρηματοδότηση της δραστηριότητας εκτός Ελλάδας γίνεται κυρίως από τους Έλληνες καταθέτες ή από τα χρήματα που δανείζονται οι τράπεζες από το διεθνές πιστωτικό σύστημα για να τα επανα-δανείσουν. Αυτό είναι η περιγραφή του προβλήματος της ρευστότητας με χαρακτηριστικό ότι οι τράπεζες που έχουν μικρά χαρτοφυλάκια εκτός Ελλάδας και έχουν έναν υγιή λόγο δανείων προς καταθέσεις δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα ρευστότητας."
Στην δεύτερη αυτή επισήμανση, πίσω από τις λέξεις, κρύβεται ο Αλέξης.
Πως οι ελληνικές τράπεζες "δανείζονται χρήματα για να τα επαναδανείσουν";
Ξέρετε πως;
Με την μαγική "τιτλοποίηση δανείων".
Οι τράπεζες "ομολογοποιούν" τα δάνεια τους για απόκτηση ρευστότητας.
'Με το χρηματοδοτικό εργαλείο της τιτλοποίησης, συγκεντρώνεται μια ομάδα δανείων τα οποία εκχωρούνται σε μια εταιρία-όχημα (SPV) και η οποία στη συνέχεια τα μετατρέπει σε ομόλογα και τα διοχετέυει σε επενδυτές-ομολογιούχους.'
Έτσι (ή ΚΑΙ έτσι) όλες οι ελληνικές τράπεζες εξασφάλισαν ρευστότητα που την διοχέτευσαν εκ νέου στον δανεισμό. Αυτό είναι το "διεθνές πιστωτικό σύστημα' στο οποίο αναφέρεται ο Βγενόπουλος. Ωραίος κόσμος.
Έπειτα ο Βγενόπουλος κατακεραυνώνει τους μετόχους των Τραπεζών λέγοντας:
"(…) Δε θα έπρεπε πρώτα, εάν οι τράπεζες τους έχουν ανάγκη κεφαλαίων, κάτι για το οποίο δεν έχουμε καμία επίσημη επιβεβαίωση από καμία τράπεζα ότι χρειάζεται αύξηση κεφαλαίων εάν όμως χρειαζόντουσαν δε θα έπρεπε πρώτα να απευθυνθούν στους μεγαλομετόχους τους και να τους πουν: «Χρειαζόμαστε κεφάλαια. Θες να διατηρήσεις την περιουσία σου και τον έλεγχο της τράπεζας; Βάλ’ τα.
(…) Εάν δεν έχει τα χρήματα ή αν δεν επιθυμεί να βάλει τα χρήματα αυτά τότε οι τράπεζες θα πρέπει να περνάνε σε κάποια μερική ή ολική κρατικοποίηση και τότε τα επιπλέον χρήματα ρευστότητας του φορολογούμενου θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής για τη χρηματοδότηση με ανταγωνιστικούς όρους μικρομεσαίων επιχειρήσεων και στεγαστικών δανείων. Αλλιώς δε γίνεται. Αλλιώς, αυτό το πράγμα που πάει να γίνει είναι να πάρουμε ρευστότητα από τον Έλληνα φορολογούμενο, να τα πάρει μια ιδιωτική τράπεζα, να βάλει ένα καπέλο και να του τα ξαναδανείσει μετά. Αυτό νομίζω ότι είναι κάτι το οποίο αντιτίθεται στους κανόνες της κοινής λογικής."
Ενώ πιο πριν ανέφερε
«Οι τράπεζες παραμένουν ιδιωτικές, θα ανήκουν στους σημερινούς τους μετόχους, στις σημερινές τους διοικήσεις και θα έχουν σκοπό την επιδίωξη του κέρδους σε ένα περιβάλλον που το κόστος του χρήματος είναι αυξημένο και όπου οι καταθέσεις που παίρνουμε όλες οι τράπεζες έχουν ένα κόστος 6%, 6,5%, 7% (έχουν αναφερθεί και παραπάνω ποσοστά) πώς είναι δυνατόν τα δάνεια που θα βγαίνουν να μην είναι 8%, 9%, 10%, 11%, κυρίως δε από τις ιδιωτικές τράπεζες που θα πάρουν αυτές τις χρηματοδοτήσεις ή θα πάρουν κεφάλαια που θα πρέπει να τα αποπληρώσουν με 10% τι θα κάνουν; Από την επόμενη ημέρα θα αρχίζουνε θα δίνουν καταθέσεις υψηλές και θα δανείζουν χαμηλά; Αυτό είναι μία εξίσωση που μαθηματικά δε βγαίνει».
Τι προκύπτει από τις σωστές αυτές παρατηρήσεις;
Ότι όπως λέγαμε τότε που έσπαγε σιγά-σιγά το κέλυφος του συστήματος
thomass έγραψε:Τώρα που σιγά - σιγά η λέξη κρίση αρχίζει να αποδεσμεύεται από την άλλη μόνιμη, σταθερή συνοδό της, την λέξη "πιστωτική", σιγά - σιγά επίσης θα αρχίζουν να βγαίνουν στην φόρα τα άπλυτα του συστήματος - αυτού του.. ακέραιου, αδιάφθορου, συνεκτικού συστήματος δηλ., που ήτανε το γκοβέρνο αυτού του κόσμου, χρόνια πολλά - πολλά τώρα.Θα καταφανεί ξεκάθαρα (ελπίζω) ότι
α. Οι απλοί άνθρωποι, θες φορολογούμενοι, θες επενδυτές, θες ονειροπόλοι ενός καλύτερου (σήμερα και) αύριο, εγώ κι εσείς και πολλά - πολλά ακόμη εκατομύρια παγκόσμια, ήταν αυτοί που στήριξαν, άθελα τους, αυτήν την παθογένεια, για να μπορούν πάντα οι λίγοι, να εκλέγονται, να κυβερνούν, να θυσαυρίζουν, να εξουσιάζουν και να τους πατρονάρουν, πατώντας στις πλάτες τους/μας
β. Οι ίδιοι απλοί άνθρωποι καλούνται να βγάλουν τα κάρβουνα από την φωτιά (με τα χρήματα των φορολογούμενων να χρησιμοποιούνται για να σώσουν αυτές τις ιδιωτικές εταιρείες), ώστε να μείνουν ατιμώρητοι, να βγουν άφθαρτοι και αμόλυντοι "οι από πάνω" και "οι από μέσα". Άρχοντες και "insiders".
Και για να ολοκληρώσω την παράθεση των απόψεων Βγενόπουλου:
«Κυρίες και κύριοι,
Θα πρέπει να δούμε τι γίνεται στο εξωτερικό. Θα πρέπει να δούμε στην Αμερική, τη μαμά του καπιταλισμού, καταρχήν προτού κάποια τράπεζα πάει στο κράτος και πει «Έχω πρόβλημα, με τι όρους θα με βοηθήσεις;». Καταρχήν το κράτος το ίδιο τους λέει «Βρείτε τη λύση μεταξύ σας, δεν είστε όλοι ίδιοι, κάποιοι δεν ακολούθησαν μία παράλογη διαχείριση κινδύνων και είναι σε μία δυνατή θέση. Κάποιοι άλλοι είστε αδύνατοι. Καταρχήν, προσπαθήστε να αυτορυθμιστείτε, με την ιδιωτική πρωτοβουλία, προτού έρθετε να κάνετε χρήση των χρημάτων του φορολογουμένου, του δικού μου του πολίτη».
Τι έχει συμβεί στο εξωτερικό; Η MerrillLynch, τεράστια τράπεζα, όρθια επί δεκαετίες, πήγε κι έγινε θυγατρική της BankofAmerica, η MorganStanleyαπέκτησε βασικό μέτοχο γιαπωνέζικη τράπεζα, η GoldmanSachs απέκτησε καινούριους μετόχους, τον WarrenBuffet και μεγάλους θεσμικούς. Οι τράπεζες βρήκανε κάποιες λύσεις μεταξύ τους.
(..)
Θα σας μιλήσω για το εξωτερικό και θα σας πω κι άλλα πράγματα.
Ο κ. GordonBrown, καραμέλα για όλους όσους λένε ότι ‘κάνουμε ότι έκανε και ο GordonBrown’ καταρχήν δε φέρθηκε με το γάντι σε κάποια τράπεζα που να ανήκει σε κάποιον επιχειρηματία με ονοματεπώνυμο. Αν ανήκε μία τράπεζα στον κ. RichardBranson, δεν θα έβγαινε αρωγός του κ. Branson ο κ. Brown. Αντίθετα, ο κ. Βrown πήρε την RoyalBankofScotland, μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου, διαπίστωσε ότι χρειάζεται βοήθεια λόγω κακής διαχείρισης κινδύνων, και η πρώτη του κίνηση ήταν ότι ξήλωσε όλο το μάνατζμέντ, μπήκε καινούρια διοίκηση η οποία ακολουθεί ένα πρόγραμμα εξυγίανσης και τότε πήρε την κρατική βοήθεια.
Θέλετε να πάμε στην CreditSuisse; Το ελβετικό κράτος, προτού τη στηρίξει και επί της ουσίας την κρατικοποιήσει, κάλεσε τους μεγαλομετόχους και τους είπε «Χρειάζομαι κεφάλαια. Θα τα βάλετε ναι ή όχι;» και οι μεγαλομέτοχοι με προεξέχοντα τον όμιλο Alayan έχουν βάλει πάνω από 2,5 δις καινούρια χρήματα για να διατηρήσουν τον έλεγχο της τράπεζάς τους. Είναι πρωτοφανές και επιχειρείται μόνο στη δική μας τη χώρα ότι εκεί που υπάρχουν μεγαλομέτοχοι, να έρχεται ο Έλληνας ο φορολογούμενος ο οποίος να προσπαθεί να περισώσει το equityτων μεγαλομετόχων. Μου θυμίζει δίκην αστείου κάτι που λέμε σε κάποιες παρέες που λέει ‘βοηθήστε μας φτωχοί για να μη γίνουμε σαν εσάς’.
…θέλω να σας πω ότι όσον αφορά εμάς, θα κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια μέσα στην κρίση να διατηρήσουμε το σύνολο των θέσεων εργασίας, δε θα καταργήσουμε καμία θέση εργασίας από οργανικούς λόγους και επίσης το Ίδρυμα θα σταθεί κοντά στους εργαζόμενους αλλά και σε άλλη μέλη της κοινωνίας για τα τεράστια προβλήματα τα οποία πιστεύουμε ότι έρχονται μπροστά μας και χρειάζονται αντιμετώπιση. Εμείς, θα κάνουμε αυτό το οποίο μας αναλογεί.»
Λοιπόν, σε όλα τα παραπάνω οφείλουμε μια συνολική απάντηση.
Καταρχήν, η υπέρ αδυνάτων επιχειρηματολογία είναι σωστή σε σημείο λαϊκισμού. Φυσικά και οι φορολογούμενοι πληρώνουν. Φυσικά και όσοι θυσαύρισαν («μεγαλομέτοχοι») δεν βαζουν ευρώ. Φυσικά και το κράτος είναι συνέταιρος των μεγαλοσυμφερόντων. ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΔΩ, όμως Ανδρέα. Η προσπάθεια να δείξουμε ότι εδώ μασάμε ενώ έξω όχι είναι ατυχής.
Αυτό το έρημο το Ελληνικό κράτος, είναι ο σάκος του Box. Επειδή όμως το κράτος είμαστε όλοι και επειδή καλό είναι να αποκτήσουμε πλέον μια νέα συλλογική συνείδηση – καιρός είναι, νισάφι – το κράτος το «δικό μας» δεν είναι το «κακό παιδί» σε μια αγία οικογένεια.
GordonBrown; Αν ο (ΟΠΟΙΟΣ) Αλογοσκούφης είχε ξεπουλήσει τον μισό χρυσό της χώρας του θα... ζούσε σε αυτό το κράτος;
Ο κύριος Brown. Ξερίζωσε λέει την διοίκηση της RBS. Συγχαρητήρια. Και εις ανώτερα. Ως υπουργός οικονομικών εδώ και μια 10ετία, δεν θα ήξερε ο άμοιρος τι γίνεται στην RBSκαι την κάθε RBS και όλο το οικονομικό σύστημα. Εδώ βέβαια, όπως πολλέςφορές έχουμε πει και θα λέμε και θα το ξαναλέμε, ο μέγας Υπ. Οικ. Των ΗΠΑ Paulson, μας έλεγε πέρυσι ότι είναι «η πιο δυνατή παγκόσμια οικονομία που έχει δει στην καριέρα του».
Σαν Paulsonκαι ο Brown, με το που έμαθε τα «κακά νέα», έδρασε – δυνατά και Βρετανικά, ως νέος Λιακόπουλος. Αιδώς.
Μαμά του καπιταλισμού ΗΠΑ. Τι κι αν έχουμε πει για δαύτους. Σε βαθμό που κάποιοι μας βάφτισαν μαρξιστές! Είναι παράδειγμα οι ΗΠΑ όπου σχεδόν $2 τρις για «διάσωση» του συστήματος, δίνονται μόνο φέτος από τις τσέπες των φορολογουμένων; Με τις ανομίες τόσων ετών; Με τις παρατυπίες και τα συμφέροντα;
Έχω ανεβάσει κι αν έχω ανεβάσει διαγράμματα επί διαγραμμάτων. Ας τα δείξει κάποιος στον κ. Βγενόπουλο, στο ημίχρονο κάποιου ποδοσφαιρικού αγώνα της ομάδας μας. Να χει και χρόνο.
Και σε τελική ανάλυση από πότε η Ελλάδα συγκρίνεται με τις ΗΠΑ, την Μεγάλη Βρετανία και την Ελβετία;
Και όχι με την Ισλανδία, την Ουγγαρία, την Ουκρανία, την Λευκορωσσία, το Πακιστάν, την Σερβία που ήδη υπάγονται έντρομες στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο;
Γιατί να πάει εκεί; Γιατί γονατίζουν τα ερμα οι λαοί και οι χώρες; Γιατί δεν έχουν Brownκαι Βailouts;
Ή μήπως γιατί κατάχρεες δεν έχουν στον τραπεζικό ήλιο μοίρα;
(τα στοιχεία από την Τράπεζα της Ελλάδας Στατιστικό Δελτίο Οικονομικής Συγκυρίας Τεύχος 113 - Ιούλιος - Αύγουστος 2008 (pdf 6,94 MB) http://www.bankofgreece.gr/publications/pdf/sdos200807-08.pdf )
Μήπως γιατί τα Δάνεια των Ελλ τραπεζών διπλασιάστηκαν σε λίγα χρόνια;
Προκαλώντας αύξηση στις τιμές των κατοικιών κατά 100% ;
Ενώ τα στεγαστικά υπερδιπλασιάστηκαν;
Και το χάρτινο (ελληνικό) χρήμα έρρεε άφθονο και ανεξέλγκτο...
Και να τώρα που η "λιανική στεγαστική φούσκα" σκάει, συμπαρασύρει και τον κατασκευαστικό/επιχερηματικό κλάδο
Την ίδια ώρα που το ΕΛλ. Δημόσιο ΦΕΤΟΣ πληρώνει €26,5 δις σε τραπεζικά χρεωλύσια και €10 σδις σε τόκους στο "διεθνές πιστωτικό σύστημα"
(τα στοιχεία ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ από κατάλογο ολόκληρο)
ΕΣΥ κ. Ανδρέα Βγενόπουλε, σήμερα 29/10/2008 αγωνιάς για την τύχη των φορολογουμένων, μιλάς για κοινωνική δικαιοσύνη και κατηγορείς το Κράτος (που αναμφίβολα φταίει, γενεές επί γενεών);
Το τραπεζικό σύστημα στο οποίο στηρίχτηκες τι ήταν ως τα τώρα; Η φωνή της αλήθειας;
Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί τους οποίους κατηγορείς, τι έκαναν όταν η μετοχή του ομίλου σου κατέγραψε ως συντριβάνι άνοδο και πτώση 250% σε 10 μέρες;
Οι άνθρωποι που έκλαιγαν στα forum γιατί εμπιστεύτηκαν τα χρήματα τους στην επενδυτική Πρόνοια σας, τότε ,να θεωρήσω ότι από χτες, είναι πάλι υπό την ομπρέλα του Ομίλου;
Δεν θέλω να πιστέψω ότι η "εκρηξη συμπαθειας και συμπαράστασης" προς τον "ελληνικό λαό" γίνεται γιατί το κρατικό πακέτο βοηθείας" μπορεί να σώσει κάποιος που ετοιμαζόταν να σώσει ο Όμιλος, με την μέθοδο της εξαγοράς...
Κλείνω εδώ.
Η συνεισφορά του Βγενόπουλου στο finance, λένε οι γνωρίζοντες, είναι ιδιαίτερα σημαντική στην Ελλάδα.
Από αυτή την κρίση μέχρι να κάνεις πολιτική στην πλάτη μου, που τελευταία τη νιώθω ολίγον τι βαρύτερη από τα "λαθάκια" και τις "αστοχίες" του συστήματος που σε εξέθρεψε, πάει πολύ.
Με αγάπη,
Ένα από τα 10.000.000 δύσμοιρα κομμάτια του Ελλ. Κράτους μείον το finance.
Γέμισε "μαρξιστές" ο τόπος. Δεν είναι τίποτα. Είναι η πραγματικότητα. Κάποια στιγμή, όταν μας τελειώσουν οι ταμπέλες, μπορεί και να την αποδεχτούμε με μεγαλύτερη σύνεση και υπευθυνότητα. Την πραγματικότητα εννοώ.
[προσοχή: κάποια links παρουσιάζονται ως χρωματιστές γραμμές - παρακαλώ κάντε κλικ για μεταφορά στην αντίστοιχη ιστοσελίδα]
Απάτη - Αρθρο 386 Ποινικού Κώδικα :
1. Οποιος με σκοπό να αποκομίσει ο ίδιος ή άλλος παράνομο περιουσιακό όφελος βλάπτει ξένη περιουσία πείθοντας κάποιον σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή με την εν γνώσει παράσταση ψευδών γεγονότων σαν αληθινών ή την αθέμιτη απόκρυψη ή παρασιώπηση αληθινών γεγονότων τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και αν η ζημία που προξενήθηκε είναι ιδιαίτερα μεγάλη, με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών.
(...)
"3. Επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών: α) αν ο υπαίτιος διαπράττει
απάτες κατ`επάγγελμα ή κατά συνήθεια και το συνολικό όφελος ή η
συνολική ζημία υπερβαίνουν το ποσό των δέκα πέντε χιλιάδων (15.000)ευρώ. ή β) αν το περιουσιακό όφελος ή η προξενηθείσα ζημία υπερβαίνει συνολικά το ποσό των εβδομήντα τριών χιλιάδων (73.000)ευρώ.
______________________________
Aληθινή αξία, στον κόσμο του flat currency όπως ήδη έχει γίνει αντιληπτό, δεν έχουν τα νομίσματα που έχουν πλημμυρίσει τον κόσμο. Αληθινή αξία, διαχρονικά, έχει μόνο το πολυτιμότερο μέταλλο, ο χρυσός. Οι κεντρικές τράπεζες, κατάφεραν τον περασμένο αιώνα να αποκτήσουν βαθμιδόν το 25% των παγκόσμιων αποθεμάτων του χρυσού. Είπα και προηγουμένως, πως οι ΗΠΑ απογυμνώθηκαν από τα μισά αποθέματα τους σε μόλις 2 δεκαετίες. Τι το σημαντικό όμως εμπεριέχει αυτή η «πολιτική»;
Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι στο κόσμο του χρήματος-κομφετί, τoν κόσμο των παραισθήσεων, για να μπορέσει το χρήμα να δουλέψει ως “legal tender” και μέσο πίστης (fiduciae), όπου οι συναλλαγές βασίζονται στην «πεποίθηση ότι αυτό το μέσο πληρωμών είναι αξιόπιστο», ότι «το οικονομικό περιβάλλον είναι ασφαλές», ότι «το reserve currency (βλ. δολάριο) είναι ισχυρό», το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ανταλλακτικό και συναλλακτικό μέσο αξίας (βλ. Χρυσός) πρέπει με κάθε τρόπο να είναι σταθερό, αμετάβλητο και ΥΠΟΤΙΜΗΜΕΝΟ. Η σταθερή αξία του χρυσού δείχνει ότι επικρατεί οικονομική σταθερότητα. Ότι η κατάσταση είναι «υπό έλεγχο» και η γυναίκα του Καίσαρα φαίνεται τίμια. Αυτό ωφελεί τα μέγιστα την κυκλοφορία και την υπερπαραγωγή του «χάρτινου χρήματος» και διασφαλίζει την συνέχεια του συστήματος που βασίζεται στην κατανάλωση και τα χρέη.
Επαναλαμβάνω: «...που βασίζεται στην κατανάλωση και τα χρέη».
Για τον λόγο αυτό, την αγορά του χρυσού «ελέγχουν» οι μεγαλύτερες τράπεζες στον κόσμο, οι λεγόμενες «Βullion Banks». Οι τράπεζες αυτές λειτουργούν ως μεσάζοντες μεταξύ των εκδοτών του χρήματος (των Κεντρικών Τραπεζών) και της αγοράς του χρυσού, η οποία κατά βάση λειτουργεί στο Λονδίνο στο London Bullion Market (LBM). Το LBM είναι μια OTC (Over The Counter) αγορά, δηλαδή εξωχρηματιστηριακή, όπου οι συναλλαγές διεκπεραιώνονται ανάμεσα σε 2 μέρη χωρίς πολλές διατυπώσεις. Είναι μια σκοτεινή αγορά.
Πως ακριβώς λειτουργεί το σύστημα; Οι Κεντρικές Τράπεζες, δανείζουν τις Bullion Banks με μεγάλες ποσότητες χρυσού και με χαμηλό σχετικά επιτόκιο (περί το 1%). Τον χρυσό αυτόν οι Bullion Banks (BB) τον διαθέτουν αμέσως στην αγορά με αποτέλεσμα την «καταστολή» των τιμών του μετάλλου. Με τα χρήματα που λαμβάνουν ως αντάλλαγμα από την πώληση,οι BB αγοράζουν Treasuries, δηλαδή ομόλογα του Αμερικάνικου Δημοσίου. Αυτό είναι το carry-trade του χρυσού. Δανείζομαι με 1% και δανείζω με 4-5%. Αυτή πρακτική εφαρμόζεται από το 1990 σταθερά. Είναι μια μόνιμη πηγή κέρδους για τις απλές Τράπεζες και μια ιδιαίτερα «ωφέλιμη» πρακτική για τις Κεντρικές Τράπεζες.
Η εξίσωση έχει ως ακολούθως: ελεγχόμενη τιμή του χρυσού = ελεγχόμενος πληθωρισμός = εμπιστοσύνη στο (χάρτινο) νόμισμα = μεγάλη ζήτηση για κρατικά ομόλογα (και κρατικό δανεισμό…) = χαμηλά επιτόκια ομολόγων = χρηματιστηριακή ‘ευφορία’ = συνέχιση στην υπερπαραγωγή χρήματος = «τι ωραία οικονομία που έχουμε, τι καλά που περνάμε».
Η πρακτική αυτή, φυσικά, δεν θα μπορούσε να υφίσταται αν υπήρχε ένα άλλο σύστημα από το Flat Currency, αν ήταν ακόμα σε ισχύ μια συνθήκη σαν την Bretton-Woods, αν οι Τράπεζες δεν είχαν μαζέψει τόσο χρυσό (τον περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη οντότητα) και φυσικά, αν οι Κεντρικές Τράπεζες δεν είχαν το πάνω χέρι στην έκδοση και την κυκλοφορία του χρήματος. Μα πάνω απ’ όλα, αν οι Κεντρικές Τράπεζες, οι οποίες δεν λογοδοτούν σε κανένα και διέπονται από ασυλία (immunity) υποχρεώνονταν να ανακοινώνουν αυτές τις συναλλαγές. Το 2006 το ΔΝΤ, προσπάθησε να υποχρεώσει τις Τράπεζες να προβαίνουν σε ανακοινώσεις. Για την ακρίβεια τις «ενθάρρυνε». Τρίχες.
Η πρακτική αυτή έχει και τα εξής ‘εναλλακτικά’ παρακλάδια:
Α. Gold Swaps (1). Δύο κεντρικές τράπεζες, ανταλλάσσουν μεταξύ τους αποθέματα χρυσού υπό την μορφή μίσθωσης ή δανείου. Εγώ έχω 10 εσύ 11, πάρε τα δικά μου 11 και εγώ τα δικά σου 10. Τι νόημα έχει αυτό; Ότι καθίσταται δυσχερής (δυσχερέστατος) ο έλεγχος των αποθεμάτων τους. Κοινώς, αν δεν μπορείς να τους πείσεις, μπέρδεψε τους. Αυτό λέγεται παραπλάνηση.
Gold Swaps (2). Δύο κεντρικές τράπεζες προβαίνουν σε μια ανταλλαγή χρυσού έναντι συναλλάγματος. Πάρε χρυσό, δώσε πχ δολάρια. Κατ’ αυτόν τον τρόπο μία κεντρική τράπεζα παρεμβαίνει σε μια αγορά συναλλάγματος και η άλλη στην αγορά του χρυσού (και φυσικά των Treasuries). Σε τι χρησιμεύουν αυτές οι πρακτικές; Στην χειραγώγηση των αγορών και στο γεγονός ότι σε κανένα ισολογισμό δεν φαίνεται καμία μεταβολή στα στοιχεία των αποθεμάτων καμίας από τις εμπλεκόμενες Κεντρικές Τράπεζες. Είναι μια καταπληκτική μέθοδος επέμβασης στις αγορές, χωρίς να χρειάζεται να δίνει λογαριασμό, κανένας. Τα αποθέματα «παραμένουν σταθερά». Αυτό λέγεται και διπλοεγγραφή. Ή κοινώς: λες πως έχεις κάτι που δεν έχεις ή δεν δηλώνεις κάτι που έχεις.
Β. Forward Hedging ή προπώληση χρυσού. Αυτό βασικά είναι στην σύλληψη του, μια υγιής διαδικασία. Ένας παραγωγός χρυσού (gold miner) προπωλεί την παραγωγή του στην αγορά (spot market). Τον χρυσό αυτό πρόκειται να τον εξάγει από την γη. Προκειμένου να καλύψει την ζήτηση και την φυσική παράδοση του μετάλλου, δανείζεται χρυσό από τις Κεντρικές Τράπεζες με την λογική ότι θα αποπληρώσει το δάνειο με την μελλοντική παραγωγή του. Στον θαυμάσιο όμως κόσμο μας, αυτά είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Μια εταιρεία παραγωγής, δανείζεται (μέχρι και για μια 15ετία!!) ποσότητες χρυσού που πρακτικά είναι αδύνατον να καλύψει από την μελλοντική παραγωγή της «υποστηριζόμενη» από μια κεντρική τράπεζα και μια Bullion Bank (ως μεσάζοντα). Στη συνέχεια, διοχετεύει αυτήν την τεράστια ποσότητα χρυσού στην αγορά προκειμένου να κρατήσει τις τιμές όσο το δυνατόν χαμηλότερα,ή να «καταπνίξει» ένα ράλι.
Η εταιρεία αυτή λέγεται Barrick Gold, η Bullion Bank JP Morgan και στην θέση της Κεντρικής Τράπεζας, είναι απλά όλες.
Η Barrick Gold είναι μια αμαρτωλή εταιρεία στον χώρο. Η ίδια έχει βρεθεί 2 φορές στο εδώλιο για χειραγώγηση της αγοράς του χρυσού. Και τις 2 φορές απηλλάγη με το αιτιολογικό ότι δεν μπορούσε να εναχθεί χωρίς την συνεναγωγή και των λοιπών εταιριών που αναφέρονταν ότι χρησιμοποιούν τις ίδιες πρακτικές και επίσης ότι δεν μπορεί να υπάρξει απόφαση κατά των Κεντρικών Τραπεζών λόγω της ασυλίας που απολαμβάνουν. Απηλλάγη για τυπικούς λόγους.
Στο απυρόβλητο το σύστημα - θα ήταν και περίεργο να συνέβαινε και αλλιώς.
Όμως, στην 2η υπόθεση κατά της εταιρείας, η Barrick αμυνόμενη, υποστήριξε ότι δεν φέρει καμία ευθύνη διότι απλά (όπως ομολόγησε) «λειτουργούσε ως αντιπρόσωπος της JP Morgan και άλλων τραπεζών οι οποίες έχουν ασυλία (ασυλία έχουν οι Κεντρικές Τράπεζες)». Άρα το ίδιο θα έπρεπε να ισχύσει και γι αυτούς.
Η τραγική αυτή ομολογία αρκεί, τουλάχιστον, για την ηθική καταδίκη αυτών των πρακτικών. Και επιπροσθέτως, είναι το επιστέγασμα των προσπαθειών κάποιων ανθρώπων και ενώσεων όπως του GoldAntiTrustAction (GATA) του δικηγόρου ReginaldH. Howe(βλ. και www.goldensextant.com) της εταιρείας Blanchard & CO (ως ενάγουσας), του NickJones, του ChrisPowell, του JamesTurk. Τα ονόματα δεν σας λένε τίποτα. Τους αναφέρω ονομαστικά επί τιμή. Σε αυτόν τον κόσμο της σιωπής και της εξαπάτησης, το να λες την αλήθεια είναι επαναστατική πράξη, όπως είχε πει και ο Όργουελ.
Αν κάποιος αμφιβάλλει για το γεγονός ότι Κεντρικές Τράπεζες (και Κυβερνήσεις ως συναυτουργοί), στηρίζουν την απαξίωση του χρυσού με κάθε τρόπο προκειμένου να στηρίξουν το χάρτινο σύστημα τους (με ΚAΘΕ ΤΡOΠΟ), ας έχουν υπόψη τους και τα εξής:
Α. Το 1998 ο MAESTROAlanGreenspan(και Ιππότης της Αυτού Μεγαλειότητος) δηλώνει σε μια αποστροφή του στο HouseBankingCommitteeότι: "(...) ούτε τα ιδιωτικά συμφέροντα μπορούν να περιορίσουν το goldsupply - ενός commodity του οποίου τα παράγωγα διαπραγματεύοντα overthecounter, ενώ οι Κεντρικές Τράπεζες είναι έτοιμες να δανείσουν χρυσό σε αυξημένες ποσότητες, σε περίπτωση που η τιμή αυξηθεί»
"Nor can private counterparts restrict supplies of gold, another commodity whose derivatives are often traded over-the-counter, where central banks stand ready to lease gold in increasing quantities should the price rise."
Αυτός είναι ο ορισμός της χειραγώγησης. Μαέστρο πιάσε έναν καλαματιανό.
Β. Στην αγωγή του κατά της Barrick, ο Howeαναφέρεται σε ιδιωτικά σχόλια του Κεντρικού Τραπεζίτη της Μεγάλης Βρετανίας EdwardGeorge"Κοιτάζαμε στην άβυσσο, σε περίπτωση που η τιμή του χρυσού αυξανόταν περαιτέρω, ένας ή περισσότεροι επενδυτικοί οίκοι, θα έκλειναν και θα έπαιρναν μαζί τους και τους υπόλοιπους. Επομένως, με κάθε κόστος, οι κεντρικές τράπεζες έπρεπε να καταστείλουν την τιμή του χρυσού, να την «διαχειριστούν». Ήταν πολύ δύσκολο να ελέγξουμε την τιμή του χρυσού, αλλά το πετύχαμε. Η FED ήταν πολύ «ενεργή» στο να μειώσει την τιμή του χρυσού. ΤοίδιοκαιηΜεγάληΒρετανία."
«We looked into the abyss if the gold price rose further. A further rise would have taken down one or several trading houses, which might have taken down all the rest in their wake. Therefore, at any price, at any cost, the central banks had to quell the gold price, manage it. It was very difficult to get the gold price under control, but we have now succeeded. The U.S. Fed was very active in getting the gold price down. SowastheU.K. [UnitedKingdom].»
Σε τι αναφερόταν ο Eddie; Το 1999, στο Λονδίνο, στο LBΜ, η GoldmanSachs λέγεται ότι είχε σορτάρει περί τους 1000 τόνους χρυσού. Μάλιστα λέγεται ότι το είχε πράξει για λογαριασμό της Αμερικάνικης Κυβέρνησης. Πιθανή άνοδος του μετάλλου θα οδηγούσε στην κατάρρευση, όπως έλεγε ο Eddie. Ο λόγος είναι απλός. Η Goldman θα έπρεπε να αγοράσει πάλι πίσω τον χρυσό που είχε δανειστεί σε πολύ μεγαλύτερες τιμές τις οποίες θα επέτεινε το shortsqueeze, η πίεση των short από τις εντολές αγοράς για μια τόσο μεγάλη ποσότητα. Το spread αυτό, το περιθώριο δηλαδή μεταξύ της τιμής που η Goldman είχε δανειστεί τον χρυσό από τις Κεντρικές Τράπεζες και τον είχε πουλήσει στην αγορά έως την τιμή που θα χρειαζόταν να τον «επαναγοράσει», ήταν καταστροφικό.
Τι συνέβη λοιπόν; Η Μεγάλη Βρετανία ανακοίνωσε ότι ΠΡΟΤΙΘΕΤΑΙ να πουλήσει τα μισά αποθέματα της σε χρυσό, περίπου 400 τόνους. Μια τέτοια μεγάλη ποσότητα θα πίεζε τις τιμές μέχρι η Goldman να καλύψεi τα short της. Απλά θυσιάστηκε ο μισός πλούτος που οι Βρετανοί είχαν συγκεντρώσει μετά από αιώνες αποικιοκρατίας (είχαν ιδρώσει, τα παιδιά), για τα μάτια κάποιων παλικαριών – InvestmentBanksters. Η απόφαση προκάλεσε σάλο, αλλά φυσικά αυτό δεν αποτέλεσε ποτέ λόγο αναίρεσης της (φανταστείτε πόσοι και προπάντων ποιοι ήταν μπλεγμένοι). Η Βρετανία πούλησε τον χρυσό σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα (περί τα $255!) και μόλις η πώληση ολοκληρώθηκε, ο χρυσός ξεκίνησε την ανοδική κούρσα του για το χιλιάρικο... Ξέρετε ποιος έλαβε την απόφαση τότε, ως Υπουργός Οικονομικών; Ο (κατά τα ελληνικά και ξένα ΜΜΕ) «μάγος» GordonBrown. http://www.kolonaki-press.com/o-magos-tis-oikonomias.html
Ο σημερινός πρωθυπουργός τους.
Από εδώ σεν υποστηρίζεται ΤΙΠΟΤΑ χωρίς στοιχεία, Διαβάστε λοιπόν το σχετικό άρθρο των Times του Λονδίνου
...και ψάξτε να βρείτε την τοποθέτηση του Sir Peter Tapsall στο House of Commons την 16η Ιουνίου 1999.
Αν κάποιος έχει αντιρρήσεις, ας ακούσει κι αυτό: Στις περιπτώσεις πωλήσεων συνηθίζεται το γεγονός να μην προαναγγέλλεται αλλά να έπεται των πωλήσεων για να μην επηρεάζεται η αγορά. Πόσο μάλλον σε τέτοιες μεγάλες πωλήσεις. Κάποιοι όμως φλέγονταν στα πατζάκια.Και έπρεπε οπωσδήποτε να κάνουν ό,τι μπορούν γι αυτό ακριβώς: να επηρεάσουν την αγορά. Παράνομο; Το πιο σύντομο ανέκδοτο.
Γ. Στο ετήσιο report της του 2003 η Κεντρική Τράπεζα της Αυστραλίας αναφέρει: «Τα αποθέματα ξένων νομισμάτων και χρυσού, κατέχονται βασικά για παρεμβάσεις στις αγορές συναλλάγματος.»
«Foreign currency reserve assets and gold are held primarily to support intervention in the foreign exchange market.»
Δ. Με το νόμο H.R.4541 (περί εκσυγχρονισμού της αγοράς παραγώγων) το 2000, η Αμερικάνικη κυβέρνηση περιορίζει την παρακολούθηση και των έλεγχο της αγοράς των μετάλλων και της ενέργειας .
Ε. Κρατικός Οργανισμός, ονόματι "ExchangeStabilizationFund". Ψάχτε να δείτε τι συμβαίνει. Αμέτρητες οι καταγγελίες για χειραγώγηση της αγοράς χρυσού από δαύτον..
ΣΤ. Η ετήσια παραγωγή χρυσού είναι περί τους 2.500 τόνους κατα Μ.Ο. την τελευταία δεκαετία. Παρόλαυτά τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης αντιστοιχούν στα περί τους 26.000 τόνους, 10 φορές πάνω! Τα στοιχεία αυτά προέρχονται από έναν κρατικό οργανισμό που και καλά ελέγχει τους Τραπεζικούς Οργανισμούς στην Αμερική, τo Office of the Comptroller of the Currency (OCC).
Είναι τέτοια η ελεγκτική δεινότητα τους (μιλάμε για κόσκινο με τριπλή σίτα), που στον πρόλογο της Έκθεσης των Πεπραγμένων του 2007 ο Πρόεδρος μας λέει: « Η ετήσια έκθεση αυτής της χρονιάς (του 2007) αντανακλά το βάθος – και την δύναμη – του εθνικού τραπεζικού συστήματος και του OCC. Είμαι στην ευχάριστη θέση να αναφέρω ότι το σύστημα είναι σώο και ασφαλές και απόλυτα ικανό να υποστηρίξει τις ανάγκες των ιδιωτών και επαγγελματιών πελατών του». ΚαλύτεραναδιαβάζωΘανάσηΜαυρίδη.
"This year’s Annual Report reflects the reach – and the strength – of the national banking system and the Office of the Currency. I am pleased to report that the system remains safe and sound, and fully able to support the needs of its consumer and business customers"
Όπως, ότι η Αμερικάνικη συμμετοχή στην αγορά παραγώγων ανέρχεται στο ποσό των $160 τρις (στο β’ τρίμηνο του 2007 απ’όπου τα στοιχεία) εκ των οποίων τα περίπου $150 τρις τζιράρουν 5 τράπεζες!! Πέντε τράπεζες. Η μία ήταν η Wachovia. Τα υπόλοιπα ψίχουλα τα μοιράζονται οι υπόλοιπες 963... Οι πρώτες 2 δε, η JPMorgan και η BankofAmerica κατέχουν μερίδιο $100 τρις. Λέτε να κινούν τα νήματα στις αγορές; $100 τρις είναι όσα παράγει όλος ο πλανήτης σε 2 χρόνια. Είναι όσα θα παράγει (σε τιμές 2008) η Ελλάδα σε 250 χρόνια.Είναι η φούσκα του ΑΙΩΝΑ.
Την ίδια στιγμή 5 τράπεζες κάνουν – σε μια αγορά με τζίρο $3,2 τρις την ημέρα (τιμές 2007) – το 60% του τζίρου στο FOREX. Και αυτό το πληροφορούμαστε από την BankofInternationalSettlements (BIS) εδώ:
Τώρα λοιπόν εγώ σας ρωτάω ξανά:
ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ; ΠΟΣΟ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ; ΠΟΣΟ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΟΙ ΕΛΕΓΚΤΕΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟΥΣ;
Αν πιστέψουμε τον μέγα τραπεζίτη MayerAmschelRothschild (της γνωστής οικογενείας) που είχε πει: «Επιτρέψτε μου να εκδίδω και να κυκλοφορώ το νόμισμα και δεν με νοίαζει ποιος φτιάχνει τους νόμους»
"Permit me to issue and control the money of a nation, and I care not who makes its laws."
...τότε δεν έχουμε αμφιβολία, ότι τα κατάφεραν.
Φανταστείτε τώρα για λίγο αυτόν το αρχηγό, το ατρόμητο Γεράκι που στολίζει το οικόσημο της FED, και την παρά πόδας αυτής, Αμερικάνικη Αυτοκρατορία, η οποία λανσάρεται ως η οικονομική υπερδύναμη και πουλάει το Αμερικάνικο όνειρο της στους λαούς του κόσμου, με την υπεράνω και Θεόδοτη αντίληψη κυριαρχίας που τους χαρακτηρίζει, ότι στην πραγματικότητα
Α. Έχουν το μεγαλύτερο έλλειμμα
Β. Το πιο ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο
Γ. Εκρηκτικό πληθωρισμό. Εκρηκτικό; Μάλιστα κύριοι. Ασφαλώς και δεν θα γνωρίζετε ότι ο CPI, ο δείκτης πληθωρισμού των ΗΠΑ έχει 2 φορές αναθεωρηθεί ως προς τον τρόπο υπολογισμού του τα τελευαταία 25 χρόνια. Μια φορά το 1983 επί Ρήγκαν και άλλη μια το 1998 επί Κλίντον. Με βάση λοιπόν την μέχρι το 1998 μεθοδολογία, ο πληθωρισμός των ΗΠΑ ανέρχεται στο 7,3% περίπου (Απρ.08) και με βάση την μέχρι το 1983 μεθοδολογία, στο 11,5% περίπου (Σεπ08). Δείτε τα διαγράμματα, λοιπόν. Ο καλός ο μάγειρας...
Δ. Σε ένα δείκτη που μετρά το απλό, το άθροισμα της ανεργίας και του πληθωρισμού και που καλείται ο δείκτης της δυστυχίας (miseryindex) τα σχόλια περιττεύουν. Αν προστεθεί και ο HousingIndex, τα άλλα είναι ιστορία.
Ε. Αέρα κοπανιστό σε I.O.U.’s. Τι είναι τα ΙΟUs; Τα ΙΟUSείναι κατά βάση τα Treasuries, πες τα ομόλογα του Αμερικάνικου Δημοσίου. Είναι από την φράση Ι-Οwe-You (σου χρωστάω) και βασιλεύουν στο χαρτοβασίλειο των paperassets. Το Αμερικάνικο Δημόσιο, ως ο τελευταίος Λευκός Ιππότης μετά το πριγκηπόπουλο που γονάτισε, την FED, με τις πλάτες της μεγαλύτερης υποστηρικτικής δύναμης, των φορολογούμενων, συνεχώς δανείζεται για να εξυπηρετεί τις «τρέχουσες» ανάγκες και να καλύπτει τα τοκοχρεολύσια του παρελθόντος. Tώρα δανείζεται και χρεώνεται για να σώσει και αυτούς από τους οποίους δανείζεται. Τα νούμερα της φούσκας, όμως, όπως θα έχετε καταλάβει, δεν μπορεί πλέον να τα συλλάβει ανθρώπινος εγκέφαλος και δεν μπορεί να τα αντιπαρέλθει ούτε καν ολόκληρος ο πλανήτης. Είναι εξωφρενικά. Αν η Αμερικάνικη κυβέρνηση έδινε $100 κάθε δευτερόλεπτο για να αποπληρώσει το ΣΗΜΕΡΙΝΟ της χρέος, θα χρειαζόταν 528 χρόνια για να ξεχρεώσει.
Από τα $12 τρις του Μ3, του χρήματος που κυκλοφορεί κατά την FED, μόλις το 1 είναι πραγματικό χρήμα. Μόλις το 10% είναι χαρτονομίσματα, δηλαδή. Τα υπόλοιπα είναι ΑΕΡΑΣ. Λογιστικές εγγραφές και κουραφέξαλα. Τίποτα.
Αυτός είναι ο κόσμος της ελεγχόμενης και Διατεταγμένης Οικονομίας (Command Economy).
Όπου οι άνθρωποι υπακούουν στα κελεύσματα των ισχυρών, ως ανήμπορα ρομπότ...
Και έρχεται λοιπόν η ώρα που οι ΗΠΑ δεν θα μπορούν να κάνουν ούτε αυτό: να πληρώνουν τους τόκους του χρέους τους. Ήδη μάλλον δεν μπορούν. Σας το έδωσα με τα λόγια της FEDτου ST.Louisπρόσφατα: «Τεχνικά» έχουμε πτωχεύσει. Και τα IOU’s, από εκεί που θα έχουν επιτόκιο 4-5-6% κάποια μέρα θα φτάσουν στο 10% ή το 20% ή το 50%. Ή και παραπάνω. Την μέρα αυτή το κράτος θα πει: Δεν μπορώ άλλο. Την μέρα αυτή θα μπούμε επισήμως στο Depression.
Την ημέρα αυτή ο κόσμος μας θα είναι και επισήμως άλλος. Γιατί μερικοί άνθρωποι έχουν ανάγκη το «επισήμως»... Πρέπει να τους το πουν στα νέα, να το ακούσουν στις ειδήσεις. Να το διαβάσουν από «έγκυρες πηγές».
Κάπου εδώ κλείνω τον κύκλο των αναδρομών και των παραθέσεων σε ένα σύστημα που όπως φάνηκε με στοιχεία
Α. Μεθοδικά έχει καταλήξει να είναι έρμαιο και υποχείριο (τελικά δημιούργημα) μιας κάστας (μιας ελίτ) που λέγονται InvestmentBankers
ι. Οι οποίοι έχουν διασφαλίσει την απόλυτη κυριαρχία τους στην έκδοση και την κυκλοφορία του χρήματος, την οποία είτε αφαίρεσαν από τα κράτη είτε τους την παρέδωσαν ‘οικειοθελώς’
ιι. Έχουν επιβάλλει έναν χάρτινο κόσμο «πλαστικής ευημερίας» ο οποίος βασίζεται στα αέναα κρατικά χρέη και στον ιδιωτικό υπερκαταναλωτισμό (και δανεισμό βεβαίως)
ιιι. Έχουν παροπλίσει το μόνο μέσο αξίας, τον χρυσό, τον οποίο χρησιμοποιούν ως μέσο χειραγώγησης των αγορών
ιv. Έχουν πετύχει τους σκοπούς τους και το σημαντικότερο έχουν βυθίσει τον κόσμο στο καυτό νερό, με την μέθοδο «του βατράχου». Αφού τον έβαλαν στην κατσαρόλα, ανέβασαν σιγά-σιγά την θερμοκρασία και αυτός πλέον βράζει εκεί μέσα χωρίς να ξέρει τι συμβαίνει και τι μέλλει να συμβεί. Το σημαντικότερο: δεν ξέρει ποιος του φταίει
Β. Ένα σύστημα (houseofcards) το οποίο βασίστηκε στην εμπιστοσύνη του ενός προς τον άλλο (κύριε ελέησον), καταρρέει. Κατάχρεο. Ανήμπορο. Ξέρετε που θα βρισκόταν ο δημοφιλής DOW, αν η αξία του υπολογιζόταν σε χρυσό;
ΣΤΑ ΤΑΡΤΑΡΑ...
Αυτό το ΚΡΑΧ δεν μπορούσαμε να το δούμε λόγω της μυωπίας από το Flat Currency. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ.
Σε οποιονδήποτε επομένως αρνείται την πραγματικότητα (άπαξ και την γνωρίζει) του ταιριάζει ένα σχόλιο το οποίο διάβασα περιδιαβαίνοντας τα ιστολόγια και ξεφυλλίζοντας τα βιβλία για να σας παρουσιάσω τα στοιχεία που αναφέρθηκαν:
«Αυτοί οι άνθρωποι (οι άπιστοι...), δεν πρέπει να πηγαίνουν για ψώνια μόνοι, ούτε στο μανάβικο».
Κι έρχονται ο Greenspan και ο Bernanke και μας λένε ότι είναι "σοκαρισμένοι" από τις εξελίξεις και ο Greenspan ότι υπήρχαν "κενά" στην ιδεολογία του περί αγορών.
Greenspan Concedes to `Flaw' in His Market Ideology
Η ομολογία του Maestro περί χειραγώγησης της αγοράς χρυσού από τις Κεντρικές Τράπεζες που αναφέρεται παραπάνω, είναι στα πλαίσια ενός λογιδρίου περί "μη ύπαρξης ανάγκης για κανονιστικές παρεμβάσεις στην αγορά παραγώγων". Και ΤΟΛΜΟΥΝ αυτά τα πιόνια του συστήματος να μας πλασάρονται σήμερα ως "σοκαρισμένα" ανθρωπάκια; Είναι δυνατόν να αγνοούσαν μια κατάσταση δεκαετιών την οποία υπέθαλψαν σαν τους χειρότερους εγκληματίες; Με τόσα στοιχεία που και ένας ΑΣΧΕΤΟΣ μπορει να καταλάβει τι τον περιμένει; Ποιον κοροϊδεύουν; Έλεος...
Τέλος, να πω κάτι τελευταίο. Προσπάθησα να κάνω την παράθεση όσο πιο αντικειμενική γινόταν. Με την φωνή των άλλων και με στοιχεία «δικά τους».
Είναι θλιβερό, ότι ένας αμύητος, ερασιτέχνης και ανειδίκευτος άνθρωπος, όπως εγώ, μπόρεσα με τίμημα τον χρόνο μου και κίνητρο το ενδιαφέρον, να βρω τόσες «σκοτεινές» άκρες των νημάτων που κινούν την πραγματικότητα. Είναι όλα εκεί έξω. Το λυπηρό έγκειται στο ότι στα εγχώρια ΜΜΕ και φυσικά στα διεθνή, βλέπεις ακόμα με θαυμαστή πνευματική δουλοπρέπεια και εγκεφαλική ραστώνη να αναπαράγονται οι γνώμες των Guru, των Αναλυτών, των πρώην και νυν ιθυνόντων, κλπ. εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι συνένοχοι και συνυπαίτιοι για ό,τι συμβαίνει ή μέλλει να συμβεί.
Βλέπεις, με οργή, να «επιβάλλεται» ένα πακέτο στήριξης €28δις στις δικές μας τράπεζες, την απληστία των οποίων πατρόναρε τα τελευταία χρόνια το κράτος μαζί με την ΤΤΕ (όπως κατήγγειλε πρόσφατα με στοιχεία το ΕΚΠΟΙΖΩ και αναφέραμε εκτενέστερα) ενώ ας πούμε κανένα μέτρο δεν λαμβάνεται για αυτούς που πραγματικά εξαπατήθηκαν και πραγματικά θα υποφέρουν, τους «πελάτες» (και συχνά τα στελέχη) αυτής της οργανωμένης ανικανότητας, κουτοπονηριάς και συμφεροντολογίας, που προκαλεί αηδία – τους κοινούς θνητούς. Χρόνια θα παλεύει το κράτος να βρει «πόρους» για να δώσει πχ επίδομα πετρελαίου θέρμανσης ή να υποστηρίξει προγράμματα πρόνοιας για απόρους. Να αυξήσει τα κονδύλια για την εκπαίδευση. Το κράτος πρόνοιας. Αλλά σε 10 μέρες, βρήκε €28 δις, δικά σας και δικά μου για να στηρίξει αυτούς που ακόμα και φέτος εμφανίζουν εκατοντάδες δις κέρδη. Μήπως έχουμε ξεχάσει, αγαπητοί πολίτες του κόσμου, ότι όσοι βρίσκονται εκεί πάνω, εκεί έξω, είναι κατά παραχώρηση, με βάση την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, αιρετοί και ελεγχόμενοι, με γνώμονα το δημόσιο (δηλ. Το κοινό) συμφέρον; Αυτές οι 18 λέξεις έχουν γίνει γαργάρα. Η μόνη ανθρώπινη υπερδύναμη, ο απλός κόσμος, εμείς, κοιμόμαστε στη νάρκη της άγνοιας, της «ευημερίας», των ψευδαισθήσεων των τάχαμου μεγαλο-προβλημάτων μας, ζαλισμένοι στην καθημερινότητα του ο καθένας, στην εξάντληση της ενέργειας μας που παράγουμε για το τίποτα.
Αυτό το δράμα δυστυχώς, εκτυλίσσεται παγκόσμια.
Και δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα είναι σύντομο ή ελαφρύ. Κάθε άλλο.
Ευχαριστώ για την ανάγνωση, την υποστήριξη και την ανοχή.
υγ Την ώρα που ολοκληρώνεται η παράθεση αυτή μαθαίνω ότι τα επιτόκια των δανείων σε χρυσό εκτινάσσονται
Πως και από την μία έχουμε "αυξημένη ζήτηση" και από την άλλη ο χρυσός καταρρακώνεται; Έλα ντε... Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι οι σορταρισμένες BUllion Banks προσπαθούν σαν τρελές να κρατήσουν την τιμή του μετάλλου όσο πιο χαμηλά γίνεται.Το ίδιο και οι Κεντρικές Τράπεζες. Και γι' αυτό οι πρώτες δανείζονται όσο - όσο χρυσό, με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα επιτόκια. Έχει ξανασυμβεί.
Δείτε το διάγραμμα. Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη...
Από που προκύπτουν αυτές οι βλακείες που γράφω; Από έναν πίνακα και ένα διάγραμμα που έχω ξαναδείξει και αναδημοσιεύω:
